12. (a) Co według Objawienia 11:19 Jan ogląda w niebiosach? (b) Czego symbolem była arka przymierza i co się z nią stało, gdy Izrael dostał się do niewoli babilońskiej?

¹² Jehowa panuje! Za pośrednictwem mesjańskiego Królestwa sprawuje w cudowny sposób swą zwierzchnią władzę nad ludzkością. Potwierdza to dalsza część wizji Jana: „I zostało otwarte sanktuarium świątyni Boga, które jest w niebie, i widać było arkę jego przymierza w jego sanktuarium świątyni. I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i trzęsienie ziemi, i wielki grad” (Objawienie 11:19). Jest to jedyna w Objawieniu wzmianka o arce przymierza Bożego. Była ona widzialnym symbolem obecności Jehowy pośród Jego ludu — Izraela. W przybytku, a potem w świątyni wzniesionej przez Salomona, arkę przechowywano w Miejscu Najświętszym. Ale kiedy w roku 607 p.n.e. Izrael dostał się do niewoli babilońskiej, a Jeruzalem zostało spustoszone, arka przymierza zniknęła. Nastąpiło to wtedy, gdy przedstawiciele domu Dawida przestali ‛zasiadać na tronie Jehowy’ (1 Kronik 29:23, NW).a

13. Na co wskazuje okoliczność, że w niebiańskim sanktuarium widać arkę Bożego przymierza?

¹³ Teraz, przeszło 2500 lat później, ponownie widać arkę. Ale w wizji Jana nie znajduje się ona w ziemskiej świątyni. Pojawia się w niebiańskim sanktuarium Boga. Jehowa znowu panuje za pośrednictwem władcy z królewskiej linii rodowej Dawida. Tym razem jednak ów Król, Chrystus Jezus, zasiada na tronie w Jeruzalem niebiańskim i z tego wyniosłego miejsca wykonuje wyroki Jehowy (Hebrajczyków 12:22). Odsłonią je przed nami następne rozdziały Objawienia.

14, 15. (a) Jedynie kto w starożytnym Jeruzalem mógł oglądać arkę przymierza i dlaczego? (b) Komu jest dane oglądać arkę przymierza w niebiańskim sanktuarium Boga?

¹⁴ W starożytnym ziemskim Jeruzalem ani ogół Izraelitów, ani nawet kapłani służący w świątyni nie widzieli arki, ponieważ znajdowała się w Miejscu Najświętszym, oddzielonym zasłoną od Miejsca Świętego (4 Mojżeszowa 4:20; Hebrajczyków 9:2, 3). Mógł ją oglądać jedynie arcykapłan, gdy raz w roku w Dniu Przebłagania wstępował do Miejsca Najświętszego. Niemniej kiedy otwarto sanktuarium w niebiosach, symboliczna arka stała się widoczna nie tylko dla Jezusa Chrystusa, Arcykapłana Jehowy, ale też dla jego 144 000 podkapłanów, w tym i dla Jana.

¹⁵ Pierwsze osoby wskrzeszone do życia w niebie oglądają tę symboliczną arkę z bliska, ponieważ jako należący do grona 24 starszych zajęli miejsca wokół tronu Jehowy. A ziemska klasa Jana została oświecona duchem Jehowy, by mogła dostrzec obecność Boga w Jego duchowej świątyni. Ukazano przy tym pewne znaki, które mają zwrócić uwagę ogółu ludzi na to cudowne wydarzenie. W wizji Jana jest mowa o błyskawicach, głosach, gromach, trzęsieniu ziemi oraz gradzie (porównaj Objawienie 8:5). Co one wyobrażają?

16. W jaki sposób pojawiają się błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad?

¹⁶ Od roku 1914 dziedzina religijna przeżywa potężne wstrząsy. Na szczęście jednak owemu „trzęsieniu ziemi” towarzyszą głosy osób oddanych Bogu, dające wyraźne świadectwo o ustanowionym przez Niego Królestwie. Rozlegają się biblijne gromy, ostrzegające przed nadciągającą nawałnicą. Pojawiają się błyskawice światła, które rozjaśnia prorocze Słowo Boże i któremu nadawany jest ogromny rozgłos. Twardy „grad” Boskich wyroków młóci chrześcijaństwo i całą religię fałszywą. Wszystko to powinno przykuć uwagę ludzi. Niestety, większość z nich przypomina współczesnych Jezusowi mieszkańców Jeruzalem i nie dostrzega spełniania się tych znaków Objawienia (Łukasza 19:41-44).

17, 18. (a) Jaki obowiązek nakłada na oddanych Bogu chrześcijan głos trąb siedmiu aniołów? (b) Jak chrześcijanie wywiązują się ze swego zadania?

¹⁷ Siedmiu aniołów dalej dmie w trąby, zapowiadając rozegranie się na ziemi historycznych wydarzeń. Na oddanych Bogu chrześcijanach spoczywa doniosły obowiązek bezustannego głoszenia światu tych obwieszczeń. Z jakąż radością wywiązują się ze swego zadania! Świadczy o tym choćby fakt, że w ciągu 10 lat, od roku 1983 do 1992, przeszło dwukrotnie zwiększyli liczbę godzin poświęcanych w ciągu roku na ogólnoświatową działalność kaznodziejską — z 436 720 991 do 1 024 910 434, co stanowi wzrost o 135 procent. „Święta tajemnica Boża według dobrej nowiny” rzeczywiście jest oznajmiana „aż do krańców ziemi” (Objawienie 10:7; Rzymian 10:18).

¹⁸ Odsłanianie Bożych zamierzeń związanych z Królestwem trwa dalej, toteż zapoznamy się teraz z następnymi wizjami.

1. W czym nam pomoże zrozumienie znaków opisanych w rozdziałach od 12 do 14 Księgi Objawienia?

ŚWIĘTA tajemnica Boga została odsłonięta (Objawienie 10:7). Królestwo Jehowy, podległe Jego Mesjaszowi, jest już dynamiczną rzeczywistością. Sprawuje władzę! Dla Szatana i jego nasienia obecność tego Królestwa oznacza zgubę, natomiast dla Nasienia niebiańskiej organizacji Bożej — chwalebne zwycięstwo. Jednakże siódmy anioł nie przestał jeszcze dąć w trąbę, ma bowiem do wyjawienia o wiele więcej szczegółów dotyczących trzeciego biada (Objawienie 11:14). Znaki opisane w rozdziałach od 12 do 14 Księgi Objawienia pomogą nam pogłębić docenianie wszystkiego, co się wiąże z trzecim biada oraz z doprowadzeniem do końca świętej tajemnicy Bożej.

2. (a) Jaki wielki znak widzi Jan? (b) Kiedy wyjawiono znaczenie tego znaku?

² Jan widzi teraz wielki znak, mający nader doniosłe znaczenie dla ludu Bożego. Znak ten wprowadza pasjonującą proroczą wizję, której sens wyjaśniono po raz pierwszy w Strażnicy angielskiej z 1 marca 1925 roku w artykule „Narodziny narodu”, a potem w książce Wyzwolenie, wydanej w roku 1926. Ów promienny snop zrozumienia Biblii miał historyczne znaczenie dla rozwoju dzieła Jehowy. Pozwólmy więc Janowi opisać ten stopniowo odsłaniany dramat: „I było widać wielki znak w niebie: niewiasta przyobleczona w słońce, a pod jej stopami księżyc, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd, i była brzemienna. I woła w boleściach i w męce rodzenia” (Objawienie 12:1, 2).

3. Kim jest niewiasta widziana w niebie?

³ Po raz pierwszy Jan widzi w niebie niewiastę. Oczywiście nie chodzi o prawdziwą kobietę, lecz o znak, czyli symbol (Objawienie 1:1). Co ona wyobraża? W natchnionych proroctwach kobiety czasami przedstawiają organizacje niejako poślubione wybitnym osobistościom. W Pismach Hebrajskich naród izraelski określano mianem małżonki Jehowy Boga (Jeremiasza 3:14). Pisma Greckie nazywają zbór namaszczonych duchem chrześcijan oblubienicą Chrystusa (Objawienie 21:9-14). Niewiasta, którą widzi tu Jan, również jest komuś poślubiona i oczekuje rozwiązania. Kto jest jej mężem? Otóż później jej dziecko „zostało porwane do Boga i do Jego tronu” (Objawienie 12:5). Jehowa tym samym uznaje dziecko za swoje. A zatem kobieta oglądana przez Jana musi być symboliczną małżonką Jehowy.

4. Kim są synowie symbolicznej małżonki Bożej i jak apostoł Paweł nazywa niewiastę oglądaną przez Jana?

⁴ Około ośmiu stuleci wcześniej Jehowa zwrócił się do tej symbolicznej kobiety słowami: „Wszyscy twoi synowie będą uczniami Jahwe” (Izajasza 54:5, 13, BT). Jezus przytoczył to proroctwo i wskazał, że synami tymi są jego wierni naśladowcy, którzy później utworzyli zbór namaszczonych chrześcijan (Jana 6:44, 45). Skoro tak, to członkowie owego zboru, nazywani synami Bożymi, są również dziećmi symbolicznej małżonki Boga (Rzymian 8:14). Apostoł Paweł dodaje tu jeszcze jeden istotny szczegół, pisząc: „Jeruzalem zaś górne cieszy się wolnością. Ono to właśnie jest naszą matką” (Galacjan 4:26, Bp). A więc „niewiasta” z wizji Jana to ‛Jeruzalem górne’.

5. Czym jest w rzeczywistości Jeruzalem górne, skoro symboliczna małżonka Jehowy ma koronę z 12 gwiazd?

⁵ Ale czym właściwie jest Jeruzalem górne? Skoro Paweł nazywa je „górnym”, a Jan widzi je w niebie, więc najwyraźniej nie chodzi o ziemskie miasto; nie można go również utożsamić z „Nowym Jeruzalem”, ponieważ organizacja ta jest oblubienicą Chrystusa, a nie małżonką Jehowy (Objawienie 21:2). Zwróćmy uwagę, iż niewiasta nosi koronę z dwunastu gwiazd. Liczba 12 odnosi się do zupełności organizacyjnej.a Toteż 12 gwiazd wydaje się wskazywać, że chodzi o niebiańską strukturę organizacyjną, analogiczną do struktury ziemskiej, jaką było starożytne Jeruzalem. A zatem Jeruzalem górne jest wszechświatową organizacją podległych Jehowie stworzeń duchowych, która występuje w charakterze Jego małżonki, usługując Mu i wydając potomstwo.

6. (a) Na co wskazuje fakt, że niewiasta, którą widzi Jan, jest przyobleczona w słońce, pod stopami ma księżyc i nosi koronę z gwiazd? (b) Co symbolizują bóle porodowe tej brzemiennej niewiasty?

⁶ Niewiasta, którą widzi Jan, jest przyobleczona w słońce i ma pod stopami księżyc. Dodajmy do tego koronę z gwiazd, a okaże się, że jest zewsząd otoczona światłami niebieskimi. Dniem i nocą oświeca ją łaska Boża. Jakże trafny to symbol prześwietnej niebiańskiej organizacji Jehowy! Poza tym owa niewiasta jest brzemienna i odczuwa bóle porodowe. Woła do Boga o pomoc, co dowodzi, że nastał czas rozwiązania. W Biblii bóle porodowe często wyobrażają trud, jaki trzeba ponieść, żeby osiągnąć coś ważnego. (Porównaj Psalm 90:2, BT; Przysłów [Przypowieści] 25:23, NW; Izajasza 66:7, 8). Niewątpliwie takiego właśnie bólu doznała niebiańska organizacja Jehowy, przygotowując się do tego historycznego porodu.