34. Na co wylewa swą czaszę siódmy anioł i jakie obwieszczenie dochodzi ‛z sanktuarium od tronu’?

³⁴ „A siódmy wylał swą czaszę na powietrze. Wtedy z sanktuarium dobył się od tronu donośny głos, mówiący: ‚Stało się!’” (Objawienie 16:17).

35. (a) Czym jest „powietrze” wspomniane w Objawieniu 16:17? (b) Czemu daje wyraz siódmy anioł, wylewając swą czaszę na powietrze?

³⁵ „Powietrze” to ostatni ośrodek podtrzymujący życie, który zostaje dotknięty plagą. Nie chodzi jednak o literalne powietrze, bo przecież to nie ono zasługuje na niepomyślny wyrok Jehowy, tak jak nie zasłużyły sobie na karę z Jego rąk ziemia, morze, źródła wód ani słońce, pojmowane dosłownie. Mowa tu raczej o „powietrzu” wspomnianym przez Pawła, gdy nazwał Szatana „władcą, który rządzi w powietrzu” (Efezjan 2:2). Chodzi o szatańskie „powietrze”, którym oddycha dzisiejszy świat, o ducha, czyli skłonność umysłu cechującą cały jego system rzeczy, o szatański sposób myślenia, przenikający każdą dziedzinę życia poza organizacją Jehowy. A zatem wylanie na powietrze czaszy siódmego anioła stanowi wyraz gniewu Bożego na Szatana, jego organizację i wszystko, co pobudza ludzkość do popierania go w przeciwstawianiu się zwierzchnictwu Jehowy.

36. (a) Czego symbolem jest siedem plag? (b) Na co wskazuje oświadczenie Jehowy: „Stało się!”?

³⁶ Plaga ta, łącznie z sześcioma poprzednimi, wyobraża ogół wyroków Jehowy wydanych na Szatana i podległy mu system. Zwiastują one zagładę Szatanowi i jego nasieniu. Podczas wylewania ostatniej czaszy sam Jehowa oznajmia: „Stało się!” Nie pozostało już nic do powiedzenia. Kiedy zawartość czasz gniewu Bożego zyska rozgłos w stopniu zadowalającym Jehowę, wyroki obwieszczone w tych orędziach będą bezzwłocznie wykonane.

37. Jak Jan opisuje następstwa wylania siódmej czaszy gniewu Bożego?

³⁷ Jan pisze dalej: „I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd są ludzie na ziemi, tak rozległe trzęsienie ziemi, tak wielkie. I wielkie miasto rozdzieliło się na trzy części, i miasta narodów upadły; i przypomniano wobec Boga o metropolii Babilonie Wielkim, aby jej dać kielich wina gniewu jego srogiego zagniewania. Ponadto każda wyspa uciekła i gór nie znaleziono. I wielki grad, którego każda bryła ważyła około talentu, spadł z nieba na ludzi, a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, ponieważ była to plaga niezwykle wielka” (Objawienie 16:18-21).

38. Czego symbolem jest: (a) „wielkie trzęsienie ziemi”? (b) rozdzielenie się na „trzy części” całego „wielkiego miasta”, czyli Babilonu Wielkiego? (c) okoliczność, że „każda wyspa uciekła i gór nie znaleziono”? (d) „plaga gradu”?

³⁸ „Błyskawice i głosy, i gromy” niewątpliwie sygnalizują, że Jehowa ponownie występuje przeciw ludzkości (porównaj Objawienie 4:5; 8:5). Dozna ona niebywałego wstrząsu, przypominającego niszczycielskie trzęsienie ziemi (porównaj Izajasza 13:13; Joela 3:21). Wskutek tej druzgocącej katastrofy „wielkie miasto”, czyli Babilon Wielki, rozdzieli się na „trzy części”, co symbolizuje bezpowrotne zburzenie. Upadną również „miasta narodów”. Znikną „góry” oraz „każda wyspa” — instytucje i organizacje tego systemu, które wydają się takie trwałe. Dotkliwe razy zada ludziom „wielki grad”, którego każda bryła waży około talentu, a więc o wiele większy niż podczas siódmej plagi egipskiejd (2 Mojżeszowa 9:22-26). Kara w postaci opadu zamarzniętych wód zapewne obrazuje nadzwyczaj twarde oznajmianie wyroków Jehowy, sygnalizujące, że wreszcie nadszedł kres tego systemu rzeczy! W swym niszczycielskim dziele Jehowa może równie dobrze użyć literalnego gradu (Joba 38:22, 23).

39. Jaki sposób postępowania obierze większość ludzi mimo siedmiu plag?

³⁹ Na szatański świat spadnie więc sprawiedliwy wyrok Jehowy. Większa część ludzi do samego końca będzie się buntowała i bluźniła Bogu. Ani następujące po sobie plagi, ani ich śmiercionośny punkt kulminacyjny nie zmiękczą ich serc, jak w starożytności nie zmiękczyły serca faraona (2 Mojżeszowa 11:9, 10). Nie można oczekiwać, że w ostatniej chwili dojdzie do jakiejś powszechnej zmiany nastawienia. Nawet w obliczu śmierci ludzie będą złorzeczyć Bogu, który oznajmia: „Wtedy poznają, że Ja jestem Jahwe” (Ezechiela 38:23, BT). Niemniej zwierzchnictwo Jehowy, Boga Wszechmocnego, zostanie całkowicie usprawiedliwione.

1. Co wyjawia Janowi jeden z siedmiu aniołów?

SIEDEM czasz sprawiedliwego gniewu Jehowy musi zostać opróżnionych do ostatniej kropli! Wylanie czaszy szóstego anioła na siedzibę starożytnego Babilonu trafnie obrazuje dotknięcie plagami Babilonu Wielkiego, gdy bieg wydarzeń będzie w szybkim tempie zmierzać w stronę ostatecznej wojny Armagedonu (Objawienie 16:1, 12, 16). Najprawdopodobniej ten właśnie anioł wyjawia teraz, jak i dlaczego Jehowa wykonuje swe sprawiedliwe wyroki. Jan wprost nie posiada się ze zdumienia nad tym, co widzi i słyszy: „I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc: ‚Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami, z którą dopuszczali się rozpusty królowie ziemi, a zamieszkujący ziemię zostali upici winem jej rozpusty’” (Objawienie 17:1, 2).

2. Co przemawia za tym, że „wielka nierządnica”: (a) nie wyobraża starożytnego Rzymu? (b) nie przedstawia wielkiego biznesu? (c) symbolizuje strukturę religijną?

² „Wielka nierządnica”! Skąd to szokujące określenie? Kim ona jest? Niektórzy utożsamiają tę symboliczną nierządnicę ze starożytnym Rzymem. Ale Rzym był mocarstwem politycznym, a nierządnica dopuszcza się rozpusty z królami ziemi, najwyraźniej więc także z władcami Rzymu. Ponadto czytamy, że „królowie ziemi” opłakują jej zagładę. Nie może więc chodzić o potęgę polityczną (Objawienie 18:9, 10). Prócz tego skoro jest opłakiwana również przez ziemskich kupców, nie może wyobrażać świata interesów (Objawienie 18:15, 16). Czytamy jednak, że ‛przez jej praktyki spirytystyczne zostały wprowadzone w błąd wszystkie narody’ (Objawienie 18:23). Jasno stąd wynika, że owa wielka nierządnica to z pewnością ogólnoświatowa struktura religijna.

3. (a) Dlaczego wielka nierządnica musi wyobrażać coś więcej niż Kościół katolicki czy nawet całe chrześcijaństwo? (b) Jakie nauki babilońskie można znaleźć zarówno w większości religii Wschodu, jak i w sektach chrześcijaństwa? (c) Co przyznał katolicki kardynał John Henry Newman, jeśli chodzi o pochodzenie wielu nauk, obrzędów i praktyk chrześcijaństwa? (Zobacz przypis).

³ O jaką strukturę religijną chodzi? Czy o Kościół rzymskokatolicki, jak chcą niektórzy? A może o całe chrześcijaństwo? Nie, skoro nierządnica wprowadza w błąd wszystkie narody, musi być symbolem czegoś jeszcze większego. W rzeczywistości wyobraża ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Ma ono początek w misteriach babilońskich, co wynika z faktu, że w religiach całej ziemi da się dostrzec mnóstwo babilońskich nauk i praktyk. Na przykład zarówno w większości religii Wschodu, jak i w sektach chrześcijaństwa wierzy się we wrodzoną nieśmiertelność duszy ludzkiej, w męki piekielne i triady bóstw. Religia fałszywa, spłodzona przeszło 4000 lat temu w starożytnym Babilonie, rozwinęła się w nowożytne monstrum, całkiem słusznie nazwane Babilonem Wielkim.a Dlaczego jednak nadano jej uwłaczające miano „wielkiej nierządnicy”?

4. (a) W jaki sposób starożytny Izrael dopuszczał się rozpusty? (b) Jaką szczególną odmianę rozpusty uprawia Babilon Wielki?

⁴ Babilon (lub Babel, co znaczy „zamieszanie”) doszedł do szczytu potęgi w czasach Nabuchodonozora. W państwie tym stało przeszło tysiąc kaplic i świątyń, religia była ściśle powiązana z polityką, a klasa kapłanów miała ogromną władzę. Mimo iż Babilon już od dawna nie jest mocarstwem światowym, religijny Babilon Wielki istnieje dalej i jak jego starożytny pierwowzór wciąż usiłuje oddziaływać na sprawy polityczne i kierować ich biegiem. Ale czy Bóg pochwala mieszanie religii z polityką? Kiedy Izrael wdawał się w fałszywy kult i wchodził w przymierza z narodami, zamiast zaufać Jehowie, Pisma Hebrajskie nazywały to uprawianiem nierządu (Jeremiasza 3:6, 8, 9; Ezechiela 16:28-30). Także Babilon Wielki dopuszcza się rozpusty. W szczególności chwyta się wszelkich możliwych sposobów, by zyskać wpływ i władzę nad królami ziemi (1 Tymoteusza 4:1).

5. (a) Co poświadcza, że duchowni lubią być w centrum uwagi? (b) Dlaczego pragnienie uzyskania rozgłosu w świecie jest wyraźnie sprzeczne ze słowami Jezusa Chrystusa?

⁵ Obecnie przywódcy religijni częstokroć pretendują do wysokich stanowisk państwowych, a w niektórych krajach mają udział w rządach i nawet są członkami gabinetu. W roku 1988 dwaj znani duchowni protestanccy ubiegali się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Przywódcy Babilonu Wielkiego ogromnie lubią być w centrum uwagi, a w prasie nieraz pojawiają się na zdjęciach u boku czołowych polityków. Tymczasem Jezus wystrzegał się wszelkich związków z polityką, o swych uczniach zaś powiedział: „Oni, podobnie jak ja, nie należą do świata” (Jana 6:15; 17:16, Wp; Mateusza 4:8-10; zobacz też Jakuba 4:4).