za uchybienie mogła być tylko ofiara, a więc śmierć (3 Mojżeszowa 17:11; porównaj Hebrajczyków 9:22).

18. (a) Jak 53 rozdział Izajasza wskazuje, że Mesjasz musiał cierpieć i umrzeć? (b) Jaki pozorny paradoks wynika z tego proroctwa?

¹⁸ W 53 rozdziale Księgi Izajasza jest mowa o Mesjaszu jako o szczególnym Słudze Jehowy, który będzie musiał cierpieć i umrzeć dla zadośćuczynienia za cudze grzechy. Werset 5 powiada o nim: „Przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy” (BT). Proroctwo to wspomina, że Mesjasz ten musi wydać swe życie „na ofiarę za grzechy”, a potem wyjawia, iż „dni swe przedłuży, a wola Jahwe spełni się przez Niego” (werset 10, BT). Czy to nie zakrawa na paradoks? Jak Mesjasz mógł umrzeć, a potem ‛przedłużyć swe dni’? Jak mógł być złożony na ofiarę, a następnie działać na rzecz ‛spełnienia woli Jahwe’? Co więcej, jak to możliwe, żeby umarł i pozostał martwy, nie spełniwszy najważniejszych proroctw, które go dotyczą, mianowicie że będzie Królem na zawsze oraz zapewni całemu światu pokój i szczęście? (Izajasza 9:5, 6).

19. W jaki sposób zmartwychwstanie Jezusa pozwala pogodzić na pozór sprzeczne proroctwa dotyczące Mesjasza?

¹⁹ Ten pozorny paradoks został rozwiązany jednym jedynym spektakularnym cudem: przez zmartwychwstanie Jezusa. Naocznymi świadkami tego chwalebnego faktu stały się setki szczerze usposobionych Żydów (1 Koryntian 15:6). Apostoł Paweł napisał potem: „Gdy On [Jezus Chrystus] złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego” (Hebrajczyków 10:10, 12, 13). Właśnie, po zmartwychwstaniu do życia niebiańskiego i po okresie ‛oczekiwania’ Jezus miał w końcu zasiąść na tronie królewskim i wystąpić przeciw wrogom swego Ojca, Jehowy. W tej roli Króla niebiańskiego Jezus Mesjasz oddziałuje teraz na życie każdego człowieka na ziemi. W jaki sposób? Rozpatrzymy to w następnym artykule.

Obecność i panowanie Mesjasza

„Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (DZIEJE 1:11).

1, 2. (a) Jak dwaj aniołowie pocieszyli apostołów Jezusa po jego wniebowstąpieniu? (b) Jakie pytania wywołuje perspektywa powrotu Chrystusa?

JEDENASTU mężczyzn stało na wschodnim zboczu Góry Oliwnej i wpatrywało się w niebo. Przed chwilą Jezus Chrystus wzniósł się spomiędzy nich, a jego postać niknęła w oddali, aż zakrył ją obłok. W ciągu lat spędzonych u jego boku ludzie ci widzieli, jak składa mnóstwo dowodów, że jest Mesjaszem; głęboko przeżyli jego śmierć i nie posiadali się z radości po jego zmartwychwstaniu. Teraz od nich odszedł.

² Nagle zjawili się dwaj aniołowie i wypowiedzieli pocieszające słowa: „Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (Dzieje 1:11). Cóż za pokrzepiająca wiadomość — wniebowstąpienie Jezusa nie oznaczało, iż przestał się interesować ziemią i ludzkością! Przeciwnie, Jezus powróci.