24. Co widzi teraz Jan na obu brzegach rzeki wody życia i co to wyobraża?

²⁴ W wizji Ezechiela wody utworzyły potok, a na obu jego brzegach prorok ujrzał wszelkiego rodzaju drzewa owocowe (Ezechiela 47:12). A co zobaczył Jan? Czytamy: „A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące swe owoce każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów” (Objawienie 22:2b). Również te „drzewa życia” zapewne wyobrażają część środków przedsięwziętych przez Jehowę w celu obdarzenia posłusznych ludzi życiem wiecznym.

25. Jak Jehowa szczodrze zaopatruje posłusznych ludzi w ogólnoziemskim raju?

²⁵ Jakże hojnie Jehowa zaopatruje słuchających Go ludzi! Mogą nie tylko pić tę orzeźwiającą wodę, lecz także zrywać z owych drzew najrozmaitsze krzepiące owoce. Gdybyż to nasi prarodzice zadowolili się podobnymi ‛przyjemnymi’ owocami w rajskim Edenie! (1 Mojżeszowa 2:9). Teraz jednak cała ziemia jest rajem, a Jehowa umożliwia „leczenie narodów” nawet za pomocą liści owych symbolicznych drzew.c Dzięki ich kojącemu działaniu, któremu nie dorównują żadne dzisiejsze leki ziołowe ani jakiekolwiek inne, ludzie okazujący wiarę zostaną wyniesieni do doskonałości — zarówno pod względem duchowym, jak i cielesnym.

26. Co jeszcze mogą wyobrażać drzewa życia i dlaczego?

²⁶ Drzewa te, którym rzeka zapewnia obfitość wody, mogą też wyobrażać grono 144 000, tworzących małżonkę Baranka. Dopóki są na ziemi, oni również piją wodę postanowienia Bożego co do udzielenia życia przez Jezusa Chrystusa. Co ciekawe, ci zrodzeni z ducha bracia Jezusa są proroczo nazwani „drzewami sprawiedliwości” (Izajasza 61:1-3, Bg; Objawienie 21:6). Wydali już mnóstwo owoców duchowych ku chwale Jehowy (Mateusza 21:43). A podczas Tysiącletniego Panowania wezmą udział w udostępnianiu dobrodziejstw ofiary okupu, służących do ‛uleczenia narodów’ z grzechu i śmierci (porównaj 1 Jana 1:7).

Nocy już nie będzie

27. O jakich dalszych błogosławieństwach dla zaszczyconych wstępem do Nowego Jeruzalem wspomina Jan i dlaczego powiedziano, że „nie będzie tam żadnego przekleństwa”?

²⁷ Wstęp do Nowego Jeruzalem to niewątpliwie najwspanialszy ze wszystkich przywilejów. Pomyślmy tylko: Osoby, które niegdyś były skromnymi, niedoskonałymi ludźmi, dołączą w niebie do Jezusa i wejdą w skład tak chwalebnego grona! (Jana 14:2). Pewne wyobrażenie o udostępnianych im błogosławieństwach dają nam dalsze słowa Jana: „I już nie będzie tam żadnego przekleństwa. Ale będzie w mieście tron Boga i Baranka, a jego niewolnicy będą dla niego pełnić świętą służbę; i będą widzieć jego oblicze, a na ich czołach będzie jego imię” (Objawienie 22:3, 4). Kiedy kapłani izraelscy popadli w zepsucie, dosięgło ich przekleństwo Jehowy (Malachiasza 2:2). Jezus zapowiedział, że niewierny „dom” Jeruzalem opustoszeje (Mateusza 23:37-39). Jednakże w Nowym Jeruzalem „już nie będzie (...) żadnego przekleństwa” (porównaj Zachariasza 14:11). Wszyscy jego mieszkańcy zostali na ziemi sprawdzeni w ogniu prób, więc po odniesieniu zwycięstwa ‛przyobleką nieskażoność i nieśmiertelność’. Jehowa wie, że nigdy nie zawiodą, tak jak wiedział, iż może polegać na Jezusie (1 Koryntian 15:53, 57). Ponadto będzie tam „tron Boga i Baranka”, co po wsze czasy ugruntuje pozycję tego miasta.

28. Dlaczego wchodzący w skład Nowego Jeruzalem mają wypisane na czołach imię Boga i jakie zachwycające perspektywy odsłaniają się przed nimi?

²⁸ Wszyscy przyszli członkowie owego niebiańskiego miasta są tak samo jak Jan „niewolnikami” Bożymi. Dlatego na czołach mają wyraźnie wypisane imię Boga, jako ich Posiadacza (Objawienie 1:1; 3:12). Pełnienie dla Niego świętej służby w charakterze cząstki Nowego Jeruzalem będą sobie poczytywać za niezrównany przywilej. Przebywając na ziemi, Jezus dał tym przyszłym władcom zachwycającą obietnicę: „Szczęśliwi, którzy są czystego serca, bo zobaczą Boga” (Mateusza 5:8, Wp). Jakże uszczęśliwi tych niewolników możliwość oglądania samego Jehowy i oddawania Mu czci!

29. Dlaczego Jan mówi, że w niebiańskim Nowym Jeruzalem ‛nie będzie już nocy’?

²⁹ Jan pisze dalej: „Ponadto nocy już nie będzie, i nie potrzebują światła lampy ani nie mają światła słonecznego, ponieważ Jehowa Bóg będzie ich oświetlał” (Objawienie 22:5a). W starożytnym Jeruzalem, tak jak w każdym mieście na ziemi, zdawano się za dnia na słońce, a nocą na księżyc i sztuczne światła. Ale w niebiańskim Nowym Jeruzalem takie oświetlenie będzie niepotrzebne, ponieważ to miasto rozjaśni sam Jehowa. Słowo „noc” bywa też używane w znaczeniu przenośnym, jako symbol niesprzyjających okoliczności albo odłączenia od Jehowy (Micheasza 3:6; Jana 9:4; Rzymian 13:11, 12). Noc taka nigdy nie zapadnie tam, gdzie jaśnieje chwalebna, promienna obecność wszechmocnego Boga.

30. Jak Jan kończy opis tej wspaniałej wizji i o czym zapewnia nas Objawienie?

³⁰ Na zakończenie owej imponującej wizji Jan pisze o tych niewolnikach Boga: „I będą królować na wieki wieków” (Objawienie 22:5b). Kiedy się skończy tysiąc lat, Jezus przedstawi swemu Ojcu doprowadzoną do stanu doskonałości ludzkość, która skorzysta już w całej pełni z dobrodziejstw okupu (1 Koryntian 15:25-28). Nie wiemy, jakie późniejsze zadania ma Jehowa dla Jezusa i 144 000. Objawienie zapewnia jednak, że po wieczne czasy będą sprawować zaszczytną świętą służbę dla Jehowy.

Uszczęśliwiający finał Objawienia

31. (a) Czego znamiennym finałem jest wizja Nowego Jeruzalem? (b) Co zdziała Nowe Jeruzalem na rzecz innych wiernych ludzi?

³¹ Urzeczywistnienie tej wizji Nowego Jeruzalem, czyli oblubienicy Baranka, to uszczęśliwiający i nadzwyczaj stosowny finał, do którego zmierza Objawienie. Wszyscy chrześcijańscy współwyznawcy Jana, do których w I wieku skierowano pierwotnie tę księgę, spodziewali się, że uzyskają wstęp do tego miasta jako nieśmiertelni, duchowi współwładcy Jezusa Chrystusa. Tę samą nadzieję żywi ostatek namaszczonych chrześcijan, pozostający jeszcze na ziemi. Toteż wspaniały finał Objawienia nastąpi wtedy, gdy cała oblubienica zjednoczy się z Barankiem. Potem za pośrednictwem Nowego Jeruzalem będą udostępniane mieszkańcom naszego globu dobrodziejstwa Jezusowej ofiary okupu, aż w końcu wszyscy wierni ludzie uzyskają życie wieczne. W ten sposób oblubienica, Nowe Jeruzalem, stanowiąca lojalną pomocnicę królewskiego Oblubieńca, będzie mieć udział w budowaniu sprawiedliwej nowej ziemi, która już po wsze czasy będzie przysparzać chwały naszemu Wszechwładnemu Panu Jehowie (Mateusza 20:28; Jana 10:10, 16; Rzymian 16:27).

32, 33. Czego się dowiedzieliśmy z Objawienia i do czego powinno nas pobudzić serce?

³² Jakąż radość odczuwamy u kresu naszych rozważań na temat Księgi Objawienia! Dowiedzieliśmy się, jak spełzną na niczym końcowe wysiłki Szatana i jego nasienia oraz jak zostaną wykonane sprawiedliwe wyroki Jehowy. Babilon Wielki musi być raz na zawsze unicestwiony, a po nim odejdą w niebyt również pozostałe zepsute do cna części składowe świata podległego Szatanowi. On sam i jego demony zostaną wrzuceni do otchłani, a później zgładzeni. Nastanie okres zmartwychwstania i sądu, podczas którego Nowe Jeruzalem będzie razem z Chrystusem panować z nieba, po czym doprowadzona do stanu doskonałości ludzkość uzyska życie wieczne na rajskiej ziemi. Jakże sugestywnie opisano w Objawieniu wszystkie te wydarzenia! I jakże to nas umacnia w postanowieniu ogłaszania dziś na ziemi ‛tej wiecznej dobrej nowiny jako radosnej wieści każdemu narodowi i plemieniu, i językowi, i ludowi’! (Objawienie 14:6, 7). Czy wytężasz wszystkie siły w tej działalności?

³³ Z sercami przepełnionymi wdzięcznością poświęćmy teraz uwagę końcowym słowom Objawienia.

1. (a) Jakie zapewnienie dotyczące cudownych obietnic Objawienia składa Janowi anioł? (b) Kto mówi „przychodzę szybko” i kiedy to nastąpi?

CZYTAJĄC zachwycający opis Nowego Jeruzalem, być może zadajesz sobie pytanie: Czy coś tak wspaniałego naprawdę jest możliwe? Odpowiedzi udziela Jan, który przytacza dalsze słowa anioła: „I rzekł do mnie: ‚Słowa te są wiarogodne i prawdziwe; tak, Jehowa, Bóg natchnionych wypowiedzi proroków, posłał swego anioła, aby pokazać swym niewolnikom, co ma się stać wkrótce. A oto przychodzę szybko. Szczęśliwy każdy, kto zachowuje słowa proroctwa tego zwoju’” (Objawienie 22:6, 7). Wszystkie cudowne obietnice Objawienia rzeczywiście się spełnią! Mówiąc w imieniu Jezusa, anioł oświadcza, że przyjdzie on wkrótce — „szybko”. Zapewne chodzi o czas, gdy Jezus przybędzie „jak złodziej”, aby zgładzić wrogów Jehowy i zainaugurować wspaniały i uszczęśliwiający finał Objawienia (Objawienie 16:15, 16). Jeżeli więc chcemy zostać wtedy uznani za szczęśliwych, powinniśmy dostosować swe życie do słów „tego zwoju”, czyli Objawienia.

2. (a) Jak reaguje Jan na bogactwo objawień i co mówi mu anioł? (b) Jaki wniosek płynie ze słów anioła: „Uważaj!” oraz „Oddaj cześć Bogu”?

² Całkiem zrozumiałe, że tak bogate w treść objawienie oszołomiło Jana. „To właśnie ja, Jan, słyszałem i widziałem te rzeczy. A gdy usłyszałem i ujrzałem, upadłem, by oddać cześć u stóp anioła, który mi to pokazywał. Ale on mi mówi: ‚Uważaj! Nie czyń tego! Jestem tylko współniewolnikiem twoim i twoich braci, którzy są prorokami, i tych, którzy zachowują słowa tego zwoju. Oddaj cześć Bogu’” (Objawienie 22:8, 9). (Porównaj Objawienie 19:10). To dwukrotne ostrzeżenie przed oddawaniem czci aniołom było nader aktualne w czasach Jana, kiedy to niektórzy najwyraźniej praktykowali taki kult lub twierdzili, iż otrzymali od aniołów jakieś specjalne objawienia (1 Koryntian 13:1; Galacjan 1:8; Kolosan 2:18). Wypływa stąd dla nas bezsporny wniosek, że mamy czcić wyłącznie Boga (Mateusza 4:10). Nie wolno nam kalać czystego wielbienia oddawaniem czci czemukolwiek ani komukolwiek innemu (Izajasza 42:5, 8).

3, 4. Co anioł mówi dalej Janowi i jak członkowie namaszczonego ostatka dają posłuch jego słowom?

³ Jan pisze dalej: „Mówi mi też: ‚Nie pieczętuj słów proroctwa tego zwoju, bo wyznaczony czas jest bliski. Kto się dopuszcza nieprawości, niech się dalej dopuszcza nieprawości; i kto jest plugawy, niech dalej się plugawi; ale sprawiedliwy niech dalej czyni to, co sprawiedliwe, a święty niech dalej się uświęca’” (Objawienie 22:10, 11).

⁴ Członkowie namaszczonego ostatka są dziś posłuszni poleceniu anioła. Nie pieczętują słów proroctwa. W pierwszym wydaniu czasopisma Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa z lipca 1879 podano komentarze do wielu wersetów Objawienia. Jak już wspomniano w pierwszym rozdziale, z biegiem lat Towarzystwo Strażnica wydało różne książki objaśniające Objawienie. Teraz ponownie kierujemy uwagę wszystkich miłośników prawdy na dobitne proroctwa Objawienia oraz na ich urzeczywistnienie.

5. (a) Co będzie z ludźmi, którzy nie chcą usłuchać rad i ostrzeżeń podanych w Objawieniu? (b) Jak powinny reagować osoby potulne i sprawiedliwe?

⁵ Jeżeli ludzie chcą, to niech sobie lekceważą ostrzeżenia i rady zawarte w Objawieniu! „Kto się dopuszcza nieprawości, niech się dalej dopuszcza nieprawości”. Jeśli woli się tarzać w plugastwie rozplenionym w dzisiejszych rozpasanych czasach, to może sobie w nim umrzeć. Już wkrótce zostaną wykonane wszystkie wyroki Jehowy, a jako pierwszy ulegnie zagładzie Babilon Wielki. Ale potulni niech skrupulatnie przestrzegają słów proroka: „Szukajcie Jehowy (...) Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie potulności. Chyba będziecie mogli zostać ukryci w dniu gniewu Jehowy” (Sofoniasza 2:3, NW). Tym, którzy już się oddali Jehowie, powiedziano: „Sprawiedliwy niech dalej czyni to, co sprawiedliwe, a święty niech dalej się uświęca”. Człowiek mądry wie, że żadna chwilowa korzyść z grzechu nie wytrzymuje porównania z trwałymi błogosławieństwami, których dostąpią wszyscy zabiegający o sprawiedliwość i świętość. Biblia powiada: „Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie” (2 Koryntian 13:5). Jaką drogę obierasz i jaką kroczysz, taką otrzymasz zapłatę (Psalm 19:10-12; 58:11, 12).