Pieśń 185
Zmartwychwstanie — miłościwe postanowienie Boże
1. Ludzkości zmartwychwstania cud
w miłości zrządził Bóg.
Syn Jego oddał życie swe,
by On nas zbawić mógł.
Wpierw „małą trzódkę” wskrzesi Król
— koronę życia da.
Za wierność ona tysiąc lat
panować z niebios ma.
2. A „obłok świadków” Bożych też
otrzyma życia dar
i w „lepszym zmartwychwstaniu” dział
za gorliwości żar.
Ci z „drugich owiec”, którzy dziś
zapadną w śmierci sen,
powstaną z grobów rychło już,
by życiem cieszyć się.
3. Tych, co w czeluściach grobu śpią,
zawoła Chrystus Pan
i jak złoczyńcy, z którym zmarł,
da szczęścia rajski stan.
A gdy się skończy tysiąc lat,
Bóg podda próbie nas.
Ci, co wytrwają, będą żyć
po niezmierzony czas.
4. „Ostatku”, „drugie owce” też,
powiedzcie wszystkim tym,
co utracili bliskich swych,
że Bóg da życie im.
Bogaty w dobre czyny bądź,
jak kazał nam Pan nasz,
bo gdybyś nawet umrzeć miał,
nagrodę pewną masz.