20. Jaki pogląd na współwyznawców jest zazwyczaj najlepszy?

²⁰ A co począć, gdy ktoś najwyraźniej nie robi w służbie tyle, na ile go stać? Jeśli jakiś współwyznawca zmniejszył swój udział w działalności kaznodziejskiej, może to być dla troskliwych starszych sygnałem, że trzeba mu udzielić pomocy lub zachęty. Nie powinniśmy przy tym zapominać, iż w wypadku niektórych służba pełniona z całej duszy może bardziej przypominać wdowie pieniążki niż kosztowny olejek Marii. Zazwyczaj najlepiej jest zakładać, że nasi bracia i siostry kochają Jehowę i że taka miłość pobudzi ich do pracy w jak największym — a nie jak najmniejszym — zakresie. Żaden sumienny sługa Jehowy z pewnością nie zechce robić w służbie dla Boga mniej, niż w rzeczywistości może (1 Koryntian 13:4, 7).

21. Jaką satysfakcjonującą drogę życiową obiera wiele osób i jakie pytania się nasuwają?

²¹ Tymczasem wielu członków ludu Bożego, chcąc służyć z całej duszy, obrało niezwykle satysfakcjonującą drogę życiową — służbę pionierską. Jakich błogosławieństw dostępują? A co z tymi, którzy na razie nie są w stanie być pionierami? Jak mogą przejawiać ducha pionierskiego? Na pytania te odpowiemy w następnym artykule.

Służba pionierska przysparza błogosławieństw

„Błogosławieństwo Jehowy — oto, co wzbogaca, a on nie dodaje do niego żadnej boleści” (PRZYSŁÓW 10:22).

1, 2. (a) Jak pewien pionier wyraził się o służbie pełnoczasowej? (b) Dlaczego pionierzy mogą zaznawać pełniejszej radości z pozyskiwania uczniów?

„CZY jest coś radośniejszego niż oglądanie, jak ktoś, z kim studiujesz, staje się aktywnym chwalcą Jehowy? Obserwowanie, jak pod przemożnym wpływem Słowa Bożego ludzie dokonują zmian w życiu, aby zyskać uznanie Jehowy, ujmuje za serce i umacnia wiarę”. Tak napisał pionier z Kanady, który w służbie pełnoczasowej spędził już ponad 32 lata. Na jej temat mówi: „Nie wyobrażam sobie, bym mógł robić coś innego. W ogóle nie przychodzi mi na myśl nic, co dawałoby aż tyle zadowolenia”.

² Czyż nie zgodzisz się z tym, że dopomaganie komuś we wkroczeniu na drogę do życia sprawia ogromną radość? Rzecz jasna doświadczają jej nie tylko pionierzy. Wszystkim sługom Jehowy nakazano ‛czynić uczniów z ludzi’ i starają się to robić (Mateusza 28:19). Ponieważ jednak pionierzy spędzają w działalności kaznodziejskiej wiele godzin, na ogół zaznają pełniejszej radości z pozyskiwania uczniów. Ale służba pionierska zapewnia jeszcze inne dobrodziejstwa. Porozmawiaj z pionierami, a przekonasz się, że jest to wspaniały sposób na dostąpienie ‛błogosławieństwa Jehowy, które wzbogaca’ (Przysłów 10:22).

3. Co może nas jeszcze bardziej zachęcić do trwania w służbie dla Jehowy?

³ Ostatnio poproszono pionierów z różnych części świata, żeby opisali błogosławieństwa, jakich zaznali, służąc pełnoczasowo. Przeanalizujmy ich wypowiedzi. Nie czuj się jednak zniechęcony, gdy słabe zdrowie, podeszły wiek lub inne okoliczności ograniczają twój udział w głoszeniu. Pamiętaj, że najważniejsze jest to, by niezależnie od charakteru służby pełnionej dla Jehowy przykładać się do niej całą duszą. Niemniej spostrzeżenia owych pionierów być może rozbudzą w tobie pragnienie podjęcia tej satysfakcjonującej działalności, jeśli pozwalają ci na to warunki.

Głęboka radość i satysfakcja

4, 5. (a) Dlaczego dzielenie się dobrą nowiną z innymi daje tyle satysfakcji? (b) Jak pionierzy zapatrują się na służbę pełnoczasową?

⁴ „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” — oświadczył Jezus (Dzieje 20:35). Kto więc niesamolubnie daje, sam zostaje nagrodzony (Przysłów 11:25). Przekonują się o tym zwłaszcza ci, którzy dzielą się z drugimi dobrą nowiną. Czy moglibyśmy ofiarować bliźniemu coś wspanialszego niż pomoc w nabyciu wiedzy o Bogu, prowadzącej do życia wiecznego? (Jana 17:3).

⁵ To całkiem zrozumiałe, iż wiele osób usługujących pełnoczasowo wspomina o radości i głębokiej satysfakcji z tej służby. „Wiem, że żadna inna praca nie sprawiłaby mi takiego zadowolenia, jakie daje dzielenie się prawdą z drugimi” — mówi 64-letni pionier z Wielkiej Brytanii. Pewna wdowa z Zairu tak się wyraziła na temat znaczenia służby pionierskiej w jej życiu: „Przyniosła mi ona prawdziwą pociechę po śmierci ukochanego męża. Im częściej wyruszam pomagać innym, tym mniej odczuwam tę bolesną stratę. Pokładam wiarę w obietnicach Jehowy i na ogół myślę o tym, jak pomóc zainteresowanym dokonać zmian w ich życiu. Pod koniec każdego dnia moje serce przepełnia radość i mam słodki sen”.

6. Jakiej szczególnej radości zaznają niektórzy pionierzy?

⁶ Niektórzy wieloletni pionierzy zaznali szczególnej radości, usługując na terenach oddalonych i zakładając zbory, które z czasem rozrosły się w obwody. Na przykład w miejscowości Abashiri na najbardziej wysuniętej na północ japońskiej wyspie Hokkaido mieszka siostra, która już 33 lata pełni służbę pionierską. Pamięta, że na jej pierwszym zgromadzeniu obwodowym dla wszystkich głosicieli z tej wyspy zebrało się tylko 70 osób. A jak sytuacja wygląda obecnie? Na Hokkaido jest 12 obwodów, skupiających ogółem ponad 12 000 głosicieli. Wyobraź sobie, jaka radość przepełnia serce tej siostry, gdy na zgromadzeniach obwodowych i okręgowych widzi rzesze miejscowych głosicieli Królestwa!

7, 8. Jaką radość przeżywa większość długoletnich pionierów?

⁷ Inni długoletni pionierzy z radością obserwowali, jak ich zainteresowani dawali się ochrzcić, a potem ubiegali się o większe przywileje służby. W Japonii pewna siostra, która od 1957 roku usługiwała na dziewięciu różnych terenach, wspomina, jak młodej pracownicy banku wręczyła Przebudźcie się! Po dziewięciu miesiącach owa kobieta zgłosiła się do chrztu. Później wyszła za mąż i oboje zostali pionierami specjalnymi. Jakże się ucieszyła ta pionierka, gdy do zboru na jej trzecim terenie zawitał nowy nadzorca obwodu z żoną — jej dawną zainteresowaną!

⁸ Nic więc dziwnego, że dla pełniących służbę pionierską jest ona — jak to określił pewien pionier z 22-letnim stażem — „bezcennym przywilejem, który należy wysoko cenić”.

Dowody opieki Jehowy

9. Co Jehowa jako Wielki Żywiciel obiecuje swym sługom i jakie znaczenie ma to dla nas?

⁹ Jehowa, Wielki Żywiciel, obiecuje wspierać swych sług i troszczyć się o nich pod względem duchowym i materialnym. Starożytny król Dawid całkiem słusznie mógł oświadczyć: „Byłem młodzieńcem i już się zestarzałem, lecz nie widziałem prawego, który byłby całkowicie opuszczony, ani jego potomstwa, by szukało chleba” (Psalm 37:25). To zapewnienie Boże oczywiście nie zwalnia nas z obowiązku zaspokajania materialnych potrzeb naszych rodzin ani nie upoważnia do nadużywania gościnności chrześcijańskich braci (1 Tesaloniczan 4:11, 12; 1 Tymoteusza 5:8). Jeśli jednak będziemy chętnie zdobywać się w życiu na wyrzeczenia, by służyć Jehowie w większej mierze, On nigdy nas nie opuści (Mateusza 6:33).

10, 11. Jak wielu pionierów doświadczyło na sobie troski Jehowy?

¹⁰ Na całym świecie pionierzy wiedzą z doświadczenia, że Jehowa dba o osoby zdające się na Jego opiekę. Rozważmy przykład małżeństwa pionierów, którzy przenieśli się do miasteczka, gdzie było potrzeba więcej głosicieli Królestwa. Po kilku miesiącach zaczęły się kłopoty z pracą zawodową, a ich oszczędności się wyczerpały. W tym czasie musieli ubezpieczyć samochód, co kosztowało 81 dolarów. „Nie mieliśmy czym zapłacić” — wyjaśnia brat. „Tego wieczora bardzo żarliwie się modliliśmy”. Nazajutrz dostali kartę pocztową od rodziny, która też borykała się z kłopotami finansowymi. Jak wynikało z karty, braciom tym zwrócono nadpłacony podatek, a ponieważ nadesłana kwota była wyższa od spodziewanej, część pieniędzy postanowili przekazać owym pionierom. Załączyli czek na 81 dolarów! „Nigdy nie zapomnę tego dnia — dostałem gęsiej skórki!” — mówi pionier. „Byliśmy ogromnie wdzięczni tej rodzinie za szczodrość”. Również Jehowa ceni taką życzliwość, cechującą szczodrego ducha, którego roznieca w swych sługach (Przysłów 19:17; Hebrajczyków 13:16).

¹¹ Wielu pionierów mogłoby opowiedzieć podobne przeżycia. Zapytaj ich, a dowiesz się, że nigdy nie byli „całkowicie opuszczeni”. Spoglądając wstecz na przeszło 55 lat służby pełnoczasowej, pewien 72-letni pionier oświadczył: „Jehowa nigdy mnie nie zawiódł” (Hebrajczyków 13:5, 6).

„Wspaniały sposób na zbliżenie się do Jehowy”

12. Dlaczego ogłaszanie dobrej nowiny jest szczególnym przywilejem?

¹² Okoliczność, że Jehowa w ogóle powierza nam rozgłaszanie dobrej nowiny o Jego Królestwie, stanowi niezwykły przywilej. Choć jesteśmy niedoskonali, uważa nas za swych współpracowników w tej życiodajnej działalności (1 Koryntian 3:9; 1 Tymoteusza 4:16). Kiedy głosimy ludziom o Królestwie Boga, o końcu niegodziwości, kiedy im wskazujemy na Jego cudowną miłość okazaną przez dostarczenie okupu, kiedy otwieramy Jego żywe Słowo i na podstawie zawartych w nim drogocennych myśli nauczamy szczere osoby, siłą rzeczy przybliżamy się do naszego Stwórcy, Jehowy (Psalm 145:11; Jana 3:16; Hebrajczyków 4:12).

13. Jak zdaniem niektórych służba pionierska wpływa na ich więź z Jehową?

¹³ Pionierzy co miesiąc poświęcają sporo czasu na zdobywanie i przekazywanie wiedzy o Jehowie. Jak według nich wpływa to na ich więź z Bogiem? „Służba pionierska to wspaniały sposób na przybliżenie się do Jehowy” — oświadczył pewien starszy z Francji, który już przeszło 10 lat jest pionierem. Inny brat z tego kraju, mający za sobą 18 lat pracy pełnoczasowej, nadmienił: „Służba pionierska pozwala nam ‛skosztować i zobaczyć, że Jehowa jest dobry’, dzięki czemu z każdym dniem nasza więź ze Stwórcą staje się coraz mocniejsza” (Psalm 34:8). Podobnie uważa siostra z Wielkiej Brytanii z 30-letnim stażem pionierskim. „Polegając w służbie na kierownictwie ducha Jehowy, przybliżam się do Niego” — mówi. „Naprawdę się przekonałam, iż duch Jehowy niejednokrotnie skierował mnie do określonego domu w odpowiednim czasie” (porównaj Dzieje 16:6-10).

14. Jaki pożytek odnoszą pionierzy, gdy codziennie na podstawie Biblii oraz objaśniających ją publikacji nauczają innych?

¹⁴ Niejeden pionier stwierdza, że gdy codziennie na podstawie Biblii oraz opartych na niej publikacji wyjaśnia i krzewi zawarte w niej prawdy, coraz dokładniej poznaje Słowo Boże. Pewien 85-letni brat z Hiszpanii, który od 31 lat jest pionierem, powiedział: „Dzięki służbie pionierskiej posiadłem gruntowną wiedzę z Pisma Świętego, którą wykorzystuję do pomagania wielu osobom w poznawaniu Jehowy i Jego zamierzeń”. Siostra z Wielkiej Brytanii, będąca pionierką od 23 lat, oświadczyła: „Służba pełnoczasowa pomaga mi zaostrzać apetyt na pokarm duchowy”. Gdy ‛uzasadniasz innym nadzieję, którą masz w sobie’, nabierasz coraz większego przekonania do drogich ci wierzeń (1 Piotra 3:15). Pewien pionier z Australii oznajmił: „Służba pionierska umacnia mą wiarę, bo rozmawiam o niej z innymi”.

15. Na co wiele osób chętnie się zdobyło, by podjąć służbę pionierską i w niej trwać, i dlaczego?

¹⁵ Nie ulega wątpliwości, że wszyscy ci pionierzy są przekonani, iż obrana przez nich gałąź służby przysparza niezliczonych błogosławieństw od Jehowy. Nic więc dziwnego, że wiele osób chętnie dokonało zmian w swym życiu, a nawet zrezygnowało ze świeckiej kariery i dóbr materialnych, by podjąć służbę pionierską i w niej trwać (Przysłów 28:20).

Czy pragniesz czynić więcej?

16, 17. (a) Co mógłbyś zrobić, jeśli się zastanawiasz nad możliwością podjęcia służby pionierskiej? (b) Jak się czują niektórzy, gdy nie mogą być pionierami?

¹⁶ Po rozważeniu wypowiedzi pionierów na temat błogosławieństw wynikających z tej służby być może się zastanawiasz, czy i ty nie mógłbyś jej podjąć. Jeżeli tak, to dlaczego nie miałbyś porozmawiać z pionierem, który z powodzeniem służy pełnoczasowo? Możesz też pomówić ze starszym zboru, który zna twój stan zdrowia, twoje ograniczenia i obowiązki rodzinne (Przysłów 15:22). Dzięki obiektywnym uwagom takich osób zapewne łatwiej ci będzie starannie ocenić, czy możesz zostać pionierem (porównaj Łukasza 14:28). Jeżeli podejmiesz tę służbę, dostąpisz naprawdę obfitych błogosławieństw (Malachiasza 3:10).

¹⁷ Co jednak powiedzieć o wielu wiernych głosicielach Królestwa, którzy nie są w stanie być pionierami, choć pragną czynić więcej w służbie kaznodziejskiej? Zwróćmy uwagę na odczucia jednej z chrześcijanek samotnie wychowującej czworo dzieci. „Źle się czuję”, mówi, „bo byłam pionierką stałą, ale teraz ze względu na warunki nie mogę spędzać w służbie polowej tyle czasu, co kiedyś”. Siostra ta bardzo kocha swe dzieci i chce zaspokajać ich potrzeby. Zarazem pragnie więcej głosić. „Kocham działalność kaznodziejską” — przyznaje. Jej odczucia podzielają inni oddani chrześcijanie, którzy powodowani miłością do Jehowy, chcą Mu służyć „całym swym sercem” (Psalm 86:12).

18. (a) Czego oczekuje od nas Jehowa? (b) Dlaczego nie powinniśmy popadać w przygnębienie, jeśli warunki ograniczają nam możliwość działania?

¹⁸ Pamiętaj, że Jehowa oczekuje od nas służby pełnionej z całej duszy. Jej zakres może być w wypadku poszczególnych osób bardzo zróżnicowany. Niektórzy potrafią tak ułożyć swe sprawy, by usługiwać jako pionierzy stali. Wielu innych okresowo lub na stałe pełni pomocniczą służbę pionierską, spędzając co miesiąc w działalności kaznodziejskiej 60 godzin. Jednakże ogromna większość sług Jehowy głosi i naucza z całej duszy w charakterze głosicieli zborowych. Jeżeli więc naprawdę ograniczają cię obowiązki rodzinne, słabe zdrowie, podeszły wiek lub inne okoliczności, nie popadaj w zniechęcenie. Gdy dajesz to, co masz najlepszego, twoja służba jest dla Boga równie cenna, jak działalność sług pełnoczasowych!

Wszyscy mogą przejawiać ducha pionierskiego

19. Czym jest duch pionierski?

¹⁹ Choćbyś nawet nie był w stanie zostać pionierem, możesz okazywać ducha pionierskiego. Co to takiego? W Naszej Służbie Królestwa z sierpnia 1988 roku powiedziano: „[Ducha pionierskiego] można (...) określić jako pozytywne nastawienie do nakazu głoszenia i pozyskiwania uczniów, pełne angażowanie się w okazywanie ludziom miłości i troski, przejawianie ofiarności, doznawanie radości ze ścisłego naśladowania naszego Mistrza, znajdowanie upodobania w rzeczach duchowych, a nie materialnych”. Jak można przejawiać takiego ducha?

20. Jak rodzice mogą przejawiać ducha pionierskiego?

²⁰ Jeżeli masz małe dzieci, z całego serca zachęcaj je, by zmierzały do podjęcia służby pionierskiej. Dzięki przejawianiu pozytywnego nastawienia do działalności kaznodziejskiej zapewne zdołasz im wpoić pragnienie uczynienia służby dla Jehowy najważniejszą sprawą w życiu. Zapraszaj do siebie pionierów oraz nadzorców podróżujących i ich żony, by dzieci odnosiły pożytek z przykładu tych, którzy znajdują radość w służbie pełnoczasowej (porównaj Hebrajczyków 13:7). Nawet w domach podzielonych pod względem religijnym strona wierząca może słowem i czynem pomóc dzieciom obrać tę służbę za cel w życiu (2 Tymoteusza 1:5; 3:15).

21. (a) Jak wszyscy mogą wspierać pionierów? (b) Co mogą robić starsi, by zachęcać pionierów?

²¹ Wszyscy członkowie zboru mogą z całego serca popierać pionierów. Czy na przykład starasz się wyruszać z którymś z nich do działalności kaznodziejskiej — zwłaszcza wtedy, gdy w przeciwnym razie musiałby pracować w pojedynkę? Przekonasz się, że dzięki temu ‛wymienicie między sobą zachęty’ (Rzymian 1:11, 12). Jeśli jesteś starszym, możesz zachęcać pionierów w jeszcze większym zakresie. Na spotkaniach grona starszych należy regularnie analizować ich potrzeby. Kiedy jakiś pionier jest zniechęcony lub przeżywa trudności, nie radź mu pochopnie, by przerwał służbę. Chociaż w pewnych sytuacjach bywa to konieczne, nie zapominaj, że służba pionierska jest drogocennym przywilejem, który sługa pełnoczasowy zapewne głęboko ceni. Nieraz wystarczy jedynie udzielić zachęty i wsparcia lub kilku praktycznych rad. Hiszpańskie Biuro Oddziału Towarzystwa napisało: „Kiedy starsi zachęcają do podejmowania służby pionierskiej, wspierają pionierów w działalności kaznodziejskiej i regularnie składają im wizyty pasterskie, pionierzy zaznają więcej radości, czują się użyteczni i pragną trwać mimo ewentualnych przeszkód”.

22. Na co powinniśmy być zdecydowani w tym przełomowym okresie dziejów?

²² Żyjemy w przełomowym okresie dziejów człowieka. Jehowa zlecił nam wykonanie zbawczego dzieła (Rzymian 10:13, 14). Bez względu na to, czy uczestniczymy w nim pełnoczasowo jako pionierzy, czy też nie, przejawiajmy ducha pionierskiego. Uświadamiajmy sobie powagę chwili i okazujmy ducha ofiarności. Bądźmy zdecydowani dawać Jehowie to, czego od nas oczekuje — służbę pełnioną z całej duszy. I pamiętajmy, że gdy dajemy wszystko, na co nas stać — niezależnie od tego, czy przypomina to pieniążki wdowy, czy kosztowny olejek Marii — służymy Jehowie z całej duszy, a On to ceni.

Czy sobie przypominasz?

◻ Dlaczego służba pełnoczasowa daje radość i satysfakcję?

◻ Jak niejeden pionier doświadczył na sobie tego, że Jehowa troszczy się o swych sług?

◻ Jak zdaniem pionierów służba pełnoczasowa wpływa na ich więź z Jehową?

◻ Jak można przejawiać ducha pionierskiego?

[Ilustracja na stronie 23]

Pozyskiwanie uczniów sprawia pionierom wielką radość

[Ilustracja na stronie 23]

Wasze dzieci mogą wiele skorzystać z przebywania w towarzystwie pełnoczasowych głosicieli Królestwa

[Ilustracja na stronie 23]

Starsi mogą zachęcać pionierów podczas służby polowej