Przyodziejmy się pokorą
1 Młody pasterz zaufał Jehowie i pokonał potężnego wojownika (1 Sam. 17:45-47). Bogaty człowiek cierpliwie znosił nieszczęścia (Hioba 1:20-22; 2:9, 10). Syn Boży całą chwałę za swe nauki przypisał swemu Ojcu (Jana 7:15-18; 8:28). W każdym z tych przykładów ważną rolę odegrała pokora. Podobnie dzisiaj przymiot ten jest nieodzowny w różnych sytuacjach, z jakimi się spotykamy (Kol. 3:12).
2 Podczas głoszenia. Jako chrześcijańscy słudzy Boży, pokornie dzielimy się dobrą nowiną z wszystkimi ludźmi, nie żywiąc do nich żadnych uprzedzeń ze względu na ich rasę, kulturę lub pochodzenie (1 Kor. 9:22, 23). Jeżeli niektórzy są nieuprzejmi lub arogancko odrzucają wieść o Królestwie, nie odpłacamy pięknym za nadobne, lecz cierpliwie szukamy szczerych osób (Mat. 10:11, 14). Zamiast kierować uwagę na swoją wiedzę lub wykształcenie, powołujemy się bezpośrednio na Słowo Boże, świadomi, że jest ono o wiele bardziej przekonujące niż jakiekolwiek nasze słowa (1 Kor. 2:1-5; Hebr. 4:12). Zgodnie z wzorem Jezusa całą chwałę przypisujemy Jehowie (Marka 10:17, 18).
3 W zborze. Chrześcijanie muszą również ‛przepasać się uniżeniem umysłu’ jedni wobec drugich (1 Piotra 5:5). Jeżeli uważamy naszych braci za wyższych od siebie, będziemy szukać sposobności, by im usługiwać, zamiast oczekiwać, że oni będą usługiwać nam (Jana 13:12-17; Filip. 2:3, 4). Nie będziemy też uchylać się od takich czynności jak sprzątanie Sali Królestwa.
4 Pokora pomaga ‛znosić drugich w miłości’ i w ten sposób przyczynia się do pokoju i jedności w zborze (Efez. 4:1-3). Ułatwia także okazywanie posłuszeństwa osobom wyznaczonym do przewodzenia oraz pobudza do przyjmowania rad i karcenia (Hebr. 13:17; Ps. 141:5). Pokora skłania również do polegania na Jehowie przy wykonywaniu odpowiedzialnych zadań, jakie możemy otrzymać w zborze (1 Piotra 4:11). Podobnie jak Dawid, jesteśmy świadomi, że powodzenie nie zależy od ludzkich zdolności, lecz od błogosławieństwa Bożego (1 Sam. 17:37).
5 Wobec Boga. Przede wszystkim musimy jednak ‛ukorzyć się pod potężną ręką Boga’ (1 Piotra 5:6). Jeżeli borykamy się z poważnymi trudnościami, możemy bardzo tęsknić za uwolnieniem, jakie zapewni Królestwo. Ale pokornie okazujemy cierpliwość, czekając, aż w wyznaczonym przez siebie czasie Jehowa spełni swe obietnice (Jak. 5:7-11). Wzorem lojalnego Hioba pragniemy nade wszystko, by ‛imię Jehowy dalej było błogosławione’ (Hioba 1:21).
6 Prorok Daniel ‛ukorzył się przed Bogiem’, a Jehowa obdarzył go łaską i wieloma wspaniałymi przywilejami (Dan. 10:11, 12). Obyśmy podobnie przyodziali się pokorą, pamiętając, że „owocem pokory i bojaźni przed Jehową jest bogactwo i chwała, i życie” (Prz. 22:4).