grzechu dzięki ofierze okupu Jezusa Chrystusa (Mateusza 20:28; Jana 3:16; 1 Jana 2:1, 2).a Kiedy chrześcijanie dostępują uwolnienia od prawa grzechu? Apostoł Paweł pisał do namaszczonych współwyznawców: „Prawo tego ducha, który daje życie w jedności z Chrystusem Jezusem, uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci” (Rzymian 8:2). Osoby mające nadzieję na życie wieczne w niebie otrzymują tę wolność w chwili namaszczenia duchem świętym. Choć mają niedoskonałe ciała fizyczne, Bóg przypisuje im prawość i uznaje ich za swych duchowych synów (Rzymian 3:24; 8:16, 17). Dla pomazańców jako grupy chrześcijański jubileusz rozpoczął się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.

A co z „drugimi owcami”, spodziewającymi się żyć wiecznie na ziemi? (Jana 10:16). Dla nich czasem odnowy i wyzwolenia będzie Tysiącletnie Panowanie Chrystusa. W okresie tym Jezus pozwoli wszystkim ludziom okazującym wiarę skorzystać z dobrodziejstw swej ofiary okupu i zniweczy skutki grzechu (Objawienie 21:3, 4). Ludzkość dojdzie wtedy do doskonałości i zostanie całkowicie uwolniona od odziedziczonego grzechu i śmierci (Rzymian 8:21). Kiedy wszystko to zostanie osiągnięte, chrześcijański jubileusz dobiegnie końca.

„Dobra wnikliwość daje łaskę”, mówi Salomon, „lecz droga postępujących zdradziecko jest wyboista” (Przysłów 13:15). Jak informuje pewien komentarz biblijny, hebrajskie wyrażenie oznaczające „dobrą wnikliwość”, czyli dobre zrozumienie, „opisuje roztropność, trzeźwy osąd i mądre opinie”. Człowiek o takich zaletach z łatwością zjednuje sobie przychylność drugich.

Pomyśl na przykład, z jakim wyczuciem i wnikliwością apostoł Paweł zachował się wobec swego współchrześcijanina Filemona. Gdy odsyłał jego zbiegłego niewolnika Onezyma, który też został chrześcijaninem, upraszał Filemona, by życzliwie przyjął go z powrotem, tak jak przywitałby samego Pawła. Był nawet gotów pokryć straty spowodowane przez Onezyma. Oczywiście mógł się odwołać do swego autorytetu i nakazać Filemonowi zrobić to, co słuszne. Wolał jednak załatwić sprawę taktownie i życzliwie. Był przekonany, że dzięki temu Filemon chętnie będzie z nim współpracował i nie tylko spełni prośbę, ale zrobi nawet więcej. Czy nie powinniśmy traktować naszych braci podobnie? (Filemona 8-21).

Droga ludzi postępujących zdradziecko jest natomiast „wyboista”. Jak rozumieć te słowa? Według pewnego uczonego użyty tu wyraz oznacza, że ta droga jest „mocna, utwardzona, i wskazuje na bezduszne zachowanie niegodziwców. (...) Człowiek twardo obstający przy niegodziwym postępowaniu, ktoś bezduszny i obojętny na mądre wskazówki, znajduje się na drodze wiodącej ku ruinie”.

Salomon kontynuuje: „Każdy roztropny będzie działał z wiedzą, lecz głupiec będzie krzewił głupotę” (Przysłów 13:16). Roztropność połączono tutaj z wiedzą. Człowiek rozsądny pomyśli, zanim coś zrobi. W razie niesłusznej krytyki lub nawet zniewag trzyma swój język w ryzach. Ponieważ modli się do Boga o pomoc w wydawaniu owoców ducha świętego, nie daje się sprowokować do gniewu (Galatów 5:22, 23). Nie straci panowania nad sobą z powodu czyjegoś postępowania lub w wyniku powstałej sytuacji. Zachowa spokój i będzie unikał niepotrzebnych konfliktów, w które często się wdają ludzie skłonni do obrazy.

Człowiek roztropny korzysta też ze swej wiedzy przy podejmowaniu decyzji. Wie, że właściwe postępowanie rzadko jest efektem snucia domysłów, działania pod wpływem emocji, czy ulegania owczemu pędowi. Dlatego poświęca czas, by zastanowić się nad zaistniałą sytuacją. Zbiera wszystkie fakty i rozważa możliwe opcje. Następnie sięga po Pismo Święte i sprawdza, które prawa lub zasady biblijne znajdują tu zastosowanie. Ścieżka życiowa takiej osoby pozostaje prosta (Przysłów 3:5, 6).