A jak postąpić, gdy ktoś grzeszy i nie szuka pomocy?

Gal. 6:1: „Bracia, jeśli nawet jakiś człowiek uczyni fałszywy krok, zanim to sobie uświadomi — wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, próbujcie skorygować takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na samego siebie, żebyś czasem i ty nie był kuszony”.

1 Tym. 5:20: „Tych, którzy trwają w grzechu, upominaj wobec wszystkich obserwatorów [to znaczy tych, którzy o nim wiedzą], aby pozostali też odczuwali bojaźń”.

1 Kor. 5:11-13: „Piszę wam, żebyście przestali się zadawać z każdym, kto jest zwany bratem, a jest rozpustnikiem albo chciwcem, albo bałwochwalcą, albo człowiekiem rzucającym obelgi, albo pijakiem, albo zdziercą — żebyście z takim nawet nie jadali. (...) ‚Usuńcie niegodziwego spośród siebie’”.

Dla tych, którzy przechodzą próby z powodu CHOROBY

Obj. 21:4, 5: „‚[Bóg] otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’. I Zasiadający na tronie rzekł: ‚Oto czynię wszystko nowe’. Mówi też: ‚Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’”.

Mat. 9:35: „Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczając (...) i głosząc dobrą nowinę o królestwie oraz lecząc wszelką dolegliwość i wszelką niemoc”. (Łącząc takie uzdrawianie z głoszeniem o Królestwie, Jezus dał zdumiewający przedsmak tego, co uczyni dla ludzkości podczas swego Tysiącletniego Panowania).

2 Kor. 4:13, 16: „Mamy takiego samego ducha wiary (...), dlatego nie dajemy za wygraną, a nawet jeśli człowiek, którym jesteśmy na zewnątrz [nasze fizyczne ciało], niszczeje, to człowiek, którym jesteśmy wewnątrz, odnawia się [nabywa świeżych sił] dzień po dniu”. (Możemy słabnąć fizycznie. Kiedy jednak stale karmimy się wspaniałymi obietnicami Bożymi, odnawiamy się pod względem duchowym).

Zobacz też Łukasza 7:20-23.

Dla tych, którym najbliższych zabrała ŚMIERĆ

Izaj. 25:8, 9: „Pochłonie on śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza. (...) I w owym dniu powiedzą: ‚Oto nasz Bóg. W nim pokładamy nadzieję i on nas wybawi. To Jehowa. W nim pokładamy nadzieję. Radujmy się i weselmy z jego wybawienia’”.

Jana 5:28, 29: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy się dopuszczali tego, co podłe, na zmartwychwstanie sądu”.

Jana 11:25, 26: „Jezus rzekł do niej: ‚Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje, a każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze. Czy w to wierzysz?’”

Ps. 146:5, 9: „Szczęśliwy ten (...), którego nadzieja jest w Jehowie, jego Bogu (...); wspomaga [On] chłopca nie mającego ojca oraz wdowę”. (Już teraz Bóg życzliwie troszczy się o pogrążonych w żałobie).

Zobacz też Łukasza 7:11-16; 8:49-56.

Dla tych, którzy z powodu spełniania woli Bożej są PRZEŚLADOWANI

Ps. 27:10: „Choćby mnie opuścili ojciec mój i moja matka, przyjąłby mnie sam Jehowa”.

1 Piotra 4:16: „Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga”.

Prz. 27:11: „Bądź mądry, mój synu, i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga”. (Nasza wierność będzie odpowiedzią na fałszywy zarzut Szatana, że człowiek przeżywający wielkie trudności przestanie służyć Bogu).

Mat. 5:10-12: „Szczęśliwi, którzy są prześladowani ze względu na prawość, gdyż do nich należy królestwo niebios. Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach; tak bowiem prześladowali proroków przed wami”.

Dzieje 5:41, 42: „[Apostołowie] więc odeszli sprzed Sanhedrynu, radując się, że zostali poczytani za godnych znoszenia zniewag ze względu na jego imię. I każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie”.

Filip. 1:27-29: „Tylko sprawujcie się w sposób godny dobrej nowiny o Chrystusie (...) i pod żadnym względem nie dajecie się zastraszyć waszym przeciwnikom. Właśnie to jest dowodem, że ich czeka zagłada, a was wybawienie; ten zaś znak pochodzi od Boga, ponieważ z uwagi na Chrystusa dano wam przywilej nie tylko weń uwierzyć, lecz także dla niego cierpieć”.

Dla zniechęconych doznaną NIESPRAWIEDLIWOŚCIĄ

Ps. 37:10, 11: „Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca; i zwrócisz uwagę na jego miejsce, a już go nie będzie. Lecz potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju”.

Izaj. 9:6, 7: „Narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju. Obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca, na tronie Dawida i nad jego królestwem, aby je ugruntować oraz wesprzeć sprawiedliwością i prawością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy Zastępów”.

Dan. 2:44: „Za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. I to królestwo nie przejdzie na żaden inny lud. Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone”.

Zobacz też Izajasza 32:1, 2; 2 Piotra 3:13.

Dla przytłoczonych TRUDNOŚCIAMI FINANSOWYMI

Izaj. 65:21, 22: „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł. (...) Moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk”.

Ps. 72:8, 16: „Poddanych [mesjański Król] będzie miał od morza do morza i od Rzeki po krańce ziemi. Mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór”.

Mat. 6:33: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy [niezbędne do życia rzeczy materialne] będą wam dodane”.

Rzym. 8:35, 38, 39: „Któż nas oddzieli od miłości Chrystusowej? Czy ucisk, czy udręka, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? Albowiem jestem przekonany, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani rzeczy teraźniejsze, ani rzeczy przyszłe, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu”.

Zobacz też Hebrajczyków 13:5, 6.

Dla zniechęconych własnymi SŁABOŚCIAMI

Ps. 34:18: „Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane, a zdruzgotanych na duchu wybawia”.

Ps. 103:13, 14: „Jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazał miłosierdzie tym, którzy się go boją. Bo on dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem”.

Nehem. 9:17: „Tyś jest Bóg aktów przebaczania, łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość”.

2 Piotra 3:9, 15: „Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy. A cierpliwość naszego Pana uważajcie za wybawienie”.

Czy Bóg w swym wielkim miłosierdziu wybawi w końcu cały rodzaj ludzki?

Czy z 2 Piotra 3:9 wynika, że nastąpi powszechne zbawienie? „Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął [„nie chce bowiem niczyjej zagłady”, Romaniuk], lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania” (Bw). Miłosierny Bóg pragnie, aby wszyscy potomkowie Adama okazali skruchę, i wspaniałomyślnie postanowił, że każdy, kto ją okaże, może dostąpić odpuszczenia grzechów. Nie zmusza jednak nikogo do skorzystania z tej możliwości (por. Powt. Pr. 30:15-20). Wielu ją odrzuca. Przypominają tonącego, który odpycha od siebie koło ratunkowe rzucone przez kogoś, kto pragnie mu pomóc. Trzeba jednak podkreślić, że za odmowę okazania skruchy nie grożą wieczne męki w ogniu piekielnym. Jak wynika z 2 Piotra 3:9, ludzie nieokazujący skruchy mają ‛zginąć’, ulec zagładzie. Również werset 7 mówi o zagładzie bezbożnych. Nie ma tu więc mowy o powszechnym zbawieniu (zob. też artykuł „Piekło”).