Wyczekuj dnia Jehowy z radością

Jehowa za pośrednictwem proroków ostrzegł przed zbliżającym się dniem Jego gniewu. Nie powinniśmy jednak uważać, że gniew dominuje w osobowości Boga. Przeciwnie — Jehowa ‛raduje się nad swym ludem pośród okrzyków szczęścia’. My także mamy mnóstwo powodów, by w okresie poprzedzającym ów dzień ‛cieszyć się i wielce się radować z całego serca’ (Sofoniasza 3:14, 17). Jak możemy przejawiać tę radość w naszym postępowaniu i nastawieniu? I dlaczego powinniśmy być wdzięczni Bogu za to, czego się dowiadujemy z omawianych 12 ksiąg biblijnych?

1, 2. (a) Czego możemy się nauczyć z reakcji Jonasza na decyzję Jehowy o oszczędzeniu Niniwy? (b) Dlaczego powinniśmy lepiej poznać miłosierdzie Jehowy i Jego stosunek do życia ludzkiego?

JEHOWA był zadowolony. Natomiast Jonasz — posępny. Bóg miłosiernie darował życie tysiącom ludzi. Prorok zaś pozwoliłby im zginąć! Jak pamiętamy, Jehowa postanowił odpuścić winę i ocalić tych, którzy wcześniej wrogo się odnosili do Jego ludu.

² Przykład ten dowodzi, że człowiek nieraz nie potrafi pojąć wielkiej wyrozumiałości Boga ani tak jak On cenić cudzego życia. Gdy Jehowa oszczędził mieszkańców Niniwy, „Jonaszowi bardzo się to nie podobało i zapałał gniewem”. Czy to możliwe, by własne odczucia były dla niego ważniejsze niż okazanie miłosierdzia i uratowanie wielu istnień? Być może uważał, że jeśli Niniwczycy nie zginą, on jako prorok straci twarz (Jonasza 4:1, 10, 11). A co powiedzieć o naszych czasach, kiedy to szybko przybliża się dzień wykonania wyroków Jehowy? Zastanówmy się: Co zrobić, żeby lepiej zrozumieć i docenić miłosierdzie Boże? Jak pomóc osobom przejawiającym skruchę odnieść większy pożytek z dobroci Jehowy? Innymi słowy, jak naśladować Boga, który pragnie ratować ludziom życie?

SPRAWIEDLIWOŚĆ I MIŁOSIERDZIE JEHOWY RATUJĄ ŻYCIE

3. Czy sprawiedliwość Boga koliduje z Jego miłosierdziem?

³ Niektórzy sądzą, że w księgach 12 proroków strona po stronie czyta się tylko o gniewie Jehowy, zsyłanych karach i wymierzaniu sprawiedliwości. Być może pytają: „Co z miłosierdziem Boga? Czy nie zależy Mu na życiu Jego stworzeń?” Tymczasem sprawiedliwość i miłosierdzie Jehowy wcale ze sobą nie kolidują. Przeciwnie, obie te cechy doskonałej osobowości Boga współdziałają ze sobą i obie skłaniają Go do ratowania ludzi (Psalm 103:6; 112:4; 116:5). Jehowa, naprawiając krzywdy wyrządzone przez niegodziwców, okazuje miłosierdzie prawym. W ten sposób dowodzi niezrównanej sprawiedliwości. Z drugiej strony miłosiernie uwzględnia ograniczenia niedoskonałego człowieka. Można to ująć następująco: Gdy to konieczne — wymierza karę, gdy możliwe — okazuje miłosierdzie. W orędziach 12 proroków znajdujemy wiele wypowiedzi, które potwierdzają, że Bóg znakomicie równoważy te przymioty oraz pragnie, by ludzie żyli. Przyjrzyjmy się temu bliżej i zobaczmy, czego praktycznego możemy się nauczyć.

4. Co dowodzi, że Bóg pragnie, by ludzie żyli?

⁴ Prorok Joel przekazał surowe napomnienia, ale zarazem napisał o Bogu: „Łaskawy on i miłosierny, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość” (Joela 2:13). Mniej więcej sto lat później, w VIII wieku p.n.e., Micheasz podkreślił, jak bardzo potrzebujemy wyrozumiałości Jehowy. Zapytał: „Kto jest Bogiem takim jak ty?” Następnie tak Go scharakteryzował: „Nie będzie na zawsze trwał w swoim gniewie, gdyż ma upodobanie w lojalnej życzliwości. Ponownie okaże nam miłosierdzie” (Micheasza 7:18, 19). Również opisana przez Jonasza historia mieszkańców Niniwy dowodzi, że jeśli grzesznicy zdobywają się na skruchę i potwierdzają ją uczynkami, to Bóg jest gotów odstąpić od wymierzenia kary.

5. Co w miłosierdziu Jehowy i Jego pragnieniu ratowania ludziom życia najbardziej podnosi cię na duchu? (Zobacz też ramkę „Chętnie stawili się do dyspozycji”).

⁵ Żyjemy w innych czasach niż 12 proroków. Czy jednak nie wzruszają nas te przykłady miłosierdzia Jehowy, poświadczające, że naprawdę chce On dla ludzi wybawienia? Takie uczucia przybliżają nas do Boga oraz zachęcają do ratowania innych. Chociaż obecnie większość obiera złą drogę, to jak wiemy, Bóg „nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy” (2 Piotra 3:9). To nastawienie Jehowy ilustrują serdeczne słowa, które Ozeasz skierował do niewiernej żony, gdy przyjął ją z powrotem. Jehowa swemu ludowi ‛przemawiał do serca’. Nie był zobowiązany mu wybaczyć, lecz chciał to uczynić „ze swej wolnej woli” (Ozeasza 1:2; 2:13, 14; 3:1-5; 14:4). Dlaczego taka postawa Boga i związane z nią czyny mają wielkie znaczenie? Ponieważ w grę wchodzi życie. Więcej dowodów na to, że Jehowa jest miłosierny i pragnie, by ludzie żyli, dostarcza zbór chrześcijański — wykonujący dzieło, w które i ty jesteś zaangażowany.

ŻYCIODAJNA DZIAŁALNOŚĆ

6. Co jest ważnym dowodem, że Bóg pragnie ratować ludziom życie?

⁶ Dlaczego bierzesz udział w publicznej służbie kaznodziejskiej? Między innymi dlatego, że w ten sposób możesz pomóc bliźnim poznać prawdziwego Boga. Powinni o Nim wiedzieć coś ważnego: Otóż przed wymierzeniem kary Jehowa udziela wyraźnych ostrzeżeń. Miłosiernie więc troszczy się o ludzi — nie chce, by zginęli, lecz by żyli. Dwunastu proroków informowało, że Bóg daje grzesznikom szansę poprawy i uniknięcia Jego słusznego gniewu. Dzisiaj prowadzimy podobną działalność. Jako chrześcijanin, masz zaszczyt rozgłaszać ostrzeżenie przed nachodzącym dniem pomsty Bożej. Jednak wystrzegaj się przy tym jakiegokolwiek uczucia mściwości — pragnienia, by ci, którzy nie chcą słuchać, „dostali za swoje”. Przypominaj sobie, że głosisz w dużej mierze po to, by przynajmniej niektórzy znaleźli drogę prowadzącą do życia (Joela 3:9-12; Sofoniasza 2:3; Mateusza 7:13, 14).

7. (a) Dlaczego udział w służbie kaznodziejskiej jest tak istotny? (b) Jak rozmyślanie o przymiotach Jehowy może nam pomóc nie zrażać się obojętnością?

⁷ Za każdym razem, gdy głosimy prawdę biblijną od drzwi do drzwi, w szkole, w pracy czy gdziekolwiek indziej, oferujemy pomoc ludziom, którzy pilnie potrzebują Bożego miłosierdzia i przebaczenia (Ozeasza 11:3, 4). To prawda, że spotykamy się z obojętnością. Ale jeśli mimo wszystko wywiązujemy się z tego zadania, naśladujemy miłosiernego Boga, który za pośrednictwem Zachariasza rzekł do swojego krnąbrnego ludu: „Wróćcie, proszę, ze swych złych dróg i od swych złych postępków” (Zachariasza 1:4). Któż z nas wie, ile osób zareaguje pozytywnie, gdy opowiemy im o Bożym miłosierdziu i wskażemy drogę do życia? A zatem zawsze pamiętajmy: głosimy dlatego, że tak jak Jehowa pragniemy ratować ludzi.

8. Dlaczego warto sobie przypominać, jak niektórzy zareagowali na Boże miłosierdzie?

⁸ Pokrzepieniem może być również świadomość, że prawie zawsze żył ktoś, kto przychylnie reagował na Boże orędzia. Na przykład Ozeasz wspomniał o osobach, które rozumiały, iż „drogi Jehowy są prostolinijne”. Dodał też: „Prawi będą nimi chodzić” (Ozeasza 14:9). W minionych stuleciach wielu przyjęło zaproszenie Boga: „Wróćcie do mnie całym swym sercem” (Joela 2:12). Słowa te były wprawdzie skierowane do narodu znającego Jehowę, ale odzwierciedlają też Jego troskę o tych, którzy dopiero zaczynają Go poznawać. Bóg nie stracił ufności, że ludzie mogą żałować złego postępowania, okazać skruchę, a potem czynić to, co słuszne. W ten sposób wchodzą na drogę prowadzącą do wybawienia (1 Tymoteusza 4:16).

9. Czego ważnego uczy nas reakcja mieszkańców Niniwy?

⁹ Przebaczając Niniwie, Jehowa uwzględnił coś jeszcze. Jak się dowiadujemy, mieszkańcy tego miasta nie tylko poważnie potraktowali alarmujące orędzie proroka, ale także „uwierzyli Bogu” (Jonasza 3:5). Aby więc ocaleć, konieczna była wiara, a nie jedynie strach przed karą. Ponieważ Jehowa gorąco pragnie, by ludzie okazali skruchę i postępowali zgodnie z wiarą, polecił nam głosić i pomagać im dokonać wyboru. Jakie może to przynieść skutki? O Niniwczykach czytamy: „Ujrzał prawdziwy Bóg ich uczynki, że zawrócili ze swej złej drogi; i prawdziwy Bóg pożałował nieszczęścia, o którym mówił, że na nich sprowadzi; i nie sprowadził go” (Jonasza 3:10). Jehowa nie da się oszukać pustymi słowami ani innymi pozorami skruchy. Czyny mieszkańców Niniwy najwidoczniej wynikały ze szczerego żalu. Bóg widział, że naprawdę się zmienili. Przejawili autentyczną skruchę połączoną z wiarą.

10. Wymień niektóre sytuacje poświadczające, że Jehowa chce ocalić ludziom życie.

¹⁰ Oczywiście nie tylko mieszkańcy Niniwy odnieśli korzyść z tego, że Jehowie zależy na ludzkim życiu. W czasie zagłady Jerozolimy w 607 roku p.n.e. — po działalności Abdiasza, Nahuma i Habakuka — Jehowa zapewnił ocalenie lojalnemu Jeremiaszowi oraz grupie jego wiernych towarzyszy (Jeremiasza 39:16-18). Prorocy zapowiadali też, że skruszony ostatek powróci z Babilonu i odbuduje religię prawdziwą (Micheasza 7:8-10; Sofoniasza 3:10-20). Słowa te wspaniale urzeczywistniły się również w dobie nowożytnej. Po I wojnie światowej chrześcijanie namaszczeni duchem, z których wielu zaniedbało wielbienie Jehowy, odzyskali siły do gorliwej działalności, a także uznanie Boże oraz widoki na życie. Obecnie ‛przyłączają się do Jehowy’ ludzie z „wielu narodów” (Zachariasza 2:11). Osoby te mają szansę przeżyć koniec teraźniejszego systemu rzeczy. A zatem publiczną służbę kaznodziejską pełnisz nie tylko dlatego, że jesteś posłuszny nakazowi danemu chrześcijanom. Nie chodzi też po prostu o spełnienie proroctw (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Zasadniczą sprawą jest niesienie bliźnim pomocy, by mogli poznać Jehowę, uwierzyć i zyskać życie.