Materiały źródłowe do miesięcznika Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań
3-9 GRUDNIA
SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | DZIEJE 9-11
Wyszukujemy duchowe skarby
nwtsty, materiały do studium: Dz 10:6
garbarza Szymona: Garbarz zajmował się wyprawianiem skór zwierzęcych. Najpierw za pomocą roztworu wapna usuwał sierść oraz resztki mięsa i tłuszczu. Następnie używał innego silnego roztworu, po którym skóra nadawała się do wyrobu towarów. Całemu procesowi towarzyszył nieprzyjemny zapach. Potrzebne też były duże ilości wody, co może tłumaczyć, dlaczego Szymon mieszkał nad morzem, prawdopodobnie na obrzeżach Joppy. Zgodnie z Prawem Mojżeszowym osoba, która miała styczność z padliną, była ceremonialnie nieczysta (Kpł 5:2; 11:39). Dlatego wielu Żydów patrzyło na garbarzy z pogardą i nie chciało korzystać z ich gościny. Według Talmudu garbarze stali w hierarchii niżej od zbieraczy łajna. Mimo wszystko Piotr nie miał oporów, żeby zatrzymać się u Szymona. Ta sytuacja, w której zdobył się na otwartość, przygotowała go do kolejnego zadania — odwiedzenia poganina w jego domu. Niektórzy uczeni uważają, że grecki odpowiednik słowa „garbarz” (byrseús) był przydomkiem Szymona.
10-16 GRUDNIA
SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | DZIEJE 12-14
Wyszukujemy duchowe skarby
nwtsty, materiały do studium: Dz 13:9
Saul, zwany również Pawłem: Od tego miejsca Saul jest nazywany Pawłem. Apostoł Paweł był Żydem mającym od urodzenia obywatelstwo rzymskie (Dz 22:27, 28; Flp 3:5). Jest więc prawdopodobne, że w dzieciństwie nadano mu dwa imiona: hebrajskie Saul i rzymskie Paweł. W tamtych czasach Żydzi, zwłaszcza żyjący poza Izraelem, dość często posługiwali się dwoma imionami (Dz 12:12; 13:1). Niektórzy krewni Pawła oprócz imion hebrajskich nosili również imiona rzymskie lub greckie (Rz 16:7, 21). Jako „apostoł dla narodów” Paweł otrzymał zadanie głoszenia dobrej nowiny ludziom spoza Izraela (Rz 11:13). Mógł uznać, że posługiwanie się rzymskim imieniem będzie lepiej odbierane przez otoczenie (Dz 9:15; Gal 2:7, 8). Zdaniem niektórych przyjął to rzymskie imię dla uhonorowania Sergiusza Pawła. Wydaje się to jednak mało prawdopodobne, ponieważ posługiwał się imieniem Paweł także po opuszczeniu Cypru. Inni sugerują, że Paweł unikał używania swojego hebrajskiego imienia, bo wymawiało się je podobnie jak pewne greckie słowo oznaczające człowieka (albo zwierzę), który chodzi dumnym krokiem.
Pawłem: W Chrześcijańskich Pismach Greckich imię Páulos (od łacińskiego Paulus), oznaczające „mały”, jest użyte 157 razy w odniesieniu do apostoła Pawła i raz w odniesieniu do prokonsula Cypru Sergiusza Pawła (Dz 13:7).
17-23 GRUDNIA
SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | DZIEJE 15, 16
Wyszukujemy duchowe skarby
nwtsty, materiały do studium: Dz 16:37
jesteśmy Rzymianami: Czyli obywatelami Rzymu. Paweł i najwyraźniej również Sylas mieli rzymskie obywatelstwo. Obywatelowi rzymskiemu zawsze przysługiwało prawo do rzetelnego procesu. Nigdy nie wolno go było publicznie ukarać bez wyroku. Obywatel rzymski cieszył się szczególnymi prawami i przywilejami na terenie całego imperium. Podlegał prawu rzymskiemu, a nie prawom danego miasta. W razie oskarżenia mógł się zgodzić na sądzenie zgodnie z prawem lokalnym, ale zawsze mógł się też zwrócić do rzymskiego trybunału. Gdy groziła mu kara śmierci, miał prawo odwołać się do cesarza. Apostoł Paweł głosił na znacznym obszarze cesarstwa rzymskiego. Z przysługujących mu przywilejów skorzystał co najmniej w trzech sytuacjach. Jedna z nich miała miejsce w Filippi, gdzie poinformował urzędników miejskich, że wymierzając mu karę chłosty, naruszyli jego prawa. Dwie pozostałe sytuacje opisano w Dz 22:25; 25:11.
24-30 GRUDNIA
SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | DZIEJE 17, 18
„Naśladujmy sposób głoszenia i nauczania apostoła Pawła”
nwtsty, materiały do studium: Dz 17:2, 3
prowadził (...) rozważania: Paweł nie tylko opowiadał Żydom o dobrej nowinie, ale też objaśniał ją i przedstawiał dowody z Pism, czyli z natchnionych Pism Hebrajskich. Nie ograniczał się do ich czytania, ale przekonywał na ich podstawie, a tok rozumowania dostosowywał do słuchaczy. Grecki czasownik dialégomai oznacza „wymieniać poglądy; rozmawiać; dyskutować” i wskazuje na prowadzenie z innymi rozmów. To greckie słowo występuje też w Dz 17:17; 18:4, 19; 19:8, 9; 20:7, 9.
udowadniał cytatami: Użyty tu grecki wyraz dosłownie znaczy „położyć (umieścić) obok”. Może to wskazywać, że Paweł starannie porównywał proroctwa mesjańskie zapisane w Pismach Hebrajskich z wydarzeniami z życia Jezusa i pokazywał, jak te proroctwa się spełniły.
nwtsty, materiały do studium: Dz 17:17
rynku: Ateński rynek (po grecku agorá), leżący na północny zachód od Akropolu, zajmował obszar mniej więcej 200 na 250 m. Nie był jedynie targowiskiem. Wokół niego toczyło się ekonomiczne, polityczne i kulturalne życie miasta. Ateńczycy chętnie tu przychodzili, żeby prowadzić intelektualne dysputy.
nwtsty, materiały do studium: Dz 17:22, 23
Nieznanemu Bogu: Inskrypcja ta (po grecku Agnòstoi theòi) widniała na ołtarzu, który Paweł zobaczył w Atenach. Ateńczycy, przejęci bojaźnią przed bóstwami, budowali wiele świątyń i ołtarzy. Posunęli się nawet do ubóstwiania pojęć abstrakcyjnych i wznosili ołtarze ku czci Sławy, Skromności, Energii, Perswazji czy Litości. Ołtarz poświęcony „Nieznanemu Bogu” zbudowali prawdopodobnie z obawy przed pominięciem jakiegoś boga i ściągnięciem na siebie jego niezadowolenia. W ten sposób przyznawali, że istnieje Bóg, o którym nic nie wiedzą. Paweł umiejętnie nawiązał do tego ołtarza i wyjaśnił, że ogłasza im prawdziwego Boga, którego dotąd nie znali.
Wyszukujemy duchowe skarby
nwtsty, materiały do studium: Dz 18:21
Jeśli Jehowa zechce: Sformułowanie to podkreśla potrzebę uwzględniania woli Boga w swoich planach lub działaniach. Apostoł Paweł zawsze pamiętał o tej zasadzie (1Ko 4:19; 16:7; Heb 6:3). Uczeń Jakub również zachęcał chrześcijan, żeby mówili: „Jeśli Jehowa zechce, będziemy żyć i zrobimy to czy tamto” (Jak 4:15). Nie powinny to być tylko puste słowa. Każdy, kto wyznaje tę zasadę, musi starać się postępować zgodnie z wolą Jehowy. Sformułowanie to nie zawsze trzeba wypowiadać na głos — można też wypowiedzieć je w sercu (zob. też Dz 21:14 oraz Dodatek A5).