Wytrwałość męża jednoczy rodzinę

JAK BYŚ postąpił, gdybyś po poznaniu prawdy spotkał się z ostrym sprzeciwem żony, która robiłaby wszystko, co tylko się da, żeby złamać twoją prawość? Czy pokrzepiłyby cię słowa Pawła z Listu 2 do Tymoteusza 3:12 (Bw): „Wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą”? Okazałbyś wytrwałość czy raczej byś się poddał? Właśnie w takiej sytuacji znalazł się pewien chrześcijanin z Włoch. Nie dał za wygraną i Jehowa go za to pobłogosławił.

Mężczyzna ten był przedtem zagorzałym komunistą, a jednocześnie gorliwym katolikiem. Wierzył w równość wszystkich ludzi i wydawało mu się, że ideę tę głosi zarówno komunizm, jak i katolicyzm. Jeden współpracownik opowiedział mu o Królestwie Bożym. Natychmiast zrozumiał, że to jest jedyna droga do osiągnięcia tej równości. Poświęcił się prawdzie z takim samym zapałem, z jakim opowiadał się za komunizmem i katolicyzmem, i w 1972 roku dał się ochrzcić. Co na to żona? Zaciekle mu się sprzeciwiała. Oto, co sama pisze:

„W 1970 roku mąż po raz pierwszy zetknął się w miejscu pracy ze Świadkami Jehowy. W miarę jak studiował Biblię, uświadamiałam sobie, że poznaje nową religię, z którą w wielu szczegółach się nie zgadzam. Odtąd razem z resztą rodziny zaczęliśmy go prześladować.

„Rodzice męża dokuczali mu, starając się na wszelkie sposoby odwieść go od studiowania. Po nabyciu pewnego zasobu wiedzy biblijnej dostrzegł potrzebę oczyszczenia naszego domu z bożków. Zagroziłam, że jeśli to zrobi, stanie się coś strasznego. Kiedy zniszczył obraz religijny, zaczęłam wrzeszczeć i okładać go pięściami, a potem podarłam mu kilka czasopism. Teściowie usłyszeli moje krzyki, wpadli do pokoju i także rzucili się na niego, ale on nie oddawał wet za wet.

„Od tego czasu nie potrafiliśmy dojść do porozumienia, a gdy mąż zabronił córce chodzić do kościoła na lekcje religii, opuściłam go. Wtedy oświadczył, że jeśli nie wrócę do domu, wystąpi z oskarżeniem o porzucenie. Po tygodniu postanowiłam wrócić.

„Dalej próbowałam jakoś wpłynąć na męża, poszłam więc do medium spirytystycznego i prosiłam o rzucenie na niego uroku. Człowiek ten zaczął mnie wypytywać, a gdy wyjaśniłam, o co chodzi, oznajmił, że Świadków Jehowy nie ima się żaden urok.

„Postanowiliśmy poradzić się księdza, który z kolei skierował nas do prawnika. Ku mojemu zdziwieniu adwokat zachęcał, abym razem z mężem chodziła na zebrania Świadków Jehowy. Towarzyszący mi teść zaprotestował, mówiąc, że jego rodzina jest bezgranicznie oddana świętemu Rochowi — ‛patronowi’ naszego miasta. Prawnik wyjaśnił jednak, iż ten ‛święty’, podobnie zresztą jak wszystkie inne bożki, jest fałszywy. Następnie przedstawił się jako przewodniczący Akcji Katolickiej i stwierdził, że nie bierze udziału w uroczystościach religijnych, ponieważ dowiedział się z Biblii, że nie godzi się tego czynić. Na zakończenie dodał: ‛Idź ze swoim mężem i żyjcie w zgodzie. Słuchaj go i sama zacznij studiować Biblię’.

„Po tej zachęcie zastanowiłam się nad zmianami, jakie zaszły w mężu, nad jego postępowaniem i wytrwałością. Wybrałam się z nim na zebranie Świadków Jehowy. Widoczna tam miłość zrobiła na mnie takie wrażenie, że zgodziłam się na studium, zapisałam się do teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej i zaczęłam głosić. W końcu w 1977 roku usymbolizowałam swoje oddanie się Bogu i teraz jestem szczęśliwa będąc w prawdzie, a to wszystko dzięki Jehowie, który pomógł mężowi wytrwać i zjednoczyć całą rodzinę w oddawaniu Mu czci”.