• Kontakty z dziedziną duchową
    Przebudźcie się! — 1996 | 22 listopada

    • Kontakty z dziedziną duchową

      W CENTRUM pewnego miasta, typowego dla Afryki Zachodniej, stał ładny parterowy budynek, pomalowany na biało-zielono. W recepcji dwie sekretarki pisały coś na maszynie. Kilka osób rozpartych na krzesłach czekało na spotkanie z babalawo — wróżbitą.

      W sąsiednim pokoju za biurkiem, na którym stał telefaks, siedział sam babalawo. Przysadzisty, o siwiejących włosach, miał na sobie długie, białe szaty, kosztowne i bogato wyszywane. „Mój ojciec zajmował się wróżbiarstwem” — powiedział. „Urodziłem się w tej tradycji. Wyrosłem w niej. Od piątego roku życia towarzyszyłem ojcu w czasie wróżenia. Patrzyłem, jak to robił, i naśladowałem go, aż wróżenie weszło mi w krew”.

      Babalawo gestem ręki wskazał ogromną drewnianą tablicę prezentującą zawiły system wróżenia, którym od niezliczonych pokoleń posługuje się jego lud. System ten, rozpowszechniony w całej Afryce Zachodniej i poza nią, polega na rzucaniu 16 orzechami palmowymi. „Ludzie przychodzą do mnie z najróżniejszymi problemami” — wyjaśnił. „Miewają kłopoty z kobietami, bezpłodnością, brakiem pracy, psychiką, zdrowiem i tak dalej. W zależności od tego, jak wypadnie wróżba, prośby zanosi się albo do przodków, albo do istot niebiańskich [bóstw]. Każdy przypadek wymaga złożenia jakiejś ofiary”.

      Tradycyjne praktyki religijne, do których zalicza się wróżbiarstwo, są w tym rejonie mocno zakorzenione, ale to samo można powiedzieć o kościołach chrześcijaństwa. Nie opodal siedziby babalawo stoją pobielane budynki z widniejącymi na nich napisami: Kościół Króla Salomona II, Cherubini i Serafini, Niebiański Kościół Chrystusa, Apostolski Kościół Chrystusa, Kościół Trębaczy Chrystusa. Kościoły te współistnieją z tradycyjnymi religiami, a czasem przejmują ich zwyczaje. Babalawo oznajmił: „Ostatnio rozmawiałem z biskupem, który sam złożył mi wizytę. Po półgodzinnej dyskusji powiedział, że chce doprowadzić do swego rodzaju dialogu, to znaczy do spotkania chrześcijan i wyznawców tradycyjnych religii w celu wymiany poglądów i położenia kresu nieporozumieniom”.

      Drzwi do sfery duchowej

      Nieporozumienia te często dotyczą tego, kto zamieszkuje dziedzinę duchową. Od Afryki Południowej aż po Saharę powszechnie się wierzy, że przebywają tam dwie grupy istot. Do pierwszej należą bóstwa, które nigdy nie były ludźmi. Druga grupa składa się z przodków, a więc duchów zmarłych, dbających o byt materialny i pomyślność swych rodzin pozostałych przy życiu. Zarówno bóstwom, jak i przodkom przypisuje się moc pomagania albo szkodzenia mieszkańcom ziemi. A zatem jednym i drugim należy się stosowny szacunek i hołd.

      Podobne wierzenia spotyka się w wielu innych częściach świata. Wszędzie i na różne sposoby ludzie zwracają się do istot nadprzyrodzonych, by poznać przyszłość oraz uzyskać kierownictwo i pomoc w radzeniu sobie z codziennymi problemami. Czy naprawdę można otrzymać pomoc z dziedziny duchowej? Jezus Chrystus, który w niej przebywał, wykazał, że jest to możliwe. Powiedział bowiem: „Stale proście, a będzie wam dane; ciągle szukajcie, a znajdziecie; wciąż pukajcie, a będzie wam otworzone” (Mateusza 7:7). Ale trzeba prosić odpowiednią osobę, szukać we właściwy sposób i pukać do odpowiednich drzwi. Jeżeli zapukamy do niewłaściwych drzwi, może je otworzyć ktoś, kto zamiast udzielić wsparcia, wyrządzi nam krzywdę.

      A zatem koniecznie należy ustalić, kto zamieszkuje dziedzinę duchową, a kto nie. Trzeba też nauczyć się odróżniać tych, którzy mogą nam pomóc, od tych, którzy wyrządzą nam szkodę. I wreszcie warto się dowiedzieć, co robić, by uzyskać pomoc od istot będących w stanie jej udzielić. Tymi sprawami zajmiemy się w następnych artykułach.

      [Prawa własności do ilustracji, strona 3]

      Zdjęcie na stronach 3 i 4: The Star, Johannesburg, S.A.

  • Kto zamieszkuje dziedzinę duchową?
    Przebudźcie się! — 1996 | 22 listopada

    • Kto zamieszkuje dziedzinę duchową?

      ŚWIAT przeobraził się w „targowisko” wierzeń i przekonań religijnych. W samej Afryce istnieje tysiące grup religijnych, z których każda ma własny pogląd na to, co się dzieje w sferze duchowej. Ale po dokładne i prawdziwe informacje na ten temat należałoby sięgnąć do Biblii. W Księdze tej opisano duchy — zarówno dobre, jak i złe — zamieszkujące dziedzinę duchową. Wskazano też, do kogo możemy się śmiało zwracać o pomoc i ochronę.

      Jehowa, Bóg Wszechmocny

      Według tradycyjnej religii afrykańskiej ponad przodkami i bóstwami stoi wszechmocny Bóg. Książka African Mythology (Mitologia Afryki) podaje: „Nie ma wątpliwości co do tego, że ogromna większość ludów Afryki, jeśli nie wszystkie, wierzy w Istotę Najwyższą, stwórcę wszechrzeczy”. W książce African Religion in African Scholarship (Afrykańscy uczeni o religii w Afryce) napisano: „Bóg jest absolutnym władcą wszechświata, więc wszystkie inne istoty oraz moce powstały za Jego przyczyną. Dysponuje On nieograniczoną władzą i mocą”.

      Biblia potwierdza, że istnieje Ktoś, kto ma najwyższą władzę w dziedzinie duchowej. Według niej jest On „Bogiem bogów i Panem panów, jest Bogiem wielkim, potężnym i groźnym, który nie zważa na osoby ani nie daje się przekupić” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 10:17, Biblia poznańska).

      W całej Afryce istotę najwyższą określa się setkami imion i tytułów. A co o imieniu Boga mówi Jego Słowo? Psalmista napisał: „Tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe [Jehowa, NW] na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią” (Psalm 83:19, BT, wyd. III). To święte imię występuje w Biblii ponad 7000 razy, choć niektórzy tłumacze zastępują je takimi tytułami, jak „Bóg” czy „Pan”.

      Jehowa ma nieograniczoną moc, toteż rzeczywiście może nam pomóc. On sam przedstawia się jako Bóg „miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary” (2 Mojżeszowa 34:6, 7; 1 Samuela 2:6, 7).

      Aniołowie — potężni słudzy Boga

      Na długo przed stworzeniem ludzi, a nawet samej ziemi, Jehowa powołał do istnienia w niebie osoby duchowe. Biblia mówi, że gdy Bóg ‛zakładał ziemię, okrzyk wydali wszyscy [anielscy] synowie Boży’ (Joba 38:4-7). Jest ich miliony. Sługa Jehowy Daniel opisał wizję niebios, w której oglądał, jak „tysiąc tysięcy służyło (...) [Bogu], a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim” (Daniela 7:10).

      Pierwszym duchowym stworzeniem Jehowy był ktoś znany później jako Jezus Chrystus (Jana 17:5; Kolosan 1:15). Zanim przyszedł na ziemię w ludzkiej postaci, istniał w niebie jako potężna osoba duchowa. Poniósł śmierć w ciele, lecz został wskrzeszony i zabrany do nieba, gdzie znów jest możną istotą duchową (Dzieje 2:32, 33).

      Jezus przebywa zatem w niebie i posiada ogromną moc. W Liście Judy 9 nazwano go Michałem, a także „archaniołem”, co wskazuje, że jest naczelnym, czyli głównym, aniołem (1 Tesaloniczan 4:16). Otrzymał też władzę nad ziemią. Jehowa powierzył mu „władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki” (Daniela 7:13, 14). Mimo to pozostaje uległy wobec swego Ojca, Jehowy (1 Koryntian 11:3).

      Wierni aniołowie usługują nie tylko Jehowie, lecz również ziemskim sługom Bożym. Apostoł Paweł napisał: „Czyż (...) wszyscy [aniołowie] nie są duchami do publicznej służby, posyłanymi w celu usługiwania tym, którzy mają odziedziczyć wybawienie?” (Hebrajczyków 1:14). Dbają zwłaszcza o to, by ludzie na ziemi poznawali prawdę o Jehowie. Apostoł Jan ujrzał w wizji „anioła, który leciał środkiem nieba i miał wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi i dla każdego narodu, i plemienia, i języka, i ludu, i mówił donośnym głosem: ‚Boga się bójcie i dajcie mu chwałę’” (Objawienie 14:6, 7).

      Szatan i demony, wrogowie Boga i człowieka

      Niestety, nie wszyscy aniołowie okazali się wierni Bogu. Niektórzy zbuntowali się przeciw Niemu, stając się również wrogami ludzkości. Przywódcą tego buntu był Szatan Diabeł.

      Wprawdzie obecnie wielu zaprzecza istnieniu Szatana, nikt jednak nie neguje istnienia zła. W książce The Death of Satan (Śmierć Szatana) zauważono, że gdy się wierzy w zło, a nie wierzy w jego źródło, powstaje „nieunikniony problem: wyczuwamy obecność czegoś, czego w naszej kulturze nie nazywa się już po imieniu”.

      Natomiast Biblia nazywa rzecz po imieniu — jasno i bez niedomówień przedstawia prawdę o źródle zła. Wyjawia, że wszystkie anielskie stworzenia Jehowy były prawe i dobre; On nie stworzył żadnego złego anioła (5 Mojżeszowa 32:4; Psalm 5:5). Ale dano im — podobnie jak ludziom — możliwość wyboru między tym, co właściwe, a co niewłaściwe. Jeden z tych doskonałych duchowych synów Bożych rozbudził w sobie samolubne pragnienie odbierania czci należnej Jehowie. Stąd przylgnęło do niego imię Szatan, które znaczy „przeciwnik” (porównaj Jakuba 1:14, 15). Szatan nie jest — jak uczą niektóre religie afrykańskie — jedynie zwodzicielem; nie jest też „stróżem”, który ochrania ludzi regularnie składających mu ofiary. Biblia przedstawia go jako osobę na wskroś złą i nienawistną.

      Do buntu Szatana przeciw Bogu przyłączyli się inni aniołowie. Te demoniczne stworzenia stały się również wrogami ludzi. One także są złośliwe i niegodziwe. W dawnych czasach sprowadzały na niektórych ludzi ślepotę albo odbierały im mowę (Mateusza 9:32, 33; 12:22). Wiele osób, nie wyłączając dzieci, przyprawiały o chorobę lub szaleństwo (Mateusza 17:15, 18; Marka 5:2-5). Z pewnością żaden rozsądny człowiek nie chciałby mieć nic wspólnego ani z Szatanem, ani z demonami.

      Gdzie są przodkowie?

      W Afryce i innych częściach świata miliony ludzi wierzy, że śmierć nie stanowi końca istnienia, lecz jedynie przejście do życia w dziedzinie duchowej, gdzie przebywają zarówno bóstwa, jak i przodkowie. John Mbiti, specjalista w zakresie religii afrykańskich, tak oto pisze o wierze w przodków, nazywając ich „żyjącymi umarłymi”: „Są to ‚duchy’, które dla ludów Afryki mają największe znaczenie (...) Wiedzą, co się dzieje w ich rodzinie [na ziemi], i żywo się tym interesują. (...) Są strażnikami rodzinnych interesów, tradycji, norm moralnych i postępowania. Niedopisanie w tych sprawach równa się obrażeniu praojców, którzy wówczas odgrywają w rodzinach i społecznościach rolę niewidzialnej policji. Żyjący umarły wciąż jeszcze jest ‚człowiekiem’, okazuje się więc najlepszym pośrednikiem między ludźmi a Bogiem: zna ich potrzeby, przebywał ‚do niedawna’ razem z nimi, a jednocześnie utrzymuje łączność z Bogiem i ma do Niego swobodny dostęp”.

      Co jednak o stanie umarłych mówi Biblia? Wskazuje, że nie ma żadnych „żyjących umarłych”. Ludzie są albo żywi, albo martwi — a nigdy jednocześnie tacy i tacy. Słowo Boże uczy, że zmarli nie mogą słyszeć, widzieć, mówić ani myśleć. Nie są w stanie sprawować nadzoru nad żywymi. W Biblii oznajmiono: „Umarli nic nie wiedzą (...) Zarówno ich miłość, jak ich nienawiść, a także ich gorliwość dawno minęły (...) W krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości” (Kaznodziei 9:5, 6, 10). „[Człowiek] wraca do prochu swego; w tymże dniu giną wszystkie zamysły jego” (Psalm 146:4).

      Powrót do prochu

      Jeżeli trudno ci się z tym pogodzić, zastanów się, co spotkało pierwszego człowieka, Adama. Jehowa ukształtował go „z prochu ziemi” (1 Mojżeszowa 2:7). Karą za nieposłuszeństwo wobec przykazania Jehowy była śmierć. Bóg mu oznajmił: „Wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz” (1 Mojżeszowa 3:19).

      Zanim Jehowa stworzył go z prochu, Adam nie istniał. Kiedy więc ‛wrócił do ziemi’, znów nie dawał żadnych oznak życia — tak jak proch. Nie przeszedł do świata zamieszkanego przez duchy przodków. Nie dostał się ani do nieba, ani do piekła. Śmierć była dla niego końcem istnienia.

      Czy z innymi ludźmi w chwili śmierci dzieje się to samo? Owszem. Biblia oznajmia: „Wszystko [zarówno ludzie, jak i zwierzęta] idzie na jedno miejsce; wszystko powstało z prochu i wszystko znowu w proch się obraca” (Kaznodziei 3:20). Pismo Święte zawiera wprawdzie obietnicę, że Bóg wskrzesi zmarłych do życia na rajskiej ziemi, ale stanie się to dopiero w przyszłości (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15). Obecnie nie powinniśmy się bać zmarłych i składać im ofiar, ponieważ nie mogą nam ani pomóc, ani zaszkodzić.

      Szatan i jego demony chcą zaszczepić ludziom błędne wyobrażenie o stanie zmarłych przodków, propagują więc kłamstwo, jakoby po śmierci człowiek dalej żył. W tym celu między innymi szerzą fałszywe opowieści (1 Tymoteusza 4:1). Z pomocą mediów spirytystycznych oraz przez wizje i sny starają się też wpoić ludziom przekonanie, że można się porozumiewać ze zmarłymi. Ale istoty, z którymi nawiązują kontakt, to nie umarli, lecz demony, które się pod nich podszywają. Właśnie dlatego Jehowa surowo potępia osoby wzywające zmarłych, czy to bezpośrednio, czy przez takie praktyki, jak wróżbiarstwo (5 Mojżeszowa 18:10-12).

      [Ilustracja na stronie 6]

      Demony zwodzą i straszą ludzi za pośrednictwem wizji, snów i mediów spirytystycznych

      [Ilustracje na stronie 7]

      Chcąc wprowadzić ludzi w błąd, demony podszywają się pod zmarłych

  • W dziedzinie duchowej przebywa nasz najlepszy Przyjaciel
    Przebudźcie się! — 1996 | 22 listopada

    • W dziedzinie duchowej przebywa nasz najlepszy Przyjaciel

      Z BIBLII jasno wynika, kto zamieszkuje dziedzinę duchową. Najwyższą osobistością w niebie jest Jehowa Bóg. Po Jehowie największą potęgę i władzę ma Jezus Chrystus. Wierni aniołowie usługują Bogu oraz Jego ludowi na ziemi. Szatan i demony przeciwstawiają się Bogu i zwodzą ludzi. Umarli śpią snem śmierci, dopóki Bóg ich nie wskrzesi.

      Demony chcą odbierać od nas cześć

      Skoro umarli są w stanie niebytu, oddawanie im czci nic nie daje. Składanie ofiar nieżyjącym podtrzymuje tylko kłamstwo szerzone przez Szatana i demony.

      Czy aniołowie Boży pragną, byśmy ich czcili? Nic podobnego! Wiernie oddają chwałę Bogu i do tego samego zachęcają ludzi. Apostoł Jan dwukrotnie próbował złożyć aniołom hołd, ale za każdym razem został upomniany: „Uważaj! Nie czyń tego! (...) Oddaj cześć Bogu” (Objawienie 19:10; 22:8, 9).

      W przeciwieństwie do wiernych aniołów Szatan i jego demony chcą być wysławiani i czczeni. Uwidoczniło się to w sposobie, w jaki Szatan kusił Jezusa, gdy ten przebywał na ziemi jako człowiek. W Biblii czytamy: „Diabeł wziął go jeszcze na niezwykle wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę, i rzekł do niego: ‚Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz i dokonasz aktu oddania mi czci’” (Mateusza 4:8, 9).

      Jezus odpowiedział: „Precz, Szatanie! Jest bowiem napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’” (Mateusza 4:10). Jezus znał Prawo Jehowy i nie miał zamiaru go łamać (5 Mojżeszowa 6:13).

      Chociaż Szatanowi nie udało się zmusić Jezusa do oddania mu czci, zdołał jednak nakłonić do tego innych. Oczywiście mało kto rozmyślnie wielbi Szatana. Ale ponieważ wraz z demonami posługuje się on podstępem, oszustwem, kłamstwami i zastraszaniem, odciągnął od czystego wielbienia Jehowy tak dużo ludzi, że apostoł Jan napisał: „Cały świat podlega mocy niegodziwca” (1 Jana 5:19). Praktykowanie religii sprzecznej ze Słowem Bożym równa się oddawaniu czci Szatanowi zamiast Jehowie. Biblia ostrzega: „To, co narody składają w ofierze, składają w ofierze demonom, a nie Bogu” (1 Koryntian 10:20).

      Cześć należy się Jehowie

      Cześć powinniśmy oddawać tylko Jehowie. On sam powiedział Mojżeszowi: „Nie będziesz miał innych bogów obok mnie. Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan [Jehowa, NW], Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym” (2 Mojżeszowa 20:3-5).

      Chociaż Jehowa swym majestatem wzbudza lęk, jest zarazem przystępny. Uczeń Jakub napisał: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8). Według apostoła Pawła „[Bóg] nie jest (...) daleko od nikogo z nas” (Dzieje 17:27). Apostoł Jan zaś oświadczył: „A to jest ufność, którą żywimy do (...) [Jehowy], że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili” (1 Jana 5:14, 15).

      Zwróć uwagę, że w myśl słów Jana Jehowa spełni nasze prośby, jeśli będą ‛zgodne z jego wolą’. Aby poznać wolę Bożą, musimy się dowiedzieć, czego uczy Biblia. Świadkowie Jehowy z przyjemnością pomogą ci ją zrozumieć.

      Poznając lepiej Jehowę, pogłębisz swą wiedzę o istotach żyjących w dziedzinie duchowej. Ta wiedza uwalnia od przesądów, wierzeń i tradycji, które Szatan wykorzystuje, by trzymać ludzi w więzach strachu. Dzięki dokładnemu poznaniu Boga nauczysz się Mu ufać i korzystać z Jego pomocy w unikaniu problemów lub pokonywaniu codziennych trudności życiowych. Możesz zostać przyjacielem Boga. A On okaże się dla ciebie „ucieczką i siłą (...) pomocą w utrapieniach najpewniejszą” (Psalm 46:2).

      Niegodziwe siły zostaną usunięte

      Nigdy nie powątpiewaj w to, że dobre siły duchowe zatryumfują nad złymi. W dziedzinie duchowej już rozegrała się wojna, w czasie której Szatan i jego niegodziwi poplecznicy zostali usunięci z nieba. W Księdze Objawienia oznajmiono: „Wybuchła wojna w niebie: Michał [wskrzeszony Jezus Chrystus] i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie” (Objawienie 12:7-9).

      Jakie były następstwa tej wojny? W sprawozdaniu czytamy dalej: „Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12). Mieszkańcy niebios mogą się cieszyć, gdyż Szatan i jego demony nie będą już więcej przysparzać tam kłopotów. Wyrzucenie ich z nieba sprowadziło jednak mnóstwo nieszczęść i udręk na mieszkańców ziemi. Właśnie obecnie żyjemy w tych trudnych czasach (2 Tymoteusza 3:1-5).

      Przyszłość bez zła

      Ale Biblia niesie także nadzieję. Zapewnia, że Diabłu zostało „mało czasu” do chwili, gdy utraci możność działania. Kiedy to nastąpi, Jehowa ześle wspaniałe błogosławieństwa wszystkim mieszkańcom ziemi, którzy zabiegają o Jego przyjaźń. Zastanów się nad kilkoma Jego obietnicami co do przyszłości:

      „Obfitość zboża będzie na ziemi; na szczytach zaszumią kłosy” (Psalm 72:16, BT).

      „Co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani. Nie będą się na próżno trudzić” (Izajasza 65:22, 23).

      „Żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory” (Izajasza 33:24).

      „Wtedy otworzą się oczy ślepych, otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych” (Izajasza 35:5, 6).

      „I [Bóg] otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:4).

      „Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki” (Psalm 37:29).

      Tylko Jehowa, prawdziwy Bóg, może spełnić tak wspaniałe obietnice. Nic Go nie powstrzyma od urzeczywistnienia Jego zamierzeń. „Dla Boga nie ma nic niemożliwego” (Łukasza 1:37, BT).

      [Ilustracje na stronie 9]

      Jeżeli zostaniesz przyjacielem Boga, On pomoże ci radzić sobie z trudnościami życiowymi