Na czym polega tajemnica życia?

CZĄSTECZKA DNA dokonuje zdumiewających rzeczy. Spełnia obydwa zadania, których twoje komórki wymagają od materiału genetycznego. Po pierwsze, DNA ulega precyzyjnej replikacji, dzięki czemu informacje mogą być przekazane z jednej komórki do drugiej. Po drugie, sekwencja DNA określa, jakie białka dana komórka ma wyprodukować, decydując w ten sposób o jej charakterze i funkcji. Ale DNA nie robi tego wszystkiego samodzielnie. W procesach tych bierze udział wiele wyspecjalizowanych białek.

Sama cząsteczka DNA nie może dać początku życiu. Zawiera kompletne instrukcje potrzebne do wyprodukowania wszystkich białek niezbędnych żywej komórce, łącznie z tymi, dzięki którym powstaje kopia DNA dla następnego pokolenia komórek, i tymi, które wykorzystują DNA, by wytworzyć nowe białka. Niemniej ta nieprawdopodobna ilość informacji przechowywanych w genach DNA byłaby bezużyteczna, gdyby nie RNA oraz wyspecjalizowane białka, w tym także rybosomy, umiejące je „odczytać” i wykorzystać.

Również same białka nie mogą stworzyć życia. Wyizolowane białko nie jest w stanie wyprodukować genu zawierającego instrukcje, jak wytworzyć więcej białek tego samego typu.

Do jakiego wniosku doprowadziły próby rozwikłania tajemnicy życia? Zarówno współczesna genetyka, jak i biologia molekularna dostarczają mnóstwa dowodów na to, że między DNA, RNA i białkami istnieją bardzo skomplikowane i ścisłe zależności. Badania dowodzą, iż życie jest uwarunkowane występowaniem wszystkich tych elementów jednocześnie. A zatem w żadnym razie nie mogło się pojawić samoistnie, przez przypadek.

Powstanie życia można wyjaśnić w jedyny rozsądny sposób: nadzwyczaj inteligentny Stwórca zakodował w DNA odpowiednie informacje i stworzył w pełni uformowane białka. Współdziałanie tych elementów zostało tak precyzyjnie zaprogramowane, że wystarczyło tylko uruchomić proces, dzięki któremu jedne białka nieustannie kopiują DNA, by wytworzyć więcej genów, a inne je rozszyfrowują, by wyprodukować więcej białek.

Nie ulega wątpliwości, iż cudowny cykl życia został uruchomiony przez Mistrzowskiego Projektanta, Jehowę Boga.

Cudownie uczynieni

Wprawdzie Biblia nie jest podręcznikiem naukowym, rzuca jednak nieco światła na rolę Stwórcy w zaprojektowaniu kodu życia. Jakieś 3000 lat temu izraelski król Dawid, chociaż nie znał szczegółów, które odkryła współczesna genetyka, skierował do Stwórcy poetyckie słowa: „Ty bowiem utworzyłeś także moje wnętrze, utkałeś mnie jeszcze w łonie mojej matki. Dziękuję Ci, że mnie tak cudownie uczyniłeś, zaprawdę, podziwu godne są Twoje dzieła, i dobrze znasz moją duszę. Gdy zostałem ukształtowany w ciemnościach, cudownie utkany w ciemnościach ziemi, wszystkie moje członki były Ci już znane” (Psalm 139:13-15, Biblia warszawsko-praska).

Jeszcze raz więc przyjrzyj się sobie w lustrze. Zwróć uwagę na kolor oczu, strukturę włosów, karnację i sylwetkę. Zastanów się, dzięki czemu odziedziczyłeś cechy po poprzednich pokoleniach i jak je będziesz przekazywał swemu potomstwu. A teraz pomyśl o Tym, kto uruchomił ten cudowny mechanizm. Być może poczujesz się zmuszony powtórzyć słowa zapisane przez apostoła Jana: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Objawienie 4:11).

[Ramka i ilustracje na stronie 10]

Ślepy przypadek?

Niedawne odkrycia dwóch brytyjskich uczonych potwierdzają, że kod genetyczny nie mógł powstać przez przypadek. „Jak wynika z ich badań, [kod genetyczny] jest najlepszym z przeszło tryliona możliwych kodów” — informuje czasopismo New Scientist. Na początku dziejów życia został wybrany tylko jeden z jakichś 10⁠²⁰ (1 z 20 zerami) możliwych kodów genetycznych. Dlaczego właśnie ten jeden? Ponieważ ogranicza do minimum ryzyko błędu w procesie powstawania białek lub w wyniku mutacji genetycznych. Innymi słowy, odpowiedni kod gwarantuje właściwe funkcjonowanie praw dziedziczności. Chociaż niektórzy przypisują wybór kodu genetycznego „potężnej presji selekcyjnej”, wspomniani uczeni uważają, że „powstanie tak doskonałego kodu przez przypadek jest po prostu niemożliwe”.