Porwania — czy istnieje środek zaradczy?

„UPROWADZENIA nasiliły się w stopniu niedopuszczalnym dla narodu, dlatego też całe społeczeństwo musi walczyć z tym złem” — oświadczył premier Czeczenii, obiecując uporać się z plagą porwań trapiącą tę rosyjską republikę.

Położyć kres porwaniom? Cel godny pochwały, ale jak go osiągnąć?

Podejmowane wysiłki

Do prowadzenia walki z tym procederem władze Kolumbii powołały 2000 tajnych agentów, 24 prokuratorów, a nawet specjalnego koordynatora do działań antykidnapingowych. W Rio de Janeiro około 100 000 osób wzięło udział w marszu protestacyjnym przeciw częstym porwaniom w tym mieście. W Brazylii i Kolumbii ugrupowania paramilitarne w odwecie uprowadzają członków rodzin kidnaperów. Niektórzy mieszkańcy Filipin posuwają się do samosądu — dokonują na porywaczach linczu!

Władze Gwatemali wprowadziły za porwanie karę śmierci, a do przeciwdziałania tej epidemii prezydent wezwał wojsko. We Włoszech rząd zastosował bardzo radykalne metody — obowiązuje tam zakaz wypłacania kidnaperom okupu, zaś w celu powstrzymania krewnych przed jego złożeniem zajmuje się im środki pieniężne i inne dobra. Urzędnicy włoscy z dumą twierdzą, że owe posunięcia przyczyniły się do spadku liczby porwań. Tymczasem zdaniem krytyków oficjalne dane są zaniżone, gdyż rodziny próbują teraz rozwiązywać problem potajemnie. Prywatni doradcy do spraw bezpieczeństwa szacują, że w porównaniu z latami osiemdziesiątymi liczba porwań we Włoszech w gruncie rzeczy się podwoiła.

Wiele propozycji, mało skutecznych rozwiązań

Dla krewnych uprowadzonego często tylko jedno rozwiązanie wydaje się skuteczne — jak najprędzej wykupić ukochaną osobę. Jednakże specjaliści ostrzegają, że jeśli okup jest wysoki i zostanie dostarczony zbyt szybko, porywacze mogą uznać daną rodzinę za łatwy łup i ponownie kogoś uprowadzić. Albo też przed uwolnieniem ofiary zażądają drugiego okupu.

Niektóre rodziny płacą bardzo dużo, a potem dowiadują się, iż porwany już został uśmiercony. Dlatego eksperci radzą, by nigdy nie przekazywać okupu ani nie rozpoczynać negocjacji, dopóki nie uzyska się dowodu, że uprowadzony żyje. Takim dowodem może być odpowiedź na pytanie, której potrafi udzielić tylko ofiara. Krewni proszą też niekiedy o zdjęcie zakładnika trzymającego aktualny numer jakiejś gazety.

A co sądzić o akcjach odbijania porwanych? Nierzadko są one bardzo ryzykowne. „W Ameryce Łacińskiej podczas prób uwolnienia ginie 79 procent zakładników” — powiedział Brian Jenkins, znawca problematyki kidnapingu. Ale czasami takie akcje zostają uwieńczone sukcesem.

Trudno się dziwić, że wiele proponowanych rozwiązań skupia się na zapobieganiu porwaniom. Są w to zaangażowani nie tylko przedstawiciele władz. Także prasa radzi, jak unikać porwania, jak wyskoczyć z jadącego samochodu i jak pokonać porywaczy na płaszczyźnie psychologicznej. Ośrodki sztuk walki prowadzą specjalne kursy samoobrony. Za 15 000 dolarów można kupić mikroskopijne nadajniki umieszczane w zębie dziecka, by w razie porwania policja mogła je odnaleźć. Ludziom zamożnym producenci samochodów proponują modele „antykidnapingowe” — wyposażone w rozpylacze gazu łzawiącego, otwory na lufy karabinowe, szyby kuloodporne, opony wytrzymałe na przecięcia i urządzenie rozlewające olej za pojazdem.

Niektórzy bogacze liczą na ochroniarzy. Ale Francisco Gomez Lerma, specjalista do spraw bezpieczeństwa, powiedział na temat sytuacji panującej w Meksyku: ‛Ochroniarze nie zapewniają pomocy, gdyż tylko przykuwają uwagę, a czasami są w zmowie z porywaczami’.

Problem kidnapingu jest tak złożony, a jego korzenie tak głębokie, że wszelkie ludzkie poczynania wydają się daremne. Czy rzeczywiście nie ma żadnego rozwiązania?

Rozwiązanie istnieje

Niniejsze czasopismo raz po raz kieruje uwagę na jedyne realne rozwiązanie wszystkich problemów dręczących ludzkość. Wskazał na nie Syn Boży, Jezus Chrystus, w modlitwie, której nauczył swych naśladowców: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10).

Do pokierowania sprawami jakże różnorodnej społeczności mieszkańców ziemi bez wątpienia potrzebny jest sprawiedliwy rząd światowy — Królestwo Boże, o którym mówił Jezus. Ponieważ ludzie nie potrafią utworzyć takiego rządu, mądrze jest pokładać ufność w naszym Stwórcy, Jehowie Bogu. Jak wynika z Jego Słowa, Biblii, obiecał On właśnie to uczynić (Psalm 83:18).

Prorok Daniel zanotował, co zamierza Jehowa: „Za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. (...) Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:44). Biblia opisuje, jakie kroki poczyni rząd Boży w celu usunięcia wszelkiej działalności przestępczej, między innymi kidnapingu.

Niezbędne jest odpowiednie wychowanie

Zapewne zgodzisz się, że warunkiem rozwiązania problemu kidnapingu jest wszczepienie ludziom zdrowych zasad. Zastanówmy się na przykład, jak by to wpłynęło na społeczeństwo, gdyby wszyscy usłuchali następujących wskazówek z Biblii: „Prowadźcie życie wolne od umiłowania pieniędzy, zadowalając się tym, co jest obecnie” (Hebrajczyków 13:5). „Nikomu nie bądźcie nic winni oprócz wzajemnej miłości” (Rzymian 13:8).

Jeżeli chcesz wyrobić sobie wyobrażenie o tym, jak może wyglądać życie, zapoznaj się z programem wychowawczym prowadzonym przez Świadków Jehowy w przeszło 230 krajach świata. Korzystnie zmienił on wielu dawniejszch chciwców i niebezpiecznych przestępców. Pewien były porywacz powiedział: „Z czasem uświadomiłem sobie, że aby zyskać uznanie Boga, muszę zrzucić starą osobowość i założyć nową — łagodną i wzorowaną na Jezusie Chrystusie”.

Ale nawet najlepszy program wychowawczy nie zresocjalizuje większości przestępców, nie mówiąc już o wszystkich. Co się stanie z tymi, którzy nie zechcą się zmienić?

Usunięcie niegodziwców

Rozmyślni niegodziwcy nie będą mogli zostać poddanymi Królestwa Bożego. W Biblii czytamy: „Czyż nie wiecie, że nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Ani rozpustnicy, (...) ani chciwcy, (...) ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:9, 10). „Prostolinijni (...) będą przebywać na ziemi (...) Niegodziwi zaś zostaną z ziemi wytraceni” (Przysłów 2:21, 22).

W starożytności dla porywaczy nieokazujących skruchy Prawo Boże przewidywało karę śmierci (Powtórzonego Prawa 24:7). Dla chciwców, na przykład kidnaperów, nie będzie miejsca w Królestwie Bożym. Dzisiaj przestępcy mogą się wymknąć sprawiedliwości ludzkiej, ale nie zdołają ujść sprawiedliwości Bożej. Niegodziwcy, którzy chcieliby żyć pod panowaniem Królestwa Jehowy, muszą zmienić swe postępowanie.

Rzecz jasna, jak długo będą istnieć warunki sprzyjające działalności kryminalnej, tak długo będą popełniane przestępstwa. Ale Królestwo Boże na to nie pozwoli, gdyż Biblia obiecuje, iż „zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres”, niszcząc również wszystkich niegodziwców. W tym proroctwie zapowiedziano dalej, że Królestwo Boże będzie trwać po czasy niezmierzone (Daniela 2:44). Pomyśl tylko, jakież zmiany wtedy nastąpią!

Nowy sprawiedliwy świat

Rozważmy jeszcze jedno proroctwo biblijne. W pięknych słowach opisuje ono przyszłość: „I pobudują domy, i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł. Bo dni mego ludu będą jak dni drzewa; i moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk” (Izajasza 65:21, 22).

Królestwo Boże przeobrazi całą naszą planetę. Wszyscy jej mieszkańcy będą mogli w pełni cieszyć się życiem, rozwijając swe wrodzone zdolności podczas radosnej pracy i zdrowej rozrywki. W każdym zakątku ziemi zapanują takie warunki, że nikt nawet nie pomyśli o uprowadzeniu swego bliźniego. Poczucie bezpieczeństwa będzie zupełne (Micheasza 4:4). W ten sposób Królestwo Boże sprawi, że dzisiejsze ogólnoświatowe zagrożenie kidnapingiem stanie się zamkniętym rozdziałem historii (Izajasza 65:17).

[Ilustracja na stronie 10]

„Nikt nie będzie ich przyprawiał o drżenie” (Micheasza 4:4)