Mojżesz — jego wpływ na twoje życie

DLA wielu uczonych i krytyków Mojżesz to po prostu postać mityczna. Odrzucają oni relacje biblijne, ponieważ stosują kryteria, według których należałoby zakwestionować autentyczność nawet Platona i Sokratesa.

Jak jednak wykazano w poprzednich artykułach, podważanie biblijnego sprawozdania o Mojżeszu jest bezzasadne. Ludzie mający głęboką wiarę dostrzegają mnóstwo dowodów na to, że cała Biblia jest „słowem Boga” (1 Tesaloniczan 2:13; Hebrajczyków 11:1).a Dla takich osób analizowanie życia Mojżesza to nie akademickie rozważania, ale raczej sposób na pogłębianie wiary.

Prawdziwy Mojżesz

Reżyserzy często podkreślają w swoich filmach heroizm i odwagę Mojżesza — cechy przemawiające do widzów. To prawda, że odznaczał się on odwagą (Wyjścia 2:16-19). Ale przede wszystkim okazał się mężem wiary. Bóg był dla niego realną osobą — tak realną, że apostoł Paweł napisał później o Mojżeszu: „Pozostał bowiem niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (Hebrajczyków 11:24-28).

Od Mojżesza możemy się więc nauczyć, jak ważne jest pielęgnowanie więzi z Bogiem. My również powinniśmy w codziennym życiu postępować tak, jakbyśmy widzieli Boga! Wówczas nigdy nie zrobimy niczego, co wywołałoby Jego niezadowolenie. Warto też podkreślić, że Mojżeszowi od niemowlęctwa zaszczepiano wartości duchowe. Miał tak silną wiarę, że zdołał się oprzeć wpływowi „wszelkiej mądrości Egipcjan” (Dzieje 7:22). Jakąż zachętę stanowi to dla rodziców, by pouczali swe dzieci o Bogu od najwcześniejszego dzieciństwa! (Przysłów 22:6; 2 Tymoteusza 3:15).

Godna uwagi jest także pokora Mojżesza — „najpotulniejszego ze wszystkich ludzi, którzy byli na powierzchni ziemi” (Liczb 12:3). Nie wahał się on przyznawać do błędów. Wyjawił na przykład, że nie dopełnił obowiązku obrzezania syna (Wyjścia 4:24-26). Ponadto szczerze zrelacjonował fakt, że pewnego razu nie oddał chwały Bogu, za co poniósł surową karę (Liczb 20:2-12; Powtórzonego Prawa 1:37). Mojżesz chętnie przyjmował też sugestie drugich (Wyjścia 18:13-24). Czy mężowie, ojcowie i inni mężczyźni, którym powierzono jakąś miarę władzy, nie powinni go naśladować?

Mimo to część krytyków podaje w wątpliwość pokorę Mojżesza, przytaczając sytuacje, w których zdecydował się na drastyczne posunięcia (Wyjścia 32:26-28). Jonathan Kirsch napisał: „Biblijny Mojżesz rzadko kiedy okazuje się pokorny i nigdy nie jest łagodny, a jego postępowanie nie zawsze można uznać za prawe. W niektórych przerażających chwilach (...) wydaje się arogancki, krwiożerczy i brutalny”. Taka opinia jest jednak krzywdząca. Nie uwzględnia faktu, że postępowanie Mojżesza nie było podyktowane okrucieństwem, ale głębokim umiłowaniem sprawiedliwości oraz nietolerowaniem niegodziwości. W dzisiejszych czasach, gdy w modzie jest pobłażliwy stosunek do niemoralnego stylu życia, postawa Mojżesza przypomina nam o potrzebie bezkompromisowego przestrzegania norm moralnych (Psalm 97:10).

Spuścizna literacka Mojżesza

Mojżesz pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Obejmuje ona poezję (Księga Hioba, Psalm 90), dzieła historyczne (Księga Rodzaju, Wyjścia, Liczb), rodowody (Księga Rodzaju, rozdziały 5, 11, 19, 22 i 25), a także niezwykle obszerny zbiór ustaw, zwany Prawem Mojżeszowym (Księga Wyjścia, rozdziały 20-40; Kapłańska; Liczb; Powtórzonego Prawa). Owo natchnione przez Boga Prawo zawierało niezwykle postępowe rozwiązania, przepisy oraz zasady rządzenia.

W krajach, w których głowa państwa pełni również funkcję głowy kościoła, często dochodzi do nietolerancji, prześladowań na tle religijnym oraz nadużywania władzy. Prawo Mojżeszowe wprowadzało natomiast rozdział władzy religijnej od władzy państwowej. Królowi nie wolno było pełnić obowiązków kapłańskich (2 Kronik 26:16-18).

Prawo Mojżeszowe zawierało także przepisy dotyczące higieny i zwalczania chorób zgodne ze współczesną nauką, na przykład zalecało kwarantannę i pozbywanie się odchodów ludzkich (Kapłańska 13:1-59; 14:38, 46; Powtórzonego Prawa 23:13). To naprawdę zadziwiające, zwłaszcza że w tamtych czasach egipska medycyna w dużej mierze stanowiła niebezpieczną mieszankę szarlatanerii i zabobonu. Obecnie w krajach rozwijających się miliony ludzi mogłoby uniknąć chorób i śmierci, gdyby stosowało się do zawartych w Prawie Mojżeszowym zasad higieny.

Chrześcijan Prawo Mojżeszowe nie obowiązuje (Kolosan 2:13, 14). Ale nawet teraz warto je wnikliwie analizować. Nawoływało ono Izraelitów do oddawania czci wyłącznie Bogu oraz do wystrzegania się bałwochwalstwa (Wyjścia 20:4; Powtórzonego Prawa 5:9). Dzieciom nakazywało szanować rodziców (Wyjścia 20:12). Potępiało morderstwo, cudzołóstwo, kradzież, kłamstwo oraz wszelką pożądliwość (Wyjścia 20:13-17). Dzisiejsi chrześcijanie wysoko sobie cenią te zasady.

Prorok podobny do Mojżesza

Żyjemy w trudnych czasach. Ludzkość bardzo potrzebuje przywódcy takiego jak Mojżesz — kogoś, kto nie tylko dysponuje mocą i władzą, ale również odznacza się prawością, odwagą, współczuciem oraz głębokim umiłowaniem sprawiedliwości. Kiedy Mojżesz umarł, Izraelici z pewnością się zastanawiali: „Czy na świecie pojawi się jeszcze ktoś podobny do niego?” Odpowiedzi udzielił sam Mojżesz.

W spisanych przez siebie księgach wyjaśnia on, jak doszło do pojawienia się chorób i śmierci oraz dlaczego Bóg toleruje zło (Rodzaju 3:1-19; Hioba, rozdziały 1, 2). W Księdze Rodzaju 3:15 Mojżesz zanotował pierwsze Boże proroctwo — obietnicę, że zło zostanie w końcu unicestwione! W jaki sposób? Proroctwo to zapowiadało pojawienie się kogoś, kto miał przynieść wybawienie. Dawało nadzieję, że przyjdzie Mesjasz i odkupi ludzkość. Ale kto nim będzie? Mojżesz pomaga nam jednoznacznie go utożsamić.

Pod koniec życia wypowiedział prorocze słowa: „Jehowa, twój Bóg, wzbudzi ci spośród ciebie, spośród twoich braci, proroka jak ja — jego macie słuchać” (Powtórzonego Prawa 18:15). Apostoł Piotr odniósł później tę zapowiedź bezpośrednio do Jezusa (Dzieje 3:20-26).

Większość żydowskich komentatorów zdecydowanie sprzeciwia się porównywaniu Jezusa z Mojżeszem. Utrzymują oni, iż powyższe słowa dotyczą każdego prawdziwego proroka, który przyszedł po Mojżeszu. Jednak w żydowskim przekładzie Tanakh — The Holy Scriptures, wydanym przez Jewish Publication Society, w Księdze Powtórzonego Prawa 34:10 czytamy: „Nigdy już w Izraelu nie powstał prorok podobny do Mojżesza — którego wyróżnił PAN, twarzą w twarz”.

To prawda, że po Mojżeszu przyszło wielu wiernych proroków, na przykład Izajasz czy Jeremiasz. Ale żaden z nich nie cieszył się tak wyjątkową więzią z Bogiem jak Mojżesz, który rozmawiał z Nim „twarzą w twarz”. Obietnica Mojżesza, że pojawi się prorok ‛podobny do niego’, musi się więc odnosić do jednej osoby — do Mesjasza! Warto zauważyć, że w okresie przedchrześcijańskim, zanim się rozpoczęły prześladowania religijne ze strony fałszywych chrześcijan, żydowscy uczeni zapatrywali się na tę kwestię tak samo. Widać to w pismach żydowskich, takich jak Midrasz Rabba, gdzie Mojżesza przedstawiono jako poprzednika „późniejszego Odkupiciela”, czyli Mesjasza.

Nie ulega wątpliwości, że Jezus pod wieloma względami przypominał Mojżesza (zobacz ramkę „Jezus — prorok podobny do Mojżesza”). Jezus ma moc i władzę (Mateusza 28:19). Jest „łagodnie usposobiony i uniżony w sercu” (Mateusza 11:29). Nienawidzi bezprawia i niesprawiedliwości (Hebrajczyków 1:9). Może więc zapewnić tak bardzo potrzebne nam przewodnictwo! To właśnie on wkrótce położy kres niegodziwości i zaprowadzi na ziemi raj, o którym pisze Biblia.b