„Mądrość Boża wyrażona w świętej tajemnicy”

1, 2. Jaka „święta tajemnica” powinna nas interesować i dlaczego?

TAJEMNICE! Często tak intrygują, fascynują i zadziwiają, że ludzie nie potrafią zatrzymać ich dla siebie. Ale w Biblii powiedziano: „Chwałą Boga jest trzymanie sprawy w tajemnicy” (Przysłów 25:2). Jehowa, jako Stwórca i Najwyższy Władca, rzeczywiście ma prawo nie wyjawiać czegoś człowiekowi, dopóki nie nadejdzie odpowiednia pora.

² Istnieje jednak fascynująca, intrygująca tajemnica, którą Jehowa odsłonił w swoim Słowie. Nazwano ją „świętą tajemnicą związaną z Jego wolą” (Efezjan 1:9). Poznanie jej nie służy zwykłemu zaspokojeniu ciekawości. Może zapewnić nam wybawienie i daje pewien wgląd w niezgłębioną mądrość Jehowy.

Wyjawiana stopniowo

3, 4. Dlaczego proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 budziło nadzieję i jaka kryła się w nim „tajemnica”?

³ Kiedy Adam i Ewa zgrzeszyli, mogło się wydawać, że Jehowa nie będzie w stanie urzeczywistnić swojego zamierzenia, według którego ziemia miała być rajem zamieszkanym przez doskonałych ludzi. On jednak natychmiast zareagował. Oświadczył: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie [węża] a kobietę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. Ono zmiażdży ci głowę, a ty zranisz je w piętę” (Rodzaju 3:15).

⁴ To naprawdę zagadkowe słowa. Kim jest kobieta? Kim wąż? Co to za potomstwo, które zmiażdży mu głowę? Adam i Ewa mogli tylko zgadywać. Jednak wypowiedź ta zawierała nadzieję dla przyszłych wiernych Bogu dzieci tej niewiernej pary. Prawość zwycięży. Jehowa zrealizuje swoje zamierzenie. Ale jak? To właśnie była tajemnica! Biblia nazywa ją ‛świętą tajemnicą, w której wyraża się mądrość Boża, mądrość ukryta’ (1 Koryntian 2:7).

5. Wyjaśnij na przykładzie, dlaczego Jehowa wyjawiał swoją tajemnicę stopniowo.

⁵ Jehowa — „Ten, który wyjawia tajemnice” — miał w końcu odsłonić szczegóły urzeczywistnienia swoich zamiarów objętych tą tajemnicą (Daniela 2:28). Postanowił jednak robić to stopniowo, krok po kroku. Pomyślmy na przykład, jak kochający ojciec odpowiada synkowi na pytanie: „Tatusiu, skąd ja się wziąłem?”. Mądry ojciec mówi tyle, ile dziecko potrafi zrozumieć. Z czasem powie mu więcej. Podobnie Jehowa wie, kiedy Jego słudzy są w stanie przyjąć kolejne informacje o Jego woli i zamierzeniu (Przysłów 4:18; Daniela 12:4).

6. (a) Jakiemu celowi służy umowa? (b) Co niezwykłego jest w tym, że Jehowa zawierał z ludźmi przymierza?

⁶ Jak Jehowa ujawniał szczegóły swojej tajemnicy? W dużym stopniu za pomocą szeregu umów zwanych przymierzami. Zapewne sporządzałeś już kiedyś umowę — na przykład gdy kupowałeś czy sprzedawałeś samochód albo pożyczałeś pieniądze. Dokument taki ma gwarantować spełnienie przyjętych warunków. Ale dlaczego Jehowa zawierał z ludźmi formalne umowy? Jego słowo niewątpliwie jest wystarczającą rękojmią złożonych przyrzeczeń. Mimo to Jehowa w swojej życzliwości często potwierdzał je wiążącymi umowami. Dzięki nim niedoskonali ludzie mogą jeszcze bardziej ufać Jego obietnicom (Hebrajczyków 6:16-18).

Przymierze z Abrahamem

7, 8. (a) Jakie przymierze Jehowa zawarł z Abrahamem i jakie światło rzuciło ono na „świętą tajemnicę”? (b) Jak Jehowa stopniowo zawężał linię rodową obiecanego Potomka?

⁷ Przeszło 2000 lat po wypędzeniu człowieka z raju Jehowa powiedział swojemu wiernemu słudze Abrahamowi: „Na pewno rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy na niebie (...). Dzięki twojemu potomstwu wszystkie narody ziemi otrzymają błogosławieństwo — dlatego że posłuchałeś mojego głosu” (Rodzaju 22:17, 18). Nie była to zwyczajna obietnica. Jehowa nadał jej formę przymierza i potwierdził ją nienaruszalną przysięgą (Rodzaju 17:1, 2; Hebrajczyków 6:13-15). To naprawdę niezwykłe: Wszechwładny Pan zobowiązał się umową, że zapewni błogosławieństwa całej ludzkości!

⁸ Przymierze to wskazywało, że zapowiedzianym w Edenie „potomstwem” będzie jakiś człowiek z rodu Abrahama. Ale kto? Po pewnym czasie Jehowa wyjawił, że linia rodowa tego Potomka ma prowadzić od Abrahama przez jednego z jego synów — przez Izaaka, a spośród dwóch synów Izaaka — przez Jakuba (Rodzaju 21:12; 28:13, 14). Z kolei ten ostatni wypowiedział później następujące prorocze słowa o jednym ze swoich 12 synów: „Od Judy nie oddali się berło ani laska rozkazodawcy, aż przyjdzie Szilo [co znaczy „ten, którego to jest; ten, do którego to należy”], któremu będą posłuszne narody” (Rodzaju 49:10 i przypis). Stało się więc jasne, że oczekiwany Potomek ma być królem pochodzącym od Judy.

Przymierze z Izraelem

9, 10. (a) Jakie przymierze Jehowa zawarł z Izraelem i pod jakim względem było ono ochroną? (b) Jak Prawo uświadamiało ludziom potrzebę odkupienia?

⁹ W roku 1513 p.n.e. Jehowa zrobił coś, co pozwoliło poznać dalsze szczegóły „świętej tajemnicy”. Z Izraelem, narodem wywodzącym się od Abrahama, zawarł przymierze Prawa Mojżeszowego. Chociaż już ono nie obowiązuje, odegrało ważną rolę w spełnieniu obietnic Jehowy dotyczących przyszłego Potomka. W jakim sensie? Rozważmy trzy dziedziny. Po pierwsze, Prawo stanowiło swego rodzaju mur ochronny (Efezjan 2:14). Zawierało sprawiedliwe przepisy, które odgradzały Żydów od nie-Żydów. W ten sposób przyczyniło się do zachowania linii rodowej obiecanego Potomka. W dużej mierze właśnie dzięki tej ochronie naród izraelski nadal istniał, gdy w czasie ustalonym przez Boga w plemieniu Judy narodził się Mesjasz.

¹⁰ Po drugie, doskonałe Prawo dobitnie uświadamiało ludziom potrzebę odkupienia. Pokazywało im, że są grzeszni, ponieważ nie potrafili w pełni go przestrzegać. Można więc powiedzieć, że ‛ujawniało występki, aż przyszło potomstwo, którego dotyczyła obietnica’ (Galatów 3:19). Przewidziane w Prawie ofiary ze zwierząt zapewniały tymczasowe przebłaganie za grzechy. Jak jednak napisał Paweł, „nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów je usunęła”. Dlatego ofiary te tylko wyobrażały ofiarę okupu, którą miał złożyć Chrystus (Hebrajczyków 10:1-4). Dla wiernych Żydów przymierze Prawa stało się więc „opiekunem prowadzącym do Chrystusa” (Galatów 3:24).

11. Jakie wspaniałe możliwości otwierało przed Izraelitami przymierze Prawa i dlaczego jako naród je stracili?

¹¹ Po trzecie, przymierze Prawa otwierało przed Izraelitami wspaniałe perspektywy. Gdyby wiernie się go trzymali, to zgodnie z zapowiedzią Jehowy staliby się „królestwem kapłanów i świętym narodem” (Wyjścia 19:5, 6). Z tego ludu rzeczywiście pochodzili pierwsi członkowie niebiańskiego „królestwa kapłanów”. Niestety, Izrael jako całość nie dotrzymał warunków przymierza Prawa, odrzucił mesjańskiego Potomka i bezpowrotnie stracił te możliwości. Kto w takim razie miał tworzyć pozostałą część „królestwa kapłanów”? I co miało łączyć ten szczęśliwy „naród” z obiecanym „potomstwem”? Również te aspekty „świętej tajemnicy” Bóg zamierzał ujawnić dopiero w wyznaczonym czasie.

Przymierze co do Królestwa zawarte z Dawidem

12. Jakie przymierze Jehowa zawarł z Dawidem i co nowego wyjawiło ono o „świętej tajemnicy”?

¹² W XI wieku p.n.e. Jehowa rzucił jeszcze więcej światła na „świętą tajemnicę”, gdy zawarł kolejne przymierze. Wiernemu królowi Dawidowi przyrzekł: „Ustanowię królem twojego potomka (...) i utwierdzę jego królestwo. (...) Utwierdzę tron jego królestwa na zawsze” (2 Samuela 7:12, 13; Psalm 89:3). Tak więc linia rodowa obiecanego Potomka została zawężona do rodu Dawida. Ale czy zwykły człowiek może panować „na zawsze”? (Psalm 89:20, 29, 34-36). I czy taki król będzie w stanie wybawić ludzi od grzechu i śmierci?

13, 14. (a) Co według Psalmu 110 Jehowa obiecał ustanowionemu przez siebie Królowi? (b) Jakie dodatkowe informacje o przyszłym Potomku Jehowa podał przez proroków?

¹³ Dawid napisał pod natchnieniem od Boga: „Jehowa powiedział mojemu Panu: ‚Zasiadaj po mojej prawej stronie, aż położę twoich wrogów jako podnóżek dla twoich nóg’. Jehowa przysiągł i nie zmieni zdania: ‚Ty jesteś kapłanem na zawsze, kapłanem na wzór Melchizedeka!’” (Psalm 110:1, 4). Słowa Dawida odnosiły się bezpośrednio do obiecanego Potomka, czyli Mesjasza (Dzieje 2:35, 36). Król ten miał panować nie w Jerozolimie, ale ‛po prawej stronie Jehowy’ w niebie. Swoją władzę miał więc rozciągnąć nie nad samym terytorium Izraela, ale nad całą ziemią (Psalm 2:6-8). Wyjawiono tu jeszcze jeden szczegół: Jehowa uroczyście przysiągł, że Mesjasz zostanie „kapłanem na wzór Melchizedeka”. Podobnie jak Melchizedek — król i kapłan z czasów Abrahama — również oczekiwany Potomek miał z polecenia Bożego usługiwać w roli Króla oraz Kapłana (Rodzaju 14:17-20).

¹⁴ Kolejne aspekty „świętej tajemnicy” Jehowa odsłaniał w ciągu dziejów za pośrednictwem proroków. Na przykład Izajasz zapowiedział, że Mesjasz umrze śmiercią ofiarną (Izajasza 53:3-12). Micheasz podał miejsce jego urodzenia (Micheasza 5:2). A Daniel wskazał dokładny czas jego przyjścia oraz śmierci (Daniela 9:24-27).

„Święta tajemnica” odsłonięta!

15, 16. (a) Jak doszło do tego, że Syna Jehowy „urodziła kobieta”? (b) Co przekazali Jezusowi ziemscy rodzice i kiedy zaczął on występować w roli obiecanego Potomka?

¹⁵ Spełnienie się wspomnianych proroctw stanowiło tajemnicę aż do chwili pojawienia się Potomka. W Liście do Galatów 4:4 czytamy: „Gdy nastał wyznaczony czas, Bóg posłał swojego Syna — którego urodziła kobieta”. W 2 roku p.n.e. anioł powiedział do pewnej Żydówki, dziewicy Marii: „Zajdziesz w ciążę i urodzisz syna. Masz mu nadać imię Jezus. Stanie się on wielki i będzie nazywany Synem Najwyższego, a Bóg Jehowa da mu tron Dawida, jego ojca. (...) Zstąpi na ciebie duch święty i osłoni cię moc Najwyższego. Dlatego ten, który się urodzi, będzie nazywany świętym oraz Synem Bożym” (Łukasza 1:31, 32, 35).

¹⁶ Następnie Jehowa przeniósł życie swojego niebiańskiego Syna do łona Marii, dzięki czemu ‛urodziła go kobieta’. Nie odziedziczył on po niej niedoskonałości, ponieważ był „Synem Bożym”. Jego ziemscy rodzice, pochodzący od Dawida, przekazali mu w sposób naturalny i zgodny z prawem przywileje należne dziedzicowi Dawida (Dzieje 13:22, 23). Kiedy w roku 29 n.e. Jezus został ochrzczony, Jehowa namaścił go duchem świętym i oświadczył: „To jest mój ukochany Syn” (Mateusza 3:16, 17). Nareszcie pojawił się Potomek! (Galatów 3:16). Nastała pora na ujawnienie dalszych szczegółów „świętej tajemnicy” (2 Tymoteusza 1:10).

17. Jak wyjaśniono znaczenie proroctwa z Księgi Rodzaju 3:15?

¹⁷ W czasie swojej służby Jezus wykazał, że wąż wspomniany w Księdze Rodzaju 3:15 to Szatan, a potomstwo węża to ci, którzy popierają Szatana (Mateusza 23:33; Jana 8:44). Później wyjawiono, w jaki sposób wszyscy oni zostaną na zawsze zgładzeni (Objawienie 20:1-3, 10, 15). Z kolei kobietę utożsamiono z „Jerozolimą górną”, niebiańską częścią organizacji Jehowy, przyrównaną do Jego żony i złożoną ze stworzeń duchowych (Galatów 4:26; Objawienie 12:1-6)a.

„Nowe przymierze”

18. Jaki jest cel „nowego przymierza”?

¹⁸ Chyba najbardziej przełomowa chwila w ujawnianiu „świętej tajemnicy” nastąpiła wtedy, gdy Jezus w wieczór przed swoją śmiercią powiedział wiernym uczniom o „nowym przymierzu” (Łukasza 22:20). Miało ono — podobnie jak wcześniejsze przymierze Prawa Mojżeszowego — wyłonić „królestwo kapłanów” (Wyjścia 19:6; 1 Piotra 2:9). Tym razem chodziło jednak o naród duchowy, a nie cielesny, o „Izrael Boży”, utworzony wyłącznie z wiernych naśladowców Chrystusa namaszczonych duchem (Galatów 6:16). Osoby objęte „nowym przymierzem” będą wspólnie z Jezusem udostępniać błogosławieństwa całej ludzkości.

19. (a) Dlaczego dzięki „nowemu przymierzu” udaje się utworzyć „królestwo kapłanów”? (b) Dlaczego chrześcijańskich pomazańców nazwano „nowym stworzeniem” i ile takich osób będzie panować z Chrystusem w niebie?

¹⁹ Ale dlaczego dzięki „nowemu przymierzu” udaje się utworzyć „królestwo kapłanów”, które zapewni ludziom błogosławieństwa? Dlatego, że przymierze to nie potępia uczniów Chrystusa jako grzeszników, ale na podstawie jego ofiary umożliwia im uzyskanie przebaczenia grzechów (Jeremiasza 31:31-34). Kiedy w oczach Jehowy stają się czyści, On uznaje ich za członków swojej niebiańskiej rodziny i namaszcza duchem świętym (Rzymian 8:15-17; 2 Koryntian 1:21). W ten sposób zostają ‛zrodzeni na nowo’ i otrzymują ‛niezachwianą nadzieję, dziedzictwo zachowane w niebie’ (1 Piotra 1:3, 4). Ponieważ ten zaszczytny stan jest dla człowieka czymś zupełnie nowym, ci zrodzeni z ducha pomazańcy zostali nazwani „nowym stworzeniem” (2 Koryntian 5:17). Biblia wyjawia, że ostatecznie wspólnie z Jezusem władzę nad ludźmi będzie sprawować z nieba 144 000 takich osób (Objawienie 5:9, 10; 14:1-4).

20. (a) Jaki aspekt „świętej tajemnicy” wyjawiono w roku 36 n.e.? (b) Kto skorzysta z błogosławieństw obiecanych Abrahamowi?

²⁰ Razem z Jezusem pomazańcy ci stanowią „potomstwo Abrahama” (Galatów 3:29)b. Pierwsi z nich byli rodowitymi Żydami. Ale w roku 36 n.e. wyjawiono kolejny aspekt „świętej tajemnicy”: nadzieja na życie w niebie przypadnie w udziale również nie-Żydom (Rzymian 9:6-8; 11:25, 26; Efezjan 3:5, 6). Czy jednak błogosławieństwa obiecane Abrahamowi obejmą tylko chrześcijan namaszczonych duchem? Wcale nie. Ofiara Jezusa ma przynieść korzyści całemu światu (1 Jana 2:2). Później Jehowa wyjawił, że z zagłady świata podległego Szatanowi ocaleje niezliczona „wielka rzesza” (Objawienie 7:9, 14). Poza tym widoki na życie wieczne w raju otworzą się przed ogromną liczbą zmartwychwstałych (Łukasza 23:43; Jana 5:28, 29; Objawienie 20:11-15; 21:3, 4).

„Święta tajemnica” a mądrość Boża

21, 22. Jak „święta tajemnica” Jehowy dowodzi Jego mądrości?

²¹ „Święta tajemnica” jest zdumiewającym przejawem „mądrości Boga, która wyraża się na wiele sposobów” (Efezjan 3:8-10). Obmyślenie i stopniowe odsłanianie tej tajemnicy rzeczywiście wymagało niezwykłej mądrości! Kierując się nią, Jehowa wziął pod uwagę ograniczenia ludzi i pozwolił im pokazać, co naprawdę mają w sercu (Psalm 103:14).

²² Jehowa dowiódł też niezrównanej mądrości, wybierając na Króla swojego Syna, Jezusa. Zasługuje on na zaufanie bardziej niż którekolwiek inne stworzenie we wszechświecie. Kiedy jako człowiek żył na ziemi, przechodził różne trudności. Dlatego dobrze rozumie ludzkie problemy (Hebrajczyków 5:7-9). A co powiedzieć o jego współwładcach? W ciągu stuleci Bóg wybrał i namaścił swoim duchem zarówno mężczyzn, jak i kobiety ze wszystkich ras, narodowości i grup społecznych. Praktycznie nie ma więc trudności, której ktoś z nich by nie napotkał i nie pokonał (Efezjan 4:22-24). Ile szczęścia zapewni ludziom panowanie takich miłosiernych królów i kapłanów!

23. Jaki zaszczyt związany ze „świętą tajemnicą” Jehowy mają chrześcijanie?

²³ Na temat „świętej tajemnicy, która od minionych systemów rzeczy i od minionych pokoleń była ukryta”, apostoł Paweł napisał: „Została ujawniona Jego świętym sługom” (Kolosan 1:26). Rzeczywiście, święci pomazańcy Jehowy dużo się o niej dowiedzieli i przekazali tę wiedzę już milionom ludzi. Wszyscy więc dostąpiliśmy niezwykłego zaszczytu! Jehowa „dał nam poznać świętą tajemnicę związaną z Jego wolą” (Efezjan 1:9). Dzielmy się tą cudowną tajemnicą z innymi i pomagajmy im zgłębiać niezmierzoną mądrość Jehowy Boga.