Bóg, który ‛chętnie przebacza’

1-3. (a) Jaki ciężar dźwigał psalmista Dawid i co go pocieszyło? (b) Jakim brzemieniem może być dla nas poczucie winy i o czym upewnia nas Jehowa?

„PRZEŚLADUJE mnie widmo moich grzechów” — napisał psalmista Dawid. „Są dla mnie jak ogromny ciężar — zbyt wielkie, żeby je nieść. Odrętwiałem i jestem zupełnie zdruzgotany” (Psalm 38:4, 8). Dawid wiedział, jakim ciężarem może być dla człowieka nieczyste sumienie. Znalazł jednak pocieszenie dla swojego zbolałego serca. Rozumiał, że Jehowa nienawidzi grzechu, a nie grzesznika — jeśli ten okazuje szczerą skruchę i zrywa ze złym postępowaniem. Mając pełne przekonanie, że Bóg jest gotowy okazać miłosierdzie osobom skruszonym, napisał: „Ty, Jehowo, (...) chętnie przebaczasz” (Psalm 86:5).

² My również możemy dźwigać ciężkie brzemię, gdy dopuścimy się jakiegoś grzechu. Ale wyrzuty sumienia wychodzą nam wtedy na dobre. Potrafią nas pobudzić do naprawienia błędów. Czasem jednak przytłacza nas nadmierne poczucie winy. W swoim sercu uparcie się oskarżamy i uważamy, że Jehowa nam nie przebaczy, choćbyśmy bardzo żałowali swojego czynu. Jeżeli damy się ‛przytłoczyć nadmiernemu smutkowi’, Szatan może próbować nas skłonić do opuszczenia rąk — do uznania, że w oczach Jehowy jesteśmy nic niewarci i niegodni, by pełnić dla Niego służbę (2 Koryntian 2:5-11).

³ Czy Jehowa rzeczywiście tak na nas patrzy? W żadnym wypadku! Bardzo nas kocha, a do przejawów miłości należy przecież przebaczanie. W swoim Słowie sam nas zapewnia, że jeśli okazujemy prawdziwą, szczerą skruchę, jest gotowy nam przebaczyć (Przysłów 28:13). Żeby to dobrze zrozumieć, zastanówmy się teraz, dlaczego i w jaki sposób Jehowa przebacza.

Dlaczego Jehowa ‛chętnie przebacza’

4. Czego Jehowa nie zapomina, jeśli chodzi o naszą naturę, i jak w związku z tym nas traktuje?

⁴ Jehowa zna nasze ograniczenia. W Psalmie 103:14 czytamy: „Dobrze wie, jak zostaliśmy ukształtowani — pamięta, że jesteśmy prochem”. Nie zapomina, że zostaliśmy stworzeni z prochu i jako niedoskonali ludzie zmagamy się z różnymi słabościami. Wzmianka o ‛ukształtowaniu’ przypomina nam o biblijnym przykładzie, w którym Jehowę przyrównano do garncarza, a nas do glinianych naczyń, które wyrabia (Jeremiasza 18:2-6). W postępowaniu z nami Wielki Garncarz uwzględnia naszą słabą, grzeszną naturę oraz sposób reagowania na Jego wskazówki.

5. Jak w Liście do Rzymian opisano siłę grzechu?

⁵ Jehowa rozumie, że grzech potrafi oddziaływać z wielką mocą. W swoim Słowie kazał go opisać jako potężną siłę, która trzyma człowieka w śmiertelnym uścisku. O tym, jak mocny jest ten uścisk, świadczą wypowiedzi apostoła Pawła z Listu do Rzymian: Jesteśmy „pod władzą grzechu” niczym żołnierze pod rozkazami dowódcy (Rzymian 3:9); grzech ‛króluje’ nad wszystkimi ludźmi (Rzymian 5:21), a także ‛przebywa’ czy „mieszka” w człowieku (Rzymian 7:17, 20); „prawo grzechu” stale w nas działa i próbuje kierować naszymi czynami (Rzymian 7:23, 25). Wpływ grzechu na nasze niedoskonałe ciała naprawdę jest niezwykle silny! (Rzymian 7:21, 24).

6, 7. (a) Jak Jehowa patrzy na tych, którzy ze skruchą zabiegają o Jego miłosierdzie? (b) Dlaczego nie wolno nam nadużywać miłosierdzia Bożego?

⁶ Tak więc Jehowa wie, że nie uda nam się okazywać Mu posłuszeństwa w sposób doskonały, bez względu na to, jak bardzo tego pragniemy. Życzliwie nas zapewnia, że nam przebaczy, jeśli będziemy ze skruchą zabiegać o Jego miłosierdzie. W Psalmie 51:17 czytamy: „Ofiarą, która cieszy Boga, jest skruszony duch. Boże, nie odrzucisz serca skruszonego i zdruzgotanego”. Jehowa nigdy nie odtrąci kogoś przytłoczonego poczuciem winy.

⁷ Oczywiście nie oznacza to, że można nadużywać miłosierdzia Bożego i usprawiedliwiać swoje złe czyny grzeszną naturą. Jehowa nie daje się zaślepić uczuciom. Jego miłosierdzie ma granice. Na pewno nie przebaczy On tym, którzy uparcie i rozmyślnie trwają w grzechu, nie okazując żadnej skruchy (Hebrajczyków 10:26). Kiedy jednak widzi u kogoś skruchę, jest gotowy przebaczyć. Zobaczmy, jak obrazowo Biblia opisuje ten cudowny aspekt miłości Jehowy.

Głębia przebaczenia Jehowy

8. Co to znaczy, że Jehowa odpuszcza nasze grzechy, i jakie przekonanie to w nas wzbudza?

⁸ Skruszony Dawid powiedział: „W końcu wyznałem Ci swój grzech, nie zakryłem swojej winy. (...) A Ty odpuściłeś moją winę — moje grzechy” (Psalm 32:5). Wyraz „odpuściłeś” jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa, które zasadniczo oznacza „podnieść” lub „nieść; dźwigać”. Jak podaje pewien leksykon, w tym miejscu wskazuje na ‛zabranie winy, grzechu, występku’. Tak więc Jehowa niejako podniósł i zabrał grzechy Dawida. Niewątpliwie zmniejszyło to ciężar, jakim dla psalmisty było poczucie winy (Psalm 32:3). My również możemy być całkowicie przekonani, że Bóg ‛zabiera’ grzechy każdego, kto szuka Jego przebaczenia na podstawie wiary w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa (Mateusza 20:28).

9. Jak daleko Jehowa ‛odsuwa’ od nas nasze grzechy?

⁹ Gotowość Jehowy do przebaczania Dawid opisał w jeszcze inny obrazowy sposób: „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak daleko Bóg odsunął od nas nasze przewinienia” (Psalm 103:12). A jak daleko jest wschód od zachodu? W pewnym sensie są to miejsca najbardziej od siebie odległe, które nigdy się nie zetkną. Według jednego z biblistów omawiane sformułowanie znaczy „tak daleko, jak to możliwe; tak daleko, jak tylko sięga wyobraźnia”. Z natchnionych słów Dawida dowiadujemy się więc, że gdy Jehowa przebacza, ‛odsuwa’ od nas grzechy tak daleko, jak tylko możemy sobie wyobrazić.

10. Dlaczego nie musimy się obawiać, że przez resztę życia pozostaniemy splamieni grzechami, które Jehowa nam przebaczył?

¹⁰ Czy próbowałeś kiedyś wywabić plamę z jasnego materiału? Być może mimo wielu twoich wysiłków wciąż ją widać. Zwróć więc uwagę, co Jehowa mówi o swojej zdolności do przebaczania: „Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, staną się białe jak śnieg. Choćby były czerwone jak tkanina karmazynowa, staną się białe jak wełna” (Izajasza 1:18). Słowo „szkarłat” odnosi się do intensywnej czerwienia. Karmazyn należał do najjaskrawszych kolorów, na jakie barwiono tkaniny. Sami nigdy nie pozbędziemy się splamienia grzechem. Ale Jehowa może sprawić, że grzechy czerwone jak szkarłat i karmazyn staną się białe jak śnieg lub niebarwiona wełna. Kiedy przebaczy nam grzechy, nie musimy się obawiać, że pozostaniemy nimi splamieni przez całe życie.

11. W jakim sensie Jehowa ‛rzuca za siebie’ nasze grzechy?

¹¹ Kiedy Ezechiasz we wzruszającej pieśni dziękował Jehowie za uleczenie ze śmiertelnej choroby, oświadczył: „Wszystkie moje grzechy rzuciłeś za siebie” (Izajasza 38:17). Nakreślił tu obraz Jehowy, który bierze grzechy skruszonego winowajcy i rzuca je za siebie, tak żeby więcej ich nie widzieć ani nie zwracać na nie uwagi. Według pewnego słownika myśl tę można oddać następująco: „Potraktowałeś (...) [moje grzechy] tak, jak gdyby nigdy ich nie było”. Czy to nie jest pokrzepiające?

12. Jak prorok Micheasz wskazał, że Jehowa przebacza nasze grzechy na zawsze?

¹² Przekonanie, że Jehowa przebaczy grzechy swojemu skruszonemu ludowi, wyraził też Micheasz w proroctwie o odrodzeniu. Napisał: „Czy jest Bóg taki jak Ty, który (...) przechodzi do porządku nad występkiem ostatka swojego dziedzictwa? (...) Wszystkie nasze grzechy wrzucisz w morskie głębiny” (Micheasza 7:18, 19). Pomyśl, co te słowa oznaczały w czasach biblijnych. Odzyskanie czegoś ‛wrzuconego w morskie głębiny’ było po prostu niemożliwe. Słowa Micheasza wskazują więc, że gdy Jehowa przebacza, usuwa nasze grzechy na zawsze.

13. Na co kierują uwagę słowa Jezusa: „Przebacz nam nasze winy”?

¹³ Jezus unaocznił Boży sposób przebaczania, kierując uwagę na stosunki między dłużnikami a wierzycielami. Zachęcił, żebyśmy się modlili: „Przebacz nam nasze winy [dosłownie „długi”]” (Mateusza 6:12 i przypis). Przyrównał więc nasze grzechy do długów (Łukasza 11:4). Gdy grzeszymy, stajemy się „dłużnikami” Jehowy. Z kolei grecki czasownik oddany tu jako „przebacz” w pewnym słowniku objaśniono następująco: „uwolnić od długu, nie żądając spłaty”. Kiedy więc Jehowa przebacza, to niejako anuluje dług, który w przeciwnym razie obciążałby nasz rachunek. Skruszeni grzesznicy mogą odetchnąć. Jehowa nigdy nie będzie się domagał spłacenia raz umorzonego długu! (Psalm 32:1, 2).

14. Z czym kojarzy się wzmianka o ‛zmazaniu grzechów’?

¹⁴ Przebaczanie Jehowy opisano też w Dziejach Apostolskich 3:19: „Dlatego okażcie skruchę i nawróćcie się, żeby zostały zmazane wasze grzechy”. Wyraz „zmazane” jest tłumaczeniem greckiego czasownika, który może oznaczać „zetrzeć, (...) unieważnić lub zniszczyć”. Niektórzy bibliści widzą tu skojarzenie ze ścieraniem ręcznego pisma. Dlaczego? Popularny w starożytności atrament był mieszaniną węgla, gumy arabskiej i wody. Jeśli ktoś nim coś napisał, mógł to za chwilę zetrzeć mokrą gąbką. To naprawdę wspaniały przykład, który dobrze ilustruje miłosierdzie Jehowy. Kiedy odpuszcza On nasze grzechy, niejako bierze gąbkę i je zmazuje.

15. Co Jehowa chce nam uświadomić?

¹⁵ Czy rozmyślając nad tymi obrazami słownymi, nie dostrzegamy, że Jehowa pragnie nam uświadomić, jak chętnie przebacza nam grzechy, jeśli tylko okazujemy szczerą skruchę? Nie musimy się obawiać, że kiedyś pociągnie nas za nie do odpowiedzialności. Wskazuje na to inny przejaw Jego wielkiego miłosierdzia opisany w Biblii: Gdy Bóg przebacza grzechy, jednocześnie je zapomina.

„Już nie będę pamiętał ich grzechu”

16, 17. Co znaczy biblijna wypowiedź, że Jehowa ‛nie będzie pamiętał’ naszych grzechów, i dlaczego tak odpowiadasz?

¹⁶ Mówiąc o osobach objętych nowym przymierzem, Jehowa obiecał: „Przebaczę ich przewinienie i już nie będę pamiętał ich grzechu” (Jeremiasza 31:34). Czy to znaczy, że po przebaczeniu jakichś grzechów Jehowa nie jest w stanie ich sobie przypomnieć? Wcale nie. W Biblii czytamy o grzechach wielu ludzi, którym Jehowa przebaczył, między innymi o grzechach Dawida (2 Samuela 11:1-17; 12:13). Rzecz jasna Jehowa je pamięta. Relacje o nich i o skrusze tych osób oraz o Bożym przebaczeniu zostały zachowane dla naszego pożytku (Rzymian 15:4). Jaki jest wobec tego sens biblijnej wypowiedzi, że Jehowa ‛nie będzie pamiętał’ grzechów, które przebaczył?

¹⁷ Hebrajski czasownik przetłumaczony tu na „pamiętał” oznacza coś więcej niż przypomnienie sobie czegoś, co wydarzyło się w przeszłości. Jak podano w pewnym dziele, słowo to kryje w sobie „dodatkową myśl o podjęciu stosownego działania” (Theological Wordbook of the Old Testament). Tak więc ‛pamiętanie’ grzechu polega na wystąpieniu przeciw grzesznikom (Ozeasza 9:9). Z drugiej strony gdy Bóg mówi: „Już nie będę pamiętał ich grzechu”, zapewnia, że jeśli coś przebaczy skruszonym winowajcom, to już nigdy nie będzie ich z tego rozliczał (Ezechiela 18:21, 22). Jehowa zapomina nasze grzechy w tym sensie, że nie wraca do nich, by wciąż na nowo nas oskarżać i karać. Czy nie jest to pocieszające, że nasz Bóg przebacza i zapomina?

A co z konsekwencjami?

18. Dlaczego przebaczenie Boże nie oznacza, że skruszony grzesznik uniknie wszystkich konsekwencji złych czynów?

¹⁸ Czy gotowość Jehowy do przebaczania pozwala skruszonemu grzesznikowi uniknąć wszelkich konsekwencji złych czynów? Oczywiście, że nie. Nie da się grzeszyć bezkarnie. Paweł napisał: „Co ktoś sieje, to będzie zbierać” (Galatów 6:7). Czasami rzeczywiście odczujemy skutki naszego postępowania. Nie są to jednak problemy, które sprowadza na nas Jehowa z powodu czegoś, co już nam przebaczył. Gdy się pojawiają, chrześcijanin nie powinien myśleć: „To pewnie Jehowa karze mnie za dawne grzechy” (Jakuba 1:13). Z drugiej strony Bóg nie chroni nas przed wszystkimi następstwami naszych błędów. Do takich przykrych i nieuniknionych konsekwencji należy nieraz rozwód, niechciana ciąża, choroba przenoszona drogą płciową czy też utrata szacunku i zaufania. Przypomnijmy sobie, że chociaż Jehowa przebaczył Dawidowi grzechy związane z Batszebą i Uriaszem, to nie uchronił go przed tragicznymi rezultatami tego, co zrobił (2 Samuela 12:9-12).

19-21. (a) Jak przepis, o którym mowa w Księdze Kapłańskiej 6:1-7, przynosił pożytek poszkodowanemu i grzesznikowi? (b) Co powinniśmy zrobić, żeby nie stracić uznania Jehowy, jeśli kogoś skrzywdziliśmy?

¹⁹ Nasze grzechy mogą też pociągnąć za sobą inne skutki, zwłaszcza gdy wyrządziły komuś szkodę. Przeanalizujmy na przykład fragment 6 rozdziału Księgi Kapłańskiej. Prawo Mojżeszowe mówi tu o człowieku, który okradł drugiego Izraelitę, wymusił coś od niego albo wyłudził, posługując się podstępem. Następnie wyparł się tego, a nawet w związku z tym fałszywie przysięgał. Żadna ze stron nie miała świadków. Jednak po pewnym czasie grzesznik odczuł wyrzuty sumienia i przyznał się do winy. Żeby uzyskać przebaczenie Boże, musiał zrobić jeszcze trzy rzeczy: oddać to, co zabrał, wypłacić pokrzywdzonemu 20-procentowe odszkodowanie oraz złożyć barana na dar ofiarny za przewinienie. Dopiero wtedy można było zastosować następujący przepis Prawa: „Kapłan dokona za niego przebłagania przed Jehową i czyn, którym ściągnął na siebie winę, zostanie mu przebaczony” (Kapłańska 6:1-7).

²⁰ Prawo to było wyrazem miłosierdzia Bożego. Przynosiło korzyści poszkodowanemu, bo odzyskiwał swoją własność i niewątpliwie odczuwał ulgę, gdy winowajca w końcu przyznał się do przestępstwa. Jednocześnie przynosiło pożytek temu, kogo sumienie ostatecznie pobudziło do wyznania swojej winy i naprawienia szkód. Ktoś taki wiedział, że w przeciwnym razie nie mógłby liczyć na przebaczenie Boże.

²¹ Chociaż nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu, pozwala nam ono lepiej poznać sposób myślenia Jehowy — między innymi Jego pogląd na przebaczanie (Kolosan 2:13, 14). Jeżeli kogoś skrzywdziliśmy, Jehowa życzy sobie, żebyśmy starali się naprawić zło (Mateusza 5:23, 24). Wymaga to na przykład uznania swojego błędu, przyznania się do winy oraz przeproszenia poszkodowanego. Możemy wtedy błagać Jehowę o przebaczenie na podstawie ofiary Jezusa, a potem mieć pewność, że nam go udzielił (Hebrajczyków 10:21, 22).

22. Co może towarzyszyć przebaczeniu udzielonemu przez Jehowę?

²² Jak każdy kochający ojciec Jehowa czasami razem z przebaczeniem udziela stosownego skarcenia (Przysłów 3:11, 12). Chrześcijanin, który okazał skruchę, niekiedy musi na pewien czas zrezygnować z usługiwania w charakterze starszego, sługi pomocniczego lub kaznodziei pełnoczasowego. Może to być dla niego bolesne. Ale takie skarcenie nie oznacza, że Jehowa mu nie przebaczył. Pamiętajmy, że stanowi ono dowód Jego miłości. Przyjęcie skarcenia i wyciągnięcie z niego nauki naprawdę wyjdzie nam na dobre (Hebrajczyków 12:5-11).

23. Dlaczego nigdy nie powinniśmy uważać, że nie zasługujemy na miłosierdzie Jehowy, i dlaczego mamy naśladować Jego gotowość do przebaczania?

²³ Jak dobrze jest wiedzieć, że nasz Bóg ‛chętnie przebacza’! Bez względu na popełnione błędy nigdy nie uważajmy, że nie zasługujemy na miłosierdzie Jehowy. Jeżeli okazujemy szczerą skruchę, staramy się naprawić wyrządzone zło i gorąco modlimy się o przebaczenie na podstawie przelanej krwi Jezusa, możemy całkowicie ufać, że Jehowa nam wybaczy (1 Jana 1:9). Naśladujmy Jego postawę w kontaktach z innymi. Skoro Jehowa, który przecież nie grzeszy, życzliwie nam przebacza, to czy my — grzeszni ludzie — nie powinniśmy tego robić wobec siebie nawzajem?