Dlaczego rok 1919?

Proroctwa biblijne oraz fakty historyczne jednoznacznie wskazują, że Jezus został Królem w niebie w roku 1914. Był to początek dni ostatnich świata, którym rządzi Szatan. Co Jezus zrobił po objęciu tronu? Czy od razu uwolnił swoich sług na ziemi z niewoli Babilonu Wielkiego? Czy w 1914 roku wyznaczył „niewolnika wiernego i roztropnego” i rozpoczął na wielką skalę symboliczne żniwo? (Mat. 24:45).

Najwyraźniej nie. Pamiętajmy, że apostoł Piotr pod natchnieniem napisał, że sąd zacznie się „od domu Bożego” (1 Piotra 4:17). O tym samym okresie mówił prorok Malachiasz. Zapowiedział, że Jehowa przyjdzie do swojej duchowej świątyni w obecności „posłańca przymierza” — Syna Bożego (Malach. 3:1-5). Miał to być czas oczyszczania i prób. Czy te zapowiedzi się spełniły?

Niewątpliwie! Między rokiem 1914 a początkiem roku 1919 Badacze Pisma Świętego, jak nazywano wtedy Świadków Jehowy, przechodzili trudny okres prób i oczyszczania. Wielu z nich było rozczarowanych tym, że wbrew ich oczekiwaniom koniec systemu rzeczy nie nadszedł w roku 1914. Zniechęcenie się pogłębiło, kiedy w 1916 roku zmarł Charles Russell, który energicznie przewodził ludowi Jehowy. Część osób, które nadmiernie się do niego przywiązały, sprzeciwiała się działaniom Josepha Rutherforda, który został jego następcą. W organizacji nastąpiły podziały, co niemal skończyło się zupełnym rozłamem w 1917 roku. Potem, w 1918 roku, na skutek działań kleru brat Rutherford i jego siedmiu współpracowników zostało aresztowanych i niesłusznie skazanych na więzienie. Biuro Główne w Brooklynie zamknięto. Jak widać, w tym czasie lud Jehowy jeszcze nie został uwolniony z Babilonu Wielkiego.

Co jednak wydarzyło się w roku 1919? Sytuacja zmieniła się o 180 stopni. Na początku tego roku Rutherford i jego współpracownicy zostali uwolnieni z więzienia. I od razu zabrali się do pracy! Szybko zaplanowano przełomowe zgromadzenie oraz wydawanie Złotego Wieku (obecnie Przebudźcie się!). To nowe czasopismo było przeznaczone do rozpowszechniania podczas służby kaznodziejskiej. Poza tym w każdym zborze ustanowiono nadzorcę, który miał organizować służbę i zachęcać głosicieli do brania w niej udziału. Tego samego roku zaczęto wydawać Biuletyn (obecnie Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań), w którym podawano wskazówki pomocne w organizowaniu służby kaznodziejskiej.

O czym to wszystko świadczy? Chrystus uwolnił swoich sług z niewoli Babilonu Wielkiego. Ustanowił niewolnika wiernego i roztropnego. Trwały symboliczne żniwa. Znamienny rok 1919 rozpoczął okres rozwoju dzieła głoszenia na zdumiewającą skalę.