JEREMOT
(od rdzenia oznaczającego: „być wysokim [wywyższonym]”).
1. Potomek Beniamina poprzez jego syna Bechera (1Kn 7:6, 8).
2. Beniaminita będący głową rodziny, która mieszkała w Jerozolimie; jeden z „synów” Berii (1Kn 8:14-16, 28).
3. Syn Musziego i wnuk Merariego z plemienia Lewiego. Występuje też jako Jerimot, a założony przez niego dom patriarchalny został objęty reorganizacją służby Lewitów, przeprowadzoną przez Dawida (1Kn 23:21, 23; 24:30, 31).
4. Syn Hemana, Lewita z rodu Kehatytów. Za rządów Dawida Jeremot (Jerimot) został wybrany przez losowanie na przewodnika piętnastej spośród 24 grup muzyków usługujących w sanktuarium (1Kn 6:33; 25:1, 4, 8, 9, 22).
5, 6, 7. Trzej Izraelici należący do synów Elama, Zattu i Baniego; za czasów Ezdrasza odprawili cudzoziemskie żony wraz z synami (Ezd 10:25-27, 29, 44).