KIRIAT-JEARIM

(„miasto lasów”).

Miasto Chiwwitów związane z Gibeonitami (Joz 9:17), znane też jako Baala (Joz 15:9), Baale-Juda (2Sm 6:2) i Kiriat-Baal (Joz 15:60). Później należało do Judy i znajdowało się na granicy z terytorium Beniamina (Joz 15:1, 9; 18:11, 14; Sdz 18:12). Najprawdopodobniej osiedlili się w nim potomkowie Kaleba z plemienia Judy (1Kn 2:3, 50, 52, 53).

W XII w. p.n.e., jakiś czas po zwróceniu przez Filistynów Arki Przymierza, przewieziono ją na prośbę mieszkańców pobliskiego Bet-Szemesz właśnie do Kiriat-Jearim. Najwyraźniej pozostawała tam ok. 70 lat, dopóki król Dawid nie sprowadził jej do Jerozolimy (1Sm 6:20 do 7:2; 1Kn 13:5, 6; 16:1; 2Kn 1:4).

Współczesny Jeremiaszowi prorok Urijasz był synem Szemajasza z Kiriat-Jearim (Jer 26:20). Potomkowie mieszkańców tego miasta znaleźli się wśród wygnańców powracających z niewoli babilońskiej (Ezd 2:1, 2, 25; Neh 7:6, 7, 29).

Na ogół uważa się, że do biblijnego opisu Kiriat-Jearim, jako miasta leżącego w górzystym regionie (Joz 15:48, 60) na granicy Judy i Beniamina i w pobliżu innych miast Gibeonitów, najbardziej pasuje Dajr al-ʽAzar (Tel Kiriat Jeʽarim). Miejsce to jest strategicznie położone na szczycie wzgórza ok. 14 km na wsch. pn. wsch. od Bet-Szemesz i ok. 13 km na zach. pn. zach. od Jerozolimy. Odpowiadałoby to informacjom podanym przez Euzebiusza z Cezarei, który raz umiejscowił Kiriat-Jearim w odległości 9 mil rzymskich (13 km) od Jerozolimy, a kiedy indziej — w odległości 10 mil rzymskich (15 km). Również okoliczność, że Dajr al-ʽAzar leży w regionie prawdopodobnie obfitującym niegdyś w gęste lasy, dobrze pasuje do znaczenia nazwy Kiriat-Jearim („miasto lasów”).