KUSZAN-RISZATAIM
(prawdopodobnie: „Kuszyta [Etiopczyk] podwójnie niegodziwy”).
Król Mezopotamii, spod którego władzy wyzwolił Izraelitów po ośmioletnim poddaństwie Otniel. Został też nazwany „królem Syrii” (Sdz 3:7-11). Zdaniem niektórych druga część („Riszataim”) tego złożonego imienia jest nazwą miejscowości lub regionu, inni zaś tłumaczą ją na „podwójnie niegodziwy”. W Habakuka 3:7 nazwa Kuszan występuje równolegle z nazwą Midian, ale o królu Kuszan-Riszataimie powiedziano, że pochodził z Mezopotamii (hebr. ʼArám naharájim; por. Rdz 24:10, gdzie ten sam termin określa położenie miasta Nachora, które znajdowało się w Syrii). Na pewnym spisie sporządzonym w czasach faraona Ramzesa III wymieniono okręg Kusanaruma leżący w pn. Syrii i niektórzy uczeni sugerują, że mogła to być siedziba króla Kuszan-Riszataima. Władca ten był pierwszym wielkim ciemięzcą Izraelitów w okresie sędziów.