TORBA

Worek, zwykle skórzany, noszony na ramieniu m.in. przez podróżnych, pasterzy i rolników. Wkładano do niego żywność, odzież i różne zapasy, natomiast pieniądze (złote, srebrne i miedziane) przechowywano w trzosach (Mt 10:9; Mk 6:8). „Torbę pasterską” miał np. Dawid (1Sm 17:40). Gdy Jezus Chrystus wysyłał najpierw 12 apostołów, a potem 70 uczniów, by głosili w Izraelu, powiedział im, żeby nie zabierali ze sobą toreb (Mt 10:5, 9, 10; Łk 9:3; 10:1, 4). Jehowa miał zaspokajać ich potrzeby za pośrednictwem Izraelitów, wśród których panował zwyczaj okazywania gościnności. Na krótko przed swą śmiercią Jezus wskazał, że wskutek sprzeciwu warunki się zmienią, i dlatego polecił swym uczniom zabierać zarówno sakiewkę, jak i torbę. Nie mieli jednak zamartwiać się o potrzeby materialne, lecz najpierw szukać Królestwa Bożego, dając tym dowód, że polegają na Jehowie Bogu i ufają, iż zatroszczy się o nich w służbie (Mt 6:25-34; Łk 22:35, 36).