„Potem dawała też mężowi”

CZY Adam był obecny przy rozmowie Ewy z wężem, który ją zwiódł i nakłonił do buntu przeciw Bogu? W Biblii nic na to nie wskazuje. W Księdze Rodzaju 3:6 czytamy, że Ewa „brała (...) i jadła z jego owoców. Potem dawała też mężowi, gdy był z nią”. Jednakże z niektórych przekładów Pisma Świętego można by wysnuć odmienny wniosek. W Biblii Tysiąclecia (wyd. II) tak oddano ów werset: „Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł”.

Hebrajski czasownik tłumaczony na „dawała” ma tu postać niedokonaną i występuje obok swoistej formy spójnika „i” [po hebrajsku waw], która wskazuje na następstwo w czasie lub na zależność logiczną. Dlatego spójnik waw, który w Księdze Rodzaju 3:6 kilkakrotnie się powtarza wiążąc kolejne zdarzenia, jest tłumaczony w New World Translation (Przekład Nowego Świata) nie tylko na „i”, lecz także na zwroty lub wyrazy nawiązujące, takie jak „wskutek czego”, „więc” i „potem”. Wersja przytoczona na wstępie z New World Translation opiera się zatem na uzasadnionych podstawach.

Czy Adam przypatrywałby się biernie rozmowie żony z wężem, słuchając kłamstw i oszczerstw niewidzialnego buntownika, kryjącego się za tym stworzeniem? Rzecz ciekawa, niemiecki biblista J. P. Lange odrzuca tę myśl; pisze on: „Trudno sobie wyobrazić obecność czy milczenie mężczyzny przy akcie kuszenia”. A komentator żydowski B. Jacob wyjaśniając wyrażenie „z nią” stwierdza, iż „nie [znaczy ono,] że ktoś stał obok niej (podczas poprzedniej czynności lub gdy jadła)”.

Ze słów Ewy do węża wynika, że mąż poinformował ją o Bożym zakazie spożywania owocu z określonego drzewa (Rodzaju 3:3). Adam spełnił ten obowiązek jako głowa żony. Diabeł zlekceważył postanowienie Boże co do zwierzchnictwa mężczyzny i przebiegle skorzystał z tego, że Ewa była sama. Kobieta powiedziała później: „Wąż — ten mnie oszukał i dlatego jadłam” (Rodzaju 3:13). Została zwiedziona, ponieważ uwierzyła kłamstwu, ale to jej bynajmniej nie usprawiedliwiało. Ten ostrzegawczy przykład pokazuje, iż niczym nie uda nam się usprawiedliwić postępowania, które jest złe w oczach Jehowy (1 Tymoteusza 2:14).