Dlaczego Jehowa objawił swoje imię?

W komentarzu do „Starego Testamentu”, wydanym w Polsce w roku 1964, udzielono na to pytanie odpowiedzi, która daje bardzo wiele do myślenia. W pracy tej, opatrzonej imprimatur kościelnym, dr Stanisław Łach — profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego — oświadczył:

„Lud wybawionych jest odpowiedzialny za imię Boże przed ludźmi”. Izraelici mieli obowiązek dokładać starań, „aby imię Jahwe [Jehowa] święcili poganie i aby nie bluźnili temu imieniu”. „Jahwe ma znaczenie świadectwa (...). Świat będzie sądzony w zależności od ustosunkowania się do tych, którzy to imię wyznają”. Wspomniany profesor nadmienił, że „imię Jahwe będzie wielkie między narodami (...) i rozprzestrzeni się po całym świecie. Takie było przeznaczenie objawienia tego imienia Mojżeszowi”.

Istotnie, gdyż w Księdze Malachiasza 1:11 zanotowano następujące proroctwo: „‛Imię moje będzie wielkie wśród narodów’, mówi Jehowa Zastępów”. A kto dzisiaj rozgłasza je po całym świecie, żeby ‛każdy, kto wzywa imienia Jehowy, został wybawiony’? Świadkowie Jehowy! Ustosunkowanie się do tego ‛ludu dla Jego imienia’ — do „tych, którzy to imię wyznają” — jest sprawą życia i śmierci. A jak ty, Czytelniku, zapatrujesz się na Jehowę i Jego Świadków? (Dzieje Apostolskie 2:21; 15:14; por. Malachiasza 3:16-18).