Co wolisz: śmietnisko czy raj?

KAŻDY z łatwością mógł go rozpoznać: Był to europejski turysta, który chciał się odprężyć i nacieszyć słoneczną pogodą na rajskiej wysepce. Wędrując po rozległych, piaszczystych wydmach nad brzegiem morza, z trudem znajdował drogę wśród wyrzuconych butelek, puszek, toreb foliowych, papierków po gumach do żucia i cukierkach, gazet i czasopism. Wyraźnie poirytowany, zastanawiał się, czy to ma być ten raj, do którego się wybierał.

Czy miałeś kiedyś podobne przeżycie? Dlaczego ludzie marzą o wczasach w jakimś „raju”, ale gdy już tam dotrą, bez najmniejszych skrupułów zamieniają go w istne śmietnisko?

Nie tylko w „raju”

Taki jawny brak poszanowania dla piękna, porządku i czystości widać nie tylko w miejscach określanych mianem „raju”, dokąd ściągają tłumy turystów. Zmorą współczesnego społeczeństwa są niemal wszechobecne zanieczyszczenia. W niemałej mierze przyczyniają się do tego liczne zakłady przemysłowe, produkujące tony odpadów. Toksyczne substancje usuwane w niewłaściwy sposób oraz przypadkowe wycieki ropy naftowej mogą skazić ogromne połacie naszej ziemi, tak iż życie nie będzie tam możliwe.

Zanieczyszczenia powstają także w czasie wojen. W roku 1991 świat z przerażeniem obserwował, jak wojna w Zatoce Perskiej nadaje temu zjawisku niespotykane rozmiary. Wojska irackie rozmyślnie podpaliły około 600 szybów naftowych, przekształcając Kuwejt „w apokaliptyczną wizję piekła”, jak to opisano w pewnej europejskiej gazecie. A w niemieckim czasopiśmie Geo użyto określenia: „największa katastrofa ekologiczna, jaką kiedykolwiek wywołał człowiek”.

Natychmiast po zakończeniu wojny rozpoczęła się akcja ratunkowa. Samo ugaszenie płonących szybów wymagało wielu miesięcy ciężkiej pracy. WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) podała, że wskutek wzrostu zanieczyszczenia śmiertelność w Kuwejcie może zwiększyć się o 10 procent.

Mniej niebezpieczne, ale bardzo denerwujące

Na każdą głośną i rażącą katastrofę ekologiczną przypadają tysiące pomniejszych wypadków zanieczyszczania środowiska. Ludzie zaśmiecający miejsca publiczne i „artyści” tworzący graffiti na ścianach być może nie stwarzają zbyt wielkiego zagrożenia, niemniej oni również przyczyniają się do tego, że wbrew potencjalnym możliwościom planeta Ziemia nie jest rajem.

Gdzieniegdzie malowidła te są tak powszechnym zjawiskiem, iż ludzie stali się „ślepi na graffiti”, prawie ich nie dostrzegając. Szpecą one wagony metra, ściany budynków i kabiny telefoniczne. Minęły czasy, gdy graffiti panoszyły się jedynie na ścianach toalet publicznych.

W niejednym mieście stoi pełno opustoszałych ruder. Wygląd dzielnic mieszkaniowych psują zapuszczone domy i podwórka. Rozbite samochody, wyrzucone maszyny i sterty rupieci zalegają podwórza gospodarskie, które mogłyby przecież sprawiać bardzo przyjemne wrażenie.

Ludzie z pewnych środowisk zdają się w ogóle nie dbać o czystość i higienę ciała. Popisywanie się niechlujnym ubiorem i wyglądem jest nie tylko dopuszczalne, ale wręcz modne. Natomiast osoby mające zamiłowanie do porządku i czystości są uważane za beznadziejnie staroświeckie.

Jakiż ogrom pracy!

Jakaż ogromna akcja oczyszczania byłaby konieczna, aby plaże, lasy i góry naszego ziemskiego domu upodobniły się do malowniczych miejsc z okładek błyszczących folderów turystycznych — nie mówiąc już o tym, czego trzeba by dokonać w miastach, miasteczkach, gospodarstwach wiejskich i wśród samych ludzi!

Wspomniany turysta ucieszył się, gdy jeszcze tego samego dnia ujrzał grupę osób, które chodziły i zbierały większe śmieci. Pozostawiały jednak odłamki szkła, kapsle od butelek, metalowe uchwyty do otwierania puszek i wprost niezliczone ilości niedopałków papierosów. A więc nawet po takim sprzątaniu krajobraz w dalszym ciągu bardziej przypominał śmietnisko niż raj.

Ogólnoświatowa akcja sprzątania, mająca zapobiec przekształceniu planety Ziemi w jedno wielkie śmietnisko, musiałaby obejmować usunięcie wszystkich tego typu odpadków. Czy są jakieś widoki na takie generalne porządki? A jeśli tak, to w jaki sposób do nich dojdzie? Kto tego dokona i kiedy?

Usuwanie zanieczyszczeń z serc i umysłów

JEHOWA nie wszczepił ludziom tęsknoty za brudem i bałaganem. Planeta służąca im za mieszkanie miała być czystym, schludnym i pięknym rajem. Bóg nie chciał, by się przekształciła w szkaradne śmietnisko (1 Mojżeszowa 2:8, 9).

Kiedy jednak ludzie odrzucili kierownictwo Boże, zaczęli budować własny ład światowy. Ponieważ nie korzystali z mądrości Boga ani nie mieli doświadczenia, musieli się uczyć metodą prób i błędów. Historia świecka potwierdza prawdę biblijną, że ludzie nie potrafią z powodzeniem zarządzać swymi sprawami — od tysięcy lat „człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:10; Jeremiasza 10:23). Przyczyną współczesnego problemu zanieczyszczenia środowiska, we wszystkich jego przejawach, jest właśnie ten brak umiejętności sprawowania władzy.

Przyjęcie poglądu Bożego

Osoby pragnące zaskarbić sobie uznanie Boże usilnie się starają dostosowywać swe życie do norm czystości ustalonych przez Stwórcę. Na przykład Świadkowie Jehowy napotkali pewną trudność przy organizacji kongresu międzynarodowego w Pradze, zaplanowanego na drugą połowę roku 1991.a Przewidywane 75 000 uczestników miało się wygodnie pomieścić na stadionie Strahov. Ale od pięciu lat obiekt ten w ogóle nie był używany. Toteż znajdował się w opłakanym stanie, stanowiąc jawny dowód niszczącego działania czynników atmosferycznych. Około 1500 Świadków Jehowy poświęciło ponad 65 000 godzin, aby go odnowić i pomalować. Dzięki tej akcji stadion stał się na czas zgromadzenia godnym miejscem oddawania czci prawdziwemu Bogu, Jehowie.

Dlaczego Świadkowie Jehowy postępują inaczej niż świat, który na ogół bardzo nisko ceni czystość i porządek? Ponieważ dostrzegają wartość rady biblijnej wzywającej chrześcijan do wyplenienia negatywnych cech, takich jak samolubstwo, nieliczenie się z drugimi, zachłanność i brak miłości. „Zrzućcie starą osobowość z jej praktykami” — mówi Biblia. Zastąpcie ją „nową osobowością, która dzięki dokładnemu poznaniu odnawia się na obraz Tego, kto ją stworzył”. Usposobienie charakteryzujące się zamiłowaniem do czystości, porządku i piękna wyklucza wszelkie skłonności do zanieczyszczania środowiska (Kolosan 3:9, 10, NW; 2 Koryntian 7:1; Filipian 4:8; Tytusa 2:14).

Nowa osobowość sprawia, że chrześcijanie są wyczuleni na kwestię skażenia środowiska, toteż nie zanieczyszczają bez potrzeby otoczenia ani nie łamią rozmyślnie przepisów państwowych, które mają przeciwdziałać temu zjawisku. Pomaga wystrzegać się marnotrawstwa, samolubstwa i lenistwa, a więc cech przejawianych przez ludzi zaśmiecających otoczenie. Pobudza do szanowania cudzej własności, a kto żywi taki szacunek, na pewno nie będzie uważał graffiti za środek wyrazu, niewinną zabawę lub alternatywną formę sztuki. Nakazuje też dbać o czystość domów, samochodów i ubrań oraz o higienę osobistą (porównaj Jakuba 1:21).

Wobec tego czy można mieć Bogu za złe, że w nadchodzącym raju nie pozwoli żyć ludziom, którzy nie chcą przywdziać nowej osobowości? W żadnym wypadku. Każdy, kto w dalszym ciągu pielęgnuje w sercu i umyśle skłonności do zanieczyszczania środowiska, zagrażałby rajskiemu pięknu przywróconemu na planecie Ziemi i zasmucałby osoby pragnące je zachować. Boże postanowienie, by ‛wytracić tych, którzy niszczą ziemię’, jest sprawiedliwe i wypływa z miłości (Objawienie 11:18; 21:8).

Postawa zaangażowana?

Czy to oznacza, że chrześcijanie powinni krzewić działania zapobiegające powstawaniu zanieczyszczeń lub usuwające ich skutki?

Zanieczyszczenia oczywiście szkodzą zdrowiu i zagrażają bezpieczeństwu w miejscach publicznych. Jehowie nie jest to obojętne, o czym świadczą prawa, które nadał Izraelitom (2 Mojżeszowa 21:28-34; 5 Mojżeszowa 22:8; 23:13-15). Ale nigdy im nie nakazał, by szukali zwolenników, gotowych okazywać podobną troskę o bezpieczeństwo drugich; nie dał też takiego polecenia pierwszym chrześcijanom.

Obecnie sprawy środowiska łatwo stają się kwestiami politycznymi. W gruncie rzeczy niektóre partie utworzono właśnie w celu rozwiązania problemów ekologicznych. Gdyby chrześcijanin zaczął popierać jakiś program polityczny, przestałby zachowywać neutralność. Jezus ustanowił zasadę dotyczącą jego uczniów: „Nie należą do świata, jak i ja nie należę do świata”. Chrześcijanom lekceważącym to wymaganie grozi niebezpieczeństwo, iż staną po stronie „władców tego świata, którzy giną” (Jana 17:16, NW; 1 Koryntian 2:6).

Jezus nie próbował rozwiązywać rozlicznych ówczesnych problemów społecznych; nie zlecił też takiego zadania swym uczniom. Nakazał im: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich (...), ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem”. Nie dał żadnego polecenia w sprawie środowiska naturalnego (Mateusza 28:19, 20, NW).

Wyjaśniając, co powinno zajmować pierwsze miejsce w życiu chrześcijanina, Chrystus powiedział: „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego” (Mateusza 6:33). Kiedy Królestwo Mesjańskie, działające w imieniu Jehowy, doprowadzi do tego, że wszędzie będą przestrzegane Jego sprawiedliwe zasady, wówczas problemy ekologiczne zostaną rozwiązane w sposób trwały i w pełni zadowalający.

Dlatego też Świadkowie Jehowy przyjęli zrównoważoną postawę. W myśl Rzymian 13:1-7 mają obowiązek sumiennie przestrzegać praw ustanowionych przez rządy w celu ochrony środowiska. Ponadto dzięki zbożnej miłości do bliźnich szanują cudzą własność — czy to prywatną, czy publiczną — toteż nie szpecą jej wyglądu ani nie wyrzucają bezmyślnie odpadków. Ale najwyraźniej nie otrzymali nakazu, by wieść prym w świeckich akcjach usuwania zanieczyszczeń. Całkiem słusznie zajmują się przede wszystkim rozgłaszaniem wieści o Królestwie Bożym, zdając sobie sprawę, że właśnie ta działalność ma najtrwalszą wartość.

Usuwanie zanieczyszczeń duchowych

Starożytnych Izraelitów wielokrotnie ostrzegano przed konsekwencjami zanieczyszczania ziemi przelewem krwi, niemoralnym stylem życia i lekceważeniem rzeczy świętych (4 Mojżeszowa 35:33; Jeremiasza 3:1, 2; Malachiasza 1:7, 8). Warto zaznaczyć, iż zostali napiętnowani za nieczystość duchową, a nie za literalne zanieczyszczanie środowiska, chociaż niewykluczone, że i tego się dopuszczali.b

Dlatego też chrześcijanie w dobie obecnej starannie wystrzegają się przede wszystkim zanieczyszczeń — czyli nieczystości — duchowych. Czynią to, przywdziewając „nową osobowość”, która wypiera nieczyste skłonności z serc i umysłów. Z dobrodziejstw takiego duchowego oczyszczania korzystają ponad cztery miliony Świadków Jehowy, dzięki czemu w ich szeregach panuje zarówno czystość religijna i moralna, jak też godna uwagi czystość pod względem fizycznym (Efezjan 4:22-24, NW).

Tak więc dzisiaj najważniejszym zadaniem jest usuwanie zanieczyszczeń duchowych. A w odpowiednim czasie zostanie też przeprowadzona ogólnoświatowa akcja literalnego sprzątania, która zapewni ziemi to, na co ona w pełni zasługuje: środowisko wolne od zanieczyszczeń. A zatem nasz wspólny dom na pewno nie stanie się jednym wielkim śmietniskiem (Kaznodziei 3:1).

[Przypisy]

Raduj się — ziemia wkrótce będzie czysta!

JAKŻE możemy być szczęśliwi, że Jehowa, Bóg porządku i czystości, spełni swe pierwotne zamierzenie i przekształci ziemię w ogólnoświatowy raj! (Izajasza 11:6-9). Obiecał przecież: ‛Słowo, które wychodzi z moich ust, nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę’. Nie jest to obietnica bez pokrycia, gdyż „Bóg nie może kłamać” (Izajasza 55:11; Hebrajczyków 6:18, Biblia poznańska).

Nie musimy się zadręczać obawą, że ludzkość znajdzie się w sytuacji bez wyjścia i nic nie zdoła zapobiec ogólnoświatowej katastrofie ekologicznej, gdyż wcześniej nastąpi podyktowana miłością ingerencja Jehowy! (Objawienie 11:18).

Jehowa usunie ludzi nie okazujących skruchy, którzy śmiecą bez powodu lub buntowniczo lekceważą Jego zasady porządku i czystości. Nikomu nie będzie wolno stwarzać zagrożeń dla przywróconego raju (Przypowieści 2:20-22).

Pod rządami Królestwa Bożego, na którego czele stoi Chrystus Jezus, ludzie otrzymają wskazówki, jak usunąć wszelkie pozostałe przyczyny zanieczyszczenia środowiska. Właśnie wtedy — a nie dzisiaj — każdy sługa Boży będzie zobowiązany do wzięcia czynnego udziału w indywidualnych i zespołowych przedsięwzięciach, tworzących w sumie bezprecedensową akcję oczyszczania ziemi (porównaj Ezechiela 39:8-16).

Osoby, które przeżyją koniec obecnego niegodziwego systemu rzeczy, będą uczestniczyć w tych działaniach z takim samym poświęceniem i zapałem, z jakim obecnie usuwają zanieczyszczenia duchowe (Psalm 110:3).

Kiedy Królestwo Boże przeprowadzi tę największą i niepowtarzalną akcję sprzątania, cała ziemia będzie lśnić czystością. Zostaną usunięte wszelkie ślady zanieczyszczeń. Nigdzie nie spotka się żadnych graffiti. Nadmorskich plaż czy innych pięknych okolic nie będą szpecić wyrzucone butelki, puszki, torby foliowe, papierki po gumach do żucia i cukierkach, gazety ani czasopisma.

Raduj się więc — ziemia wkrótce będzie czysta!

[Ilustracja na stronie 7]

Czy weźmiesz udział w zbliżającej się akcji oczyszczania ziemi?