W poszukiwaniu wiarogodnych przepowiedni

PRZYSŁOWIE chińskie powiada: „Kto umiałby przewidywać wydarzenia na trzy dni naprzód, byłby bogaty przez tysiące lat”.

Ludzie rzeczywiście chcieliby wiedzieć, co przyniesie jutro, a niejeden byłby gotów dobrze zapłacić za wiarogodne informacje. Poszukiwane są przepowiednie, na których można by polegać. Przyszłość budzi nasze zainteresowanie, o czym świadczą prognozy pogody oraz przewidywania ekonomiczne. Ponadto wiarogodne wskazówki co do nadchodzących wydarzeń ułatwiłyby nam planowanie, a także ułożenie sobie życia.

Chęć wejrzenia w przyszłość skłania wielu do zasięgania rady u wróżbiarzy, guru, astrologów i czarowników. Księgarnie i stoiska z czasopismami wypełnione są starymi i współczesnymi tekstami, których autorzy twierdzą, że znają przyszłość. Takie formy przepowiadania są jednak traktowane sceptycznie. Rzymski mąż stanu Cyceron miał się wyrazić: ‛Dziwi mnie, że jasnowidz nie wybucha śmiechem na widok drugiego jasnowidza’.

Oczywiście istnieje wiele rodzajów przepowiedni. Międzynarodowe grono naukowców i przemysłowców, znane pod nazwą Klubu Rzymskiego, opublikowało w 1972 roku pracę zapowiadającą szybkie wyczerpanie nieodnawialnych zasobów ziemskich. Podano, że w roku 1981 zabraknie złota, w 1985 — rtęci, w 1990 — cynku, w 1992 — ropy naftowej i tak dalej. Dziś już wiadomo, że prognozy te wcale się nie sprawdziły.

Wiele przepowiedni opiera się na wierzeniach religijnych. Na przykład anglosaski biskup Wulfstan utrzymywał, że wtargnięcie Duńczyków do Anglii na początku XI wieku zwiastuje bliski koniec świata. W roku 1525 Thomas Münzer stanął na czele buntu chłopskiego w Niemczech, gdyż w wizji ujrzał aniołów ostrzących sierpy, co jego zdaniem oznaczało rozpoczęcie wielkich żniw. Rzecz jasna, przepowiednie te okazały się mylne.

Jak zapewne wiesz, również Biblia zawiera przepowiednie. Co więcej, jej pisarze twierdzili, że są natchnieni przez Boga. Chrześcijański apostoł Piotr oświadczył: „Wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Piotra 1:20, 21).

Biblia zapowiedziała między innymi różne wydarzenia, które umożliwiają rozpoznanie pokolenia żyjącego w czasie obecności Jezusa Chrystusa jako władcy Królestwa niebiańskiego. Okres nazwany w Piśmie Świętym „dniami ostatecznymi” miały znamionować wojny, głód, trzęsienia ziemi oraz upadek moralny na niespotykaną skalę (2 Tymoteusza 3:1-5; Mateusza 24:3-14, 34). Jak czytamy w Biblii, usunięcie obecnego systemu rzeczy utoruje drogę do szczęścia, które zapewnią ludzkości nie kończące się błogosławieństwa nowego świata (2 Piotra 3:13; Objawienie 21:1-4).

Co sądzisz o tych przepowiedniach biblijnych? Czy nie są to zwykłe spekulacje, jak wiele innych prognoz? Chcąc sprawdzić wiarogodność jeszcze nie spełnionych przepowiedni, należałoby ustalić, czy potwierdziły się zapowiedzi wydarzeń, które już należą do przeszłości. W następnym artykule rozważymy kilka przykładów.

[Prawa własności do ilustracji, strona 3]

Za uprzejmą zgodą National Weather Service

Jak wiarogodne są przepowiednie biblijne?

NIE brak dziś książek o tematyce historycznej. Często zawierają fascynujące opisy dawnych dziejów. W trakcie lektury można się niejako przenieść w zamierzchłe czasy. Przez stronice przewijają się postacie, miejsca i zdarzenia, które pozwalają puścić wodze wyobraźni.

Właśnie taką księgą jest Biblia, można w niej bowiem znaleźć mnóstwo pasjonujących doniesień historycznych. Z jej kart poznajemy bliżej różnych mężczyzn i kobiety, między innymi Abrahama, jego żonę Sarę, króla Dawida, królową Esterę czy Wielkiego Nauczyciela — Jezusa Chrystusa. Możemy towarzyszyć im w drodze, słuchać ich wypowiedzi i oglądać to, na co oni patrzyli. Niemniej dla wielu Biblia jest czymś znacznie więcej niż książką historyczną. Są przekonani, że obejmuje ona również historię napisaną z góry. Jak to rozumieć? Otóż Biblia zawiera mnóstwo przepowiedni, czyli proroctw.

Ale jak wiarogodne są takie przepowiednie? Jeżeli w przeszłości sprawdziły się proroctwa biblijne zapowiadające pewne wydarzenia, czy nie należałoby oczekiwać, że urzeczywistni się również to, co Pismo Święte mówi o przyszłości? Rozpatrzmy kilka przykładów, aby zbadać, czy na przepowiedniach biblijnych naprawdę można polegać.

Izrael i Asyria na arenie światowej

Prorok Boży Izajasz, który rozpoczął działalność około roku 778 p.n.e., przepowiedział: „Nogami będzie podeptana dumna korona pijaków Efraima [Izraela]. A z więdnącym kwieciem jego wspaniałej ozdoby, która jest na ich głowie, będzie tak, jak z wczesną figą przed owocobraniem, że, skoro tylko ktoś ją zobaczy i ona znajdzie się w jego ręku, połyka ją” (Izajasza 28:3, 4). W połowie VIII wieku p.n.e. Samaria, stolica Izraela, zaczęła zgodnie z przepowiednią przypominać dojrzałą figę, nadającą się do zerwania i połknięcia przez wojska asyryjskie. Doszło do tego w roku 740 p.n.e., gdy Asyryjczycy zdobyli Samarię (2 Królewska 17:6, 13, 18).

Z czasem właśnie Asyria zaczęła odgrywać dominującą rolę na widowni dziejów. Jej stolicą była Niniwa, do której ze względu na okrutne traktowanie jeńców przylgnęło niesławne miano „krwawego miasta” (Nahuma 3:1). Sam Jehowa Bóg skazał je na zagładę. Na przykład przez proroka Nahuma oświadczył: „Oto Ja wystąpię przeciwko tobie (...), zelżę cię i uczynię cię widowiskiem. Ktokolwiek cię zobaczy, będzie uciekał przed tobą, mówiąc: Niniwa jest zburzona!” (Nahuma 3:5-7). Upadek Asyrii i spustoszenie Niniwy przepowiedział też Sofoniasz (Sofoniasza 2:13-15). Proroctwa te spełniły się w roku 632 p.n.e., gdy sprzymierzone siły babilońskiego króla Nabopolassara i Meda Kyaksaresa niespodziewanie splądrowały Niniwę i zrównały ją z ziemią — tak doszczętnie, że przez ponad 2000 lat nie wiedziano nawet, gdzie leżało to miasto. Na arenie światowej pojawiło się następne mocarstwo: Babilon.

Przepowiedziany upadek Babilonu

Biblia przepowiedziała obalenie imperium babilońskiego i podała, jak upadnie jego stolica — Babilon. Prawie dwa wieki naprzód prorok Izajasz ostrzegał, że Eufrat zostanie wysuszony. Bramy wzdłuż tej przepływającej przez Babilon rzeki stanowiły istotny element systemu obronnego miasta. W proroctwie wymieniono imię Cyrusa jako zdobywcy i powiedziano, że najeźdźcy zastaną nie zamknięte „podwoje” (Izajasza 44:27 do 45:7, BT). Najwidoczniej Bóg dopilnował, by w noc, gdy zaatakowały wojska Cyrusa Wielkiego — a było to w czasie pewnego święta — bramy Babilonu wychodzące na Eufrat pozostały otwarte. Żołnierze z łatwością dostali się do miasta korytem rzeki i zdobyli Babilon.

Historyk Herodot napisał: „Cyrus (...) ustawił całe swe wojsko, jednych u wpadu rzeki do miasta [Babilonu], innych znowu w tyle miasta, w punkcie gdzie rzeka z miasta wypływa, i przykazał wojsku, żeby z chwilą gdy zobaczą, że łożysko rzeki da się przejść, w tym miejscu weszli do miasta. (...) Wprowadził rzekę kanałem do jeziora, które właściwie było bagnem, i sprawił przez to, że stare łożysko rzeki, której woda opadła, stało się możliwe do przejścia. Gdy to nastąpiło i rzeka na tyle opadła, że mniej więcej do połowy biodra mężczyźnie sięgała, Persowie, których w tymże celu ustawiono przy łożysku Eufratu, wdarli się z tej strony do Babilonu. (...) Babilończycy (...) (ponieważ właśnie obchodzono u nich święto) tańczyli w tym czasie i zabawiali się, aż wreszcie, i to nazbyt dokładnie, o tym się dowiedzieli” (Herodot, Dzieje, przekład Seweryna Hammera).

Właśnie tej nocy prorok Boży Daniel ostrzegł władcę babilońskiego przed nadciągającą klęską (Daniela 5:1 do 6:1). Podupadły Babilon istniał jeszcze przez kilka stuleci. To stamtąd apostoł Piotr napisał w I wieku n.e. swój pierwszy natchniony list (1 Piotra 5:13). Ale proroctwo Izajasza głosiło: „Stanie się z Babilonem (...) to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany”. Bóg oznajmił też: „Wygubię imię Babilonu i resztkę, i dziecię, i wnuka” (Izajasza 13:19-22; 14:22). Tak jak przepowiedziano, Babilon w końcu stał się rumowiskiem. Ewentualna odbudowa tego starożytnego miasta mogłaby przyciągnąć turystów, ale dalej nie miałoby ono ‛dziecięcia ani wnuka’.

Daniel — prorok Jehowy przebywający w Babilonie w czasie jego upadku — miał wizję dotyczącą zwycięskich Medów i Persów. Zobaczył dwurożnego barana oraz kozła z dużym rogiem między oczami. Kozioł zaatakował barana i powalił go, łamiąc mu przy tym oba rogi. Potem został złamany wielki róg kozła, a na jego miejscu wyrosły cztery inne (Daniela 8:1-8). Historia potwierdziła, iż tak jak przepowiedziała Biblia, dwurożny baran wyobrażał Medo-Persję, kozioł zaś — Grecję. A co z jego „wielkim rogiem”? Okazał się nim Aleksander Wielki. Kiedy ten symboliczny róg został złamany, zamiast niego wyrosły cztery inne rogi (to jest królestwa). Zgodnie z proroctwem władzę po śmierci Aleksandra przejęło czterech jego wodzów — Ptolemeusz Lagos w Egipcie i Palestynie, Seleukos Nikator w Mezopotamii i Syrii, Kassander w Macedonii i Grecji oraz Lizymach w Tracji i Azji Mniejszej (Daniela 8:20-22).

Przepowiednie o świetlanej przyszłości

Przepowiednie biblijne o spustoszeniu Babilonu i upadku Medo-Persji to jedynie przykłady licznych proroctw z Pisma Świętego, które już się spełniły. Ale są też w nim zapowiedzi świetlanej przyszłości, mające się urzeczywistnić dzięki Mesjaszowi, czyli Pomazańcowi Bożemu.

Pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich odnieśli niektóre proroctwa mesjańskie z Pism Hebrajskich do osoby Jezusa Chrystusa. Na przykład ewangelie podkreślają, że Jezus urodził się w Betlejem zgodnie z zapowiedzią proroka Micheasza (Micheasza 5:1; Łukasza 2:4-11; Jana 7:42). Tak jak prorokował Jeremiasz, po narodzinach Jezusa pomordowano dzieci (Jeremiasza 31:15; Mateusza 2:16-18). Słowa Zachariasza (9:9) spełniły się, kiedy Chrystus wjechał do Jeruzalem na oślęciu (Jana 12:12-15). A gdy po przybiciu Jezusa do pala żołnierze dzielili się jego szatami, sprawdziła się wypowiedź psalmisty: „Między siebie dzielą szaty moje i o suknię moją los rzucają” (Psalm 22:19).

Pozostałe proroctwa mesjańskie kierują uwagę na szczęśliwy okres dla rodzaju ludzkiego. Daniel ujrzał w wizji, jak ktoś „podobny do Syna Człowieczego” odbiera od Jehowy — od „Sędziwego” — „władzę i chwałę, i królestwo” (Daniela 7:13, 14). W związku z mesjańskimi rządami tego niebiańskiego Króla, Jezusa Chrystusa, Izajasz oświadczył: „Nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów” (Izajasza 9:5, 6).

Zanim sprawiedliwe panowanie Mesjasza nastanie w pełni, musi się wydarzyć coś niezwykle ważnego, co również zostało przepowiedziane w Biblii. Psalmista śpiewał o mesjańskim Królu: „Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze (...)! Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości” (Psalm 45:4, 5). Ponadto na nasze czasy Pismo Święte zapowiedziało: „Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (Daniela 2:44).

Psalm 72 daje wgląd w warunki, jakie ukształtują się pod rządami Mesjasza. Na przykład „zakwitnie sprawiedliwość za dni jego i obfitość pokoju, póki stanie księżyca” (werset 7). Zniknie ucisk i przemoc (werset 14). „Nadmiar zboża w kraju, aż po szczyty gór” sprawi, że nikt nie będzie głodował (werset 16). Pomyśl tylko! Będziesz mógł się cieszyć tymi i innymi błogosławieństwami ziemskiego raju, gdy obecny system rzeczy zostanie zastąpiony obiecanym przez Boga nowym światem (Łukasza 23:43; 2 Piotra 3:11-13; Objawienie 21:1-5).

A zatem przepowiednie biblijne z pewnością zasługują na rozważenie. Dlaczego więc nie miałbyś poprosić Świadków Jehowy o dalsze informacje? Dzięki zbadaniu proroctw biblijnych zorientujesz się, gdzie jesteśmy w strumieniu czasu. Może też przyczynić się do rozwinięcia w twym sercu głębokiego doceniania dla Jehowy Boga i jego wspaniałego postanowienia, mającego na celu zapewnienie wiecznych błogosławieństw wszystkim, którzy Go kochają i są Mu posłuszni.

[Ilustracja na stronie 5]

Czy wiesz, co oznacza wizja Daniela o koźle i baranie?

[Ilustracja na stronie 7]

Czy znajdziesz się tam, aby z radością oglądać spełnienie biblijnych przepowiedni co do szczęśliwego życia w raju na ziemi?