Inwencja twórcza — szczodry dar od Boga

JEHOWA raduje się swym dziełem stwórczym (Psalm 104:31). W Księdze 1 Mojżeszowej 1:31 tak opisano głębokie zadowolenie, jakie czerpie ze stwarzania: „Spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre”.

Jednakże Jehowa nie zatrzymał tego rodzaju radości wyłącznie dla siebie. Udostępnił Jezusowi przywilej występowania w roli swego przedstawiciela — wykonawcy, dzięki któremu wszystko inne zostało stworzone (Jana 1:3; Kolosan 1:16, 17). Jako „mistrzowski wykonawca”, Jezus również ‛cały czas był rozweselony przed Jehową’ (Przysłów [Przypowieści] 8:30, 31, NW).

Ale nie tylko te istoty niebiańskie wykazują zdolność tworzenia. „Wszczepiono ją rodzajowi ludzkiemu” — pisze Eugene Raudsepp w książce How Creative Are You? (Czy wykorzystujesz inwencję twórczą?) Nie jest to bynajmniej przypadek, gdyż człowiek został uczyniony na obraz Boga (1 Mojżeszowa 1:26). A zatem Jehowa obdarzył ludzi inwencją twórczą, przysparzającą im radości (Jakuba 1:17).

Nic więc dziwnego, że Biblia wypowiada się z uznaniem o śpiewie, tańcu, o sztuce tkania, gotowania, o rzemiośle i innych twórczych zajęciach (2 Mojżeszowa 35:25, 26; 1 Samuela 8:13; 18:6, 7; 2 Kronik 2:12, 13). Rzemieślnik Besalel, pracujący przy budowie przybytku, odznaczał się „pomysłowością w wyrobach” (2 Mojżeszowa 31:3, 4). Być może to pasterz Jabal wynalazł namiot, który stanowi udogodnienie dla ludzi prowadzących życie koczownicze (1 Mojżeszowa 4:20). Dawid nie tylko był muzykiem i kompozytorem, ale również wymyślił nowe instrumenty muzyczne (2 Kronik 7:6; Psalm 7:18, BT; Amosa 6:5). Niewykluczone też, że Miriam ułożyła radosny taniec z okazji cudownego wyzwolenia Izraelitów nad Morzem Czerwonym (2 Mojżeszowa 15:20).

Inwencja często ma istotne znaczenie w krzewieniu prawdziwego wielbienia. Odznaczał się nią Jezus, co jest widoczne w przykładach i lekcjach poglądowych, za pomocą których przekazywał swe orędzie. Jego naśladowców również zachęcono, by ‛ciężko pracowali przemawiając i nauczając’ (1 Tymoteusza 5:17). Swej działalności kaznodziejskiej nie mogą prowadzić w sposób szablonowy. Jest ona sztuką wymagającą twórczych metod nauczania (Kolosan 4:6). Szczególne znaczenie ma to wtedy, gdy ktoś poucza własne dzieci (5 Mojżeszowa 6:6, 7; Efezjan 6:4).

A zatem Jehowa pragnie, aby inni także zaznawali radości, jakiej sam zaznaje z tworzenia. Jakże szczodry to dar!