Йоан

17 О Исусес пхенгяс калка букя, ваздингяс пе якха кариг о небес тай пхенгяс: „Мо Дад, ало о време. Де слава те чшавес, за те ащи то чшаво-да те дел тут слава, 2 соскето динян лес власт упрал саворе манушенде, за те дел вечно животос саворен, колато ту динян лескере вастенде. 3 За те овел лен вечно животос, требе те пенжарен тут, ковато синян о единствено истинско Дел, тай калкес, колес ту бичшалгян — о Исус Христос. 4 Ме ангьом туке слава ки пхув, като кергьом и бути, която динян ман. 6 Пхенгьом то алав е манушенге таро светос, колен динян ман. Он сине тере тай ту динян лен манге тай он керен давкха со пхенес. 11 Ме вече на синьом андо светос, ама он си андо светос, а ме авав паш туте. Мо Дад, ту ковато синян свято, пазине лен ашал тере алавеске, ашал о алав ковато динян ман, за те ащи он те овен сар йекх, сарто аме синям сар йекх. 12 Кана синьомас ленца, пазинавас лен ашал тере алавеске, ашал о алав ковато динян ман. Ме дикхльом те на ачшол ленца нищо кханило тай нито йекх лендар нанай унищожиме, само кавка ковато ка овел унищожиме, за те ачшол давкха со сине пишиме анде Девлескоро Слово. 16 Лен нанай нищо общо е светоса, сарто ман нанай нищо общо е светоса. 17 Помагине ленге е букиенца, колато пхенес, те овен свята, соскето о букя, колато пхенес ту, си истина. 26 Пхенгьом ленге то алав тай ка продължинав те пхенав лес, за те ащи лен те овел и също любов, сави ту сикавес кариг манде тай за те овав сар йекх ленца“.