١٢ «وَأَنْتَ يَا ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ، فَقُلْ لِبَنِي شَعْبِكَ: ‹إِنَّ بِرَّ ٱلْبَارِّ لَا يُنْقِذُهُ فِي يَوْمِ عِصْيَانِهِ. + وَشَرُّ ٱلشِّرِّيرِ لَا يُعْثِرُهُ فِي يَوْمِ رُجُوعِهِ عَنْ شَرِّهِ. + وَلَا يَسْتَطِيعُ ٱلْبَارُّ أَنْ يَحْيَا بِبِرِّهِ يَوْمَ يُخْطِئُ. +