၁၈ သေလုမြောပါး ဖြစ်နေတဲ့ ရာခေလက အသက်မထွက်ခင်လေးမှာ ကလေးကို ဗေနောနိ* လို့နာမည်ပေးတယ်။ ယာကုပ်ကတော့ ဗင်ယာမိန်*+ လို့နာမည်ပေးတယ်။ ၁၉ ရာခေလ သေသွားတော့ ဘက်သလီဟင်လို့ခေါ်တဲ့+ ဧဖရတ်မြို့ကိုသွားတဲ့ လမ်းမှာ သင်္ဂြိုဟ်တယ်။

၃၈ ဒါပေမဲ့ ယာကုပ်က “ငါ့သားကို မခေါ်သွားရဘူး။ သူ့အစ်ကိုလည်း သေပြီ။ သူတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ်။+ သူသာ လမ်းမှာ အသက်အန္တရာယ်ကြုံရရင် ဆံဖြူနေတဲ့ငါ့ကို မင်းတို့ ရင်ကွဲအောင်လုပ်ပြီး သင်္ချိုင်း*+ ကိုပို့တာပဲ”+ လို့ပြောတယ်။

၂၀ အဲဒီအခါ ‘ကျွန်တော်တို့မှာ အဖေအိုကြီး ရှိပါတယ်။ အဖေအသက်ကြီးမှရတဲ့ သားထွေးလည်း ရှိပါတယ်။+ သူ့အစ်ကိုက သေသွားပြီ။+ သူ့အမေအရင်းကမွေးတဲ့ သားတွေထဲမှာ သူတစ်ယောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။+ ဒါကြောင့် အဖေက ညီလေးကို သိပ်ချစ်ပါတယ်’ လို့ ကျွန်တော်ပြောတော့၊