၃၄ အဝတ်တွေကို ဆွဲဆုတ်၊ ခါးမှာ အထည်ကြမ်း* ဝတ်ပြီး သားအတွက်  ရက်ပေါင်းများစွာ ငိုကြွေးတယ်။ ၃၅ ယာကုပ်က သားသမီးတွေ နှစ်သိမ့်ပေးတာကို လက်မခံဘဲ “ငါ့သားအတွက် ငိုကြွေးရင်းနဲ့ပဲ သင်္ချိုင်း*+ ထဲဆင်းတော့မယ်” လို့ပြောပြီး သားအတွက် ငိုပဲငိုနေတော့တယ်။

၃၆ ယာကုပ်ကလည်း “ငါ့ကို သားတွေနဲ့ တစ်ကွဲတစ်ပြားစီ ဖြစ်အောင် မင်းတို့လုပ်ကြပြီ။+ ယောသပ် မရှိတော့ဘူး။+ ရှိမောင်လည်း မရှိတော့ဘူး။+ အခု ဗင်ယာမိန်ကိုပါ ခေါ်သွားကြဦးမယ်။ ငါ့ကျမှ ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးတွေ ဘာလို့ကြုံနေရပါလိမ့်” လို့ ညည်းတော့တယ်။

၃၀ အစ္စရေးက “အခု မင်းမျက်နှာကို မြင်ရပြီ။ မင်းအသက်ရှင်နေသေးတယ်ဆိုတာလည်း သိရပြီ။ ဒါကြောင့် အဖေ သေပျော်ပါပြီ သားရယ်” လို့ယောသပ်ကို ပြောတယ်။