ကိုယ့်လက်မောင်းသားကို ပြန်စားရလိမ့်မယ်။

၁၄ မင်းဟာ စားရပေမဲ့ တင်းတိမ်မှာ မဟုတ်ဘူး။

ဗိုက်ဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။+

ပစ္စည်းတွေကို ရွှေ့ပြောင်းပေမဲ့ လုံခြုံအောင် ထိန်းသိမ်းထားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ရင်တောင် ရန်သူလက်ထဲ ငါအပ်မယ်။

၆ မျိုးစေ့ အများကြီး ကြဲပေမဲ့ နည်းနည်းပဲ ရိတ်သိမ်းနေရတယ်။+ စားရပေမဲ့ ဝဝလင်လင် မစားရဘူး။ သောက်ရပေမဲ့ အဝမသောက်ရဘူး။ အဝတ်ဝတ်ရပေမဲ့ မနွေးထွေးဘူး။ အငှားလုပ်သားကလည်း ရသမျှလုပ်ခကို ပေါက်နေတဲ့အိတ်ထဲ ထည့်ရသလို ဖြစ်နေပြီ။’”