၂၀ အသတ်မခံရဘဲ ကျန်ရှိနေသူတွေကို ဗာဗုလုန်မြို့ဆီ သုံ့ပန်းအဖြစ် ဖမ်းခေါ်သွားတယ်။+ ပါးရှားနိုင်ငံ စတင်အာဏာရချိန်အထိ+ ဗာဗုလုန်ဘုရင်နဲ့ သားမြေးတွေဆီမှာ သူတို့ ကျွန်ခံရတယ်။+ ၂၁ တိုင်းပြည်ကလည်း အရင်ကမရခဲ့တဲ့ ဥပုသ်နှစ်တွေကို ပြန်ရတဲ့အတွက်+ လူသူကင်းမဲ့နေချိန် အနှစ် ၇၀ လုံးလုံး အနားရခဲ့တယ်။+ ယေရမိကတစ်ဆင့် ယေဟောဝါ ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း ဖြစ်လာတယ်။+

၁၄ ဒါပေမဲ့ ဇိအုန်က “ငါ့ကို ယေဟောဝါဘုရား စွန့်ပစ်လိုက်ပြီ။+

ငါ့ကို ယေဟောဝါဘုရား မေ့သွားပြီ”+ လို့ပြောနေတယ်။

မင်းကို ငါပြန်ကျန်းမာစေမယ်။ မင်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ကုသပေးမယ်”+ လို့ယေဟောဝါ ပြောတယ်။

 ၄ ပွဲတော်လာတဲ့သူ တစ်ယောက်မှ မရှိလို့ ဇိအုန်ရဲ့လမ်းတွေ ညည်းတွားနေတယ်။+

မြို့တံခါးတွေ ပျက်စီးနေတယ်။+ ပုရောဟိတ်တွေ သက်ပြင်းချနေတယ်။

အပျိုစင်တွေ ဝမ်းနည်းပူဆွေး နေတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ခါးသီးတဲ့ဝေဒနာ ခံစားနေရတယ်။