Ivica Arabadžić, mzee anayetumika Kroatia, anakumbuka akitimuliwa kwenye nyumba ya familia yao huko Banja Luka. “Mtu mmoja alikuja na bunduki na kutuambia tuondoke, akisema kwamba sasa hiyo ni nyumba yake. Alikuwa amefukuzwa kwenye nyumba yake huko Šibenik, Kroatia, kwa sababu alikuwa Mserbia. Sasa alitaka tuondoke. Polisi mmoja wa jeshi niliyejifunza naye aliingilia kati kutusaidia. Ingawa hatungeweza kuendelea kumiliki nyumba yetu, tulikubaliana na Mserbia huyo tubadilishane nyumba—yeye akachukua yetu nasi tukachukua yake. Haikuwa rahisi kwetu kuhama nyumba yetu na kutaniko lililotusaidia kujifunza kweli, lakini hatukuwa na lingine la kufanya. Tulichukua vitu vichache na kuhamia nyumba yetu ‘mpya’ huko Kroatia. Lakini tulipofika Šibenik, mtu mwingine alikuwa tayari ameingia katika nyumba hiyo yetu. Sasa tungefanya nini? Ndugu zetu walitukaribisha mara moja, na mzee fulani akaturuhusu tuishi katika nyumba yake kwa mwaka mmoja mpaka tuliposuluhisha tatizo hilo la nyumba.”

Tangu vita vilipokwisha, ndugu zetu wamejenga Majumba ya Ufalme mapya. Jumba moja hasa, huko Banja Luka, ni zaidi ya mahali pa kukutania. Jumba hilo linawakilisha ushindi wa kisheria. Kwa miaka mingi, ndugu zetu walijaribu kupata ruhusa ya kujenga Jumba la Ufalme katika eneo hilo ambako Kanisa la Othodoksi la Serbia lina uvutano mkubwa. Baada ya vita, ingawa ndugu zetu huko Bosnia walitambuliwa kisheria, walinyimwa ruhusa ya kujenga Jumba la Ufalme huko Banja Luka. Mwishowe, baada ya kusali sana na kujitahidi sana, akina ndugu walipewa ruhusa ya kujenga. Ushindi huo umeweka msingi wa kisheria unaoweza kutumiwa kupata ruhusa ya kujenga Majumba mengine ya Ufalme katika eneo hilo la Bosnia na Herzegovina.