Эзоҳ

a Бисёр одамон намедонанд, ки оятҳои дар Юҳанно 7:53–8:11 овардашуда дар баъзе тарҷумаҳои Китоби Муқаддас илова карда шудаанд ва қисми Навиштаҳои илҳомбахшанда нестанд. Баъзеҳо ин оятҳоро хонда ба хулосаи нодуруст омадаанд, ки танҳо одами бегуноҳ метавонад шахси зинокорро доварӣ кунад. Аммо дар Қонуни Худо, ки ба исроилиён дода шуда буд, чунин гуфта шудааст: «Агар марде ёфт шавад, ки бо зани шавҳардоре хобида бошад, бигзор ҳар дуяшон ба қатл расонида шаванд» (Такр. Ш. 22:22).