โยบ
2 “ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้
ตอนที่พระเจ้ายังดูแลผมอยู่
3 ตอนที่พระองค์ให้ตะเกียงส่องสว่างเหนือหัวผม
และผมเดินฝ่าความมืดด้วยแสงจากพระองค์+
4 ตอนที่ผมยังหนุ่มแน่น
ตอนที่ผมยังใกล้ชิดพระเจ้าและพระองค์อยู่ในเต็นท์ของผม+
5 ตอนที่ผู้มีพลังอำนาจสูงสุดยังอยู่กับผม
และลูก ๆ*ก็ห้อมล้อมผม
6 ตอนที่ทางเดินของผมมีนมกับเนยอุดมสมบูรณ์
และหินผามีน้ำมันไหลลงมาให้ผม+
และนั่งอยู่ที่ลานเมืองเป็นประจำ+
8 ตอนนั้นเมื่อคนหนุ่มเห็นผมก็หลีกทางให้*
แม้แต่คนสูงวัยก็ยังลุกขึ้นยืน+
9 พวกเจ้านายไม่กล้าพูดอะไร
พวกเขาเอามือปิดปากไว้
10 พวกคนใหญ่คนโตก็นิ่งเงียบ
ลิ้นของพวกเขาติดอยู่กับเพดานปาก
11 ใคร ๆ ที่ได้ยินผมพูดก็ออกปากชมเชย
และคนที่เห็นผมก็ยกย่องชื่นชมผม
12 เพราะผมช่วยคนจนที่ร้องขอความช่วยเหลือ+
รวมทั้งเด็กกำพร้าพ่อและคนที่ไม่มีใครช่วย+
14 ความถูกต้องเป็นเหมือนเสื้อผ้าของผม
และความยุติธรรมเป็นเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกหัว
15 ผมเป็นดวงตาให้คนตาบอด
และเป็นเท้าให้คนง่อย
19 ผมจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่รากแผ่ไปถึงน้ำ
และน้ำค้างจะเกาะอยู่บนกิ่งก้านของผมตลอดคืน
20 จะมีคนให้เกียรติผมเสมอ
และผมจะยิงธนูออกไปเรื่อย ๆ’
22 พอผมพูดจบ พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก
สำหรับพวกเขาแล้วคำพูดของผมเป็นเหมือนน้ำที่โปรยปราย*ลงมา
24 เมื่อผมยิ้มให้ พวกเขาก็แทบไม่เชื่อตาตัวเอง
ใบหน้าที่สดชื่นของผมทำให้พวกเขาสบายใจ