จงรับเอาความรับผิดชอบแห่งการกลับเยี่ยมเยียน
1 มีเหตุผลมากมากหลายอย่างที่กระตุ้นให้มีส่วนเท่าที่จะเป็นไปได้ในการกลับเยี่ยมเยียน. เราปรารถนาจะทำให้การงานที่เราได้รับมอบหมายให้ทำนั้นสัมฤทธิ์ผลอย่างถ้วนทั่ว ดังที่เปาโลได้กระทำ. (กิจ. 20:21, 24) หากเรากลับเยี่ยมเยียนผู้ที่สนใจทั่วทุกคน เราก็จะรักษาไว้ซึ่งสติรู้สึกผิดชอบอันดีขณะที่พยายามจะสัมฤทธิ์ผลเต็มที่ในงานรับใช้ของเรา.—2 ติโม. 4:5.
2 ความรู้ทำให้เรามีความรับผิดชอบ: ข้อเท็จจริงที่ว่าชีวิตอยู่ในอันตรายควรกระตุ้นเราให้ขยันขันแข็งในการกลับเยี่ยมเยียน. (โย. 17:3) ความรู้ของเราเกี่ยวกับการพิพากษาของพระยะโฮวาและสงครามอาร์มาเก็ดดอนที่ใกล้จะมาควรเร้าใจเราไม่เพียงให้คำเตือนแก่คนชั่วเท่านั้นแต่ให้ช่วยคนเหล่านั้นผู้ซึ่งกำลัง ’ทอดถอนใจและคร่ำครวญเพราะสิ่งน่าเกลียดชังที่เกิดอยู่บนแผ่นดินโลก.’ (ยเอศ. 9:4) พวกเขาจำเป็นต้องได้รับการนำมาสมทบกับองค์การที่เห็นได้ของพระเจ้า.
3 ประชาชนต้องการความช่วยเหลือเพื่อจะเข้าใจความจริงอย่างถูกต้องแม่นยำ. (กิจ. 8:30, 31; 18:26) นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งสำหรับเราที่จะรับเอาหน้าที่รับผิดชอบในการกลับเยี่ยมเยียนและ “รดน้ำ” เมล็ดแห่งความจริงที่ได้มีการหว่านไว้. ความก้าวหน้ามากมายฝ่ายวิญญาณที่เราได้ทำมาแล้วนั้นก็เป็นไปเพราะว่ามีบางคนได้กลับเยี่ยมเยียนเราครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อช่วยเราให้ได้รับความรู้อันถูกต้องแม่นยำเกี่ยวกับพระยะโฮวา และพระประสงค์อันยอดเยี่ยมของพระองค์มิใช่หรือ?—มัด. 7:12.
4 จงแสดงความรักและความกระตือรือร้น: การกลับเยี่ยมเยียนเป็นวิธีดีเยี่ยมที่จะแสดงให้เห็นถึงความรักที่เรามีต่อประชาชน. พี่น้องตาบอดคนหนึ่งที่รับใช้ในฐานะไพโอเนียร์ประจำบอกว่า: “ตั้งแต่ผมได้รับบัพติสมา ผมปรารถนาอย่างยิ่งที่จะบอกคนอื่น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากพระคัมภีร์. ผมมีความสุขที่ความพิการของผมไม่ได้กันผมไว้จากการทำสิ่งนี้. . . . ผมยังได้เรียนรู้ที่จะเก็บบันทึกเกี่ยวกับแต่ละบ้านไว้ในใจด้วย และด้วยวิธีนี้เอง ผมจึงสามารถจะทำการกลับเยี่ยมเยียนผู้ที่สนใจในการศึกษาพระคัมภีร์ได้.” พี่น้องตาบอดคนนี้ไม่ได้ยับยั้งตัวไว้จากการกลับเยี่ยมเยียนและแสดงความรักแบบคริสเตียนของเขาแก่ผู้อื่น.
5 เมื่อกลับเยี่ยมเยียน เรามักจะมีโอกาสใช้พระคัมภีร์ให้เป็นประโยชน์และให้เหตุผลสำหรับความหวังที่เรามี. (1 เป. 3:15) การทำเช่นนี้ไม่เพียงช่วยเจ้าของบ้านเท่านั้น แต่ยังปลุกเร้าความกระตือรือร้นและความหยั่งรู้ค่าของเราต่อความจริงด้วย. การกลับเยี่ยมเยียนนำมาซึ่งความยินดีซึ่งไม่อาจมีได้ด้วยวิธีอื่นใด. และความยินดีในลักษณะนั้นไม่มีวันเสื่อมคลายเลย. ความยินดีเช่นนั้นอาจมีใหม่ได้เสมอโดยการที่เราทำการกลับเยี่ยมเยียนด้วยความกระตือรือร้น.—สุภา. 10:22.
6 เราต้องถือเป็นความรับผิดชอบอันสำคัญของเราที่จะทำการกลับเยี่ยมเยียน. ไพร่พลของพระยะโฮวาไม่ปิดบังสิ่งดีไว้จากคนอื่น ๆ และสิ่งนี้สามารถเห็นได้จากกิจกรรมของพวกเราตลอดทั่วโลกในระหว่างปีรับใช้ 1991. (สุภา. 3:27) เราได้ทำการกลับเยี่ยมเยียน 344,926,952 ราย และนำการศึกษาพระคัมภีร์ 3,947,261 ราย. มีสาวกใหม่ 300,945 คนซึ่งได้อุทิศตัวแด่พระยะโฮวาและรับบัพติสมา. การเพิ่มพูนอันดีเยี่ยมนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นได้ถ้าเราไม่เต็มใจรับเอาหน้าที่รับผิดชอบในการกลับเยี่ยมเยียน.—1 เธ. 2:8.