จงแสดงความหยั่งรู้ค่าราชสำนักของพระเจ้า
1 ในสมัยคัมภีร์ไบเบิล พระยะโฮวาทรงบัญชาไพร่พลของพระองค์ให้ชุมนุมกันเป็นประจำ ณ พระวิหารของพระองค์. (เลวี. 23:2) การชุมนุมเหล่านั้นช่วยพวกเขาให้ใฝ่ใจอยู่กับพระคำของพระเจ้าเสมอ ให้เวลาสำหรับการไตร่ตรอง, การคบหา, และการอภิปรายเกี่ยวกับพระบัญญัติของพระยะโฮวา. จิตใจพวกเขาเต็มไปด้วยความคิดของพระเจ้า ซึ่งทำให้มีพระพรฝ่ายวิญญาณอันอุดม. การชุมนุมเหล่านั้นเป็นโอกาสแห่งความยินดีอย่างแท้จริง. การจัดเตรียมนี้ส่งเสริมเอกภาพและการนมัสการที่สะอาด. การชุมนุมในพระวิหารของพระเจ้าในทุกวันนี้ก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่า.
2 เราจะแสดงได้อย่างไรว่าเราหยั่งรู้ค่าการประชุมต่าง ๆ? บางประชาคมรายงานจำนวนผู้เข้าร่วมการประชุมที่ต่ำ. เป็นครั้งคราว สภาพการณ์ส่วนตัวอาจกีดกันเขาไว้จากการเข้าร่วมประชุม. แต่คุณเคยยอมให้ปัญหาที่ค่อนข้างเล็กน้อยมาขัดขวางการเข้าร่วมประชุมเป็นประจำไหม? บางคนอาจตัดสินใจอยู่ที่บ้านถ้าเขาปวดหัวนิดหน่อย หรือรู้สึกเหนื่อยหลังจากยุ่งมาทั้งวัน. คนอื่น ๆ รู้สึกว่าต้องต้อนรับญาติ ๆ ที่ไม่เชื่อซึ่งต้องการมาเยี่ยม. บางคนกระทั่งเคยขาดการประชุมเพื่อจะดูรายการโปรดทางทีวีหรือการแข่งกีฬาบางอย่าง. ปรากฏชัดว่า ระดับความหยั่งรู้ค่าที่แสดงให้เห็นในสภาพการณ์เหล่านี้มีไม่เท่ากับความปรารถนาจากใจจริงที่บุตรโคราแสดงออก ที่ว่า “จิตต์วิญญาณของข้าพเจ้าคำนึงถึงนิเวศน์ของพระยะโฮวาจนสลบไสลไป.”—เพลง. 84:2.
3 แม้ว่ามีการจัดเตรียมอาหารฝ่ายวิญญาณไว้อย่างอุดม ณ การประชุมต่าง ๆ บางคนที่เข้าร่วมก็มีปัญหาที่จะเอาใจใส่ฟัง. พวกเขาอาจมัวคิดฝัน, คิดถึงเรื่องกังวลของวันนั้น, หรือแม้แต่เคลิ้มหลับไป. หลายคนพบว่าการจดบันทึกสั้น ๆ ช่วยเขาให้ตื่นตัวและมุ่งสนใจในสิ่งที่มีการพูดอยู่. การจดเรื่องต่าง ๆ ลงไว้ยังทำให้ความรู้ฝังแน่นในจิตใจด้วย. นอกจากนี้ การเตรียมตัวล่วงหน้ายังช่วยให้ได้ประโยชน์เต็มที่ด้วย. ถ้าเราเตรียมตัวอย่างดี เราก็จะสามารถ “เอาใจใส่ในสิ่งต่าง ๆ ที่เราได้ยินนั้นให้มากกว่าปกติ.”—เฮ็บ. 2:1, ล.ม.
4 เด็ก ๆ รวมทั้งผู้ใหญ่ด้วยต่างจำเป็นต้องรับเอาคำสั่งสอนที่มีให้ในการประชุม. สิ่งที่เด็ก ๆ เรียนรู้จะมีน้อยมากถ้าบิดามารดาให้ของเล่นหรือสมุดระบายสีเพื่อให้เขาไม่อยู่ว่างและจะได้เงียบ. เป็นการขาดการตีสอนที่ถูกต้องเมื่อยอมให้เด็ก ๆ เล่น, คุย, ร้องไห้, หรือทำสิ่งอื่น ๆ ซึ่งรบกวนผู้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ. การไปห้องน้ำหรือไปดื่มน้ำบ่อย ๆ ระหว่างการประชุมจะน้อยลงถ้าเด็กรู้ว่าบิดาหรือมารดาจะไปด้วยเสมอ.
5 การตรงต่อเวลาเป็นสิ่งสำคัญ: เป็นครั้งคราว สภาพการณ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงอาจขัดขวางเราไม่ให้มาถึงการประชุมตรงเวลา แต่การมาถึงสายเป็นนิสัยหลังจากเพลงเปิดการประชุมและคำอธิษฐานแสดงถึงการขาดความนับถือต่อวัตถุประสงค์อันศักดิ์สิทธิ์แห่งการประชุมและความรับผิดชอบของเราที่จะหลีกเลี่ยงการรบกวนผู้อื่น. อย่าลืมว่าการร้องเพลงและอธิษฐานกับพี่น้องของเรา ณ การประชุมที่ประชาคมเป็นส่วนแห่งการนมัสการของเรา. ปกติแล้วการมาสายจนเป็นนิสัยเป็นผลจากการจัดระเบียบไม่ดีหรือการไม่ได้วางแผนล่วงหน้า. การเป็นคนตรงต่อเวลาแสดงว่า เรานับถือและหยั่งรู้ค่าการประชุมของเรา.
6 ขณะที่วันเวลานั้นใกล้เข้ามาทุกที ความจำเป็นที่จะประชุมกันยิ่งสำคัญมากขึ้น. (เฮ็บ. 10:24, 25) ให้เราแสดงความหยั่งรู้ค่าโดยการเข้าร่วมเป็นประจำ, โดยการเตรียมตัวล่วงหน้า, การตรงต่อเวลา, การเอาใจจดจ่อ, และการนำสิ่งที่เราเรียนรู้ไปใช้.