อย่าหย่อนมือในการประกาศข่าวดี
1 คริสเตียนสมัยแรกถือว่างานรับใช้ของตนสำคัญมาก. ลูการายงานว่า “เขาทั้งหลายจึงทำการสั่งสอนและประกาศข่าวดีเรื่องพระคริสต์เยซูในพระวิหาร และตามบ้านเรือนทุกวันเรื่อยไปมิได้ขาด.” (กิจ. 5:42, ล.ม.) ไม่มีสิ่งใดอาจยับยั้งพวกเขาได้ แม้แต่การกดขี่ข่มเหง! (กิจ. 8:4) พวกเขาพูดเรื่องความจริงกับคนอื่น ๆ ทุกวัน.
2 เราล่ะเป็นอย่างไร? ขอถามตัวคุณเองว่า ‘ฉันเข้าใจความเร่งด่วนของสมัยนี้ไหม? ฉันอยากประกาศข่าวดีเรื่อยไปโดยไม่หย่อนมือไหม?’
3 แบบอย่างการประกาศข่าวดีอย่างไม่หย่อนมือในสมัยปัจจุบัน: พี่น้องหญิงคนหนึ่งซึ่งตกเป็นเหยื่อโรคโปลิโอต้องอยู่แต่ในปอดเหล็ก. เธอไม่สามารถไปหอประชุมหรือเข้าร่วมการประชุมใหญ่ได้. แต่เธอก็หมกมุ่นกับการประกาศข่าวดีด้วยความตั้งใจแรงกล้า. ในช่วง 37 ปีที่นอนแบ็บอยู่นั้น เธอสามารถช่วย 17 คนให้เรียนรู้ความจริง! เธอทำเช่นนั้นอย่างไร? ถึงแม้ไม่สามารถไปตามบ้าน แต่ละวันเธอหาทางให้คำพยานเมื่อสบโอกาสกับคนที่มาหาเธอ.
4 พี่น้องของเราในบอสเนียจำต้องรับมือกับสงครามและการสูญเสีย. ถึงกระนั้น พวกเขายังคงประกาศกับคนอื่น ๆ เป็นประจำ. ผู้ประกาศในซาราเยโวใช้เวลาโดยเฉลี่ยเดือนละ 20 ชั่วโมงเพื่อพูดคุยเรื่องข่าวดีกับคนอื่น ๆ และโดยเฉลี่ยแล้วพวกเขานำการศึกษาพระคัมภีร์คนละสองราย. ทั้ง ๆ ที่สภาพการณ์เลวร้ายมาก พวกเขาก็ประกาศและสอนโดยไม่หย่อนมือ.
5 พวกเด็ก ๆ ก็แสดงความกระตือรือร้นแรงกล้าในงานเผยแพร่เช่นกัน. ครอบครัวพยานฯ ในรวันดาครอบครัวหนึ่งถูกนำตัวไปไว้ในห้องที่พวกทหารเตรียมจะฆ่าพวกเขา. ครอบครัวนี้ขออนุญาตอธิษฐานก่อน. พวกเขาได้รับอนุญาต และเดบอราบุตรสาววัยเยาว์อธิษฐานด้วยเสียงดังว่า “พระยะโฮวา สัปดาห์นี้คุณพ่อกับหนูได้จำหน่ายวารสารห้าเล่ม. เราจะกลับไปสอนคนเหล่านั้นให้รู้ความจริงและช่วยเขารับชีวิตได้อย่างไร?” เนื่องด้วยความเชื่ออันเข้มแข็งของเธอและความรักที่เธอมีต่องานรับใช้ ทั้งครอบครัวจึงได้รับการไว้ชีวิต.
6 ทุกวันนี้ มีความจำเป็นต้องมองหาโอกาสเพื่อให้คำพยานแก่คนอื่น ๆ และค้นหาคนที่ “มีความโน้มเอียงอย่างถูกต้องเพื่อชีวิตนิรันดร์.” (กิจ. 13:48, ล.ม.) โดยสอดคล้องกับสภาพการณ์ท้องถิ่น ผู้ปกครองจัดเตรียมการประกาศเป็นกลุ่มในเวลาที่สะดวก ไม่ว่าในตอนเช้า, บ่าย, หรือเย็น. บทความในพระราชกิจของเรา และส่วนต่าง ๆ ในการประชุมวิธีปฏิบัติงาน, การประชุมหมวด, และการประชุมภาค ให้ข้อแนะและการสนับสนุนที่เหมาะกับเวลาเพื่อจะมีส่วนร่วมในการให้คำพยานเรื่องราชอาณาจักรในหลากหลายแนวทาง. นอกจากนี้ ผู้ดูแลหมวดและผู้ดูแลภาคก็ฝึกผู้ประกาศในการให้คำพยานตามถนน, แสดงวิธีทำงานในเขตประกาศย่านธุรกิจ, และชี้ให้เห็นวิธีให้คำพยานในที่ใด ๆ ก็ตามที่อาจพบผู้คนได้. ทั้งหมดนี้เน้นการประกาศข่าวดีโดยไม่หย่อนมือ!
7 เหล่าอัครสาวกของพระเยซูประกาศด้วยความกล้าหาญดังนี้: “เราจะหยุดพูดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่ได้เห็นและได้ยินนั้นไม่ได้.” พวกเขายืนหยัดมั่นคงได้อย่างไรทั้ง ๆ ที่มีอุปสรรคสารพัด? พวกเขาทูลขอให้พระยะโฮวาช่วยเหลือเขา ซึ่งพระองค์ก็ทรงช่วย และ “พวกเขาทุก ๆ คนได้ประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และกล่าวพระคำของพระเจ้าด้วยความกล้าหาญ.” (กิจ. 4:20, 29, 31, ล.ม.) อาจไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับพระพรให้มีประสบการณ์เด่น ๆ ในงานรับใช้ แต่ถ้าเราปรารถนาอย่างแท้จริงที่จะประกาศข่าวดีโดยไม่หย่อนมือและถ้าเราใช้ความพยายามจะทำเช่นนั้นเป็นประจำทุกวันละก็ พระยะโฮวาจะทรงช่วยเรา.