จงใกล้ชิดพระเจ้า
พระองค์ทรงคำนึงถึงข้อจำกัดของเรา
“ดิฉันพยายามมากจริง ๆ แต่ก็รู้สึกว่ายังทำได้ไม่ดีพอ.” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวอย่างนั้นเกี่ยวกับการที่เธอพยายามจะทำให้พระเจ้าพอพระทัย. พระยะโฮวาพระเจ้าทรงยอมรับความพยายามอย่างเต็มที่ของผู้นมัสการพระองค์ไหม? พระองค์ทรงคำนึงถึงความสามารถและสภาพการณ์ของพวกเขาไหม? เพื่อจะได้คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ นับว่าเป็นประโยชน์ที่จะพิจารณาสิ่งที่กล่าวในพระบัญญัติของโมเซเกี่ยวกับของถวายบางอย่าง ดังที่บันทึกในเลวีติโก 5:2-11.
ในพระบัญญัติ พระเจ้าทรงกำหนดให้มีการถวายเครื่องบูชาไถ่ความผิดที่แตกต่างกันไปในแต่ละกรณี. ในกรณีต่าง ๆ ที่กล่าวถึงในข้อคัมภีร์ส่วนนี้ ผู้กระทำผิดได้ทำไปโดยไม่เจตนาหรือโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์. (ข้อ 2-4) เมื่อรู้ตัวแล้ว เขาจะต้องสารภาพความผิดของเขาและถวายเครื่องบูชาไถ่ความผิด คือ ‘ลูกแกะตัวเมียหรือลูกแพะ.’ (ข้อ 5, 6) แต่จะว่าอย่างไรถ้าหากเขายากจนและไม่มีลูกแกะหรือลูกแพะจะถวาย? พระบัญญัติเรียกร้องให้เขาไปขอยืมแกะหรือแพะมาจากคนอื่นไหม ซึ่งการทำเช่นนั้นก็จะทำให้เขาเป็นหนี้? หรือเขาจะต้องทำงานจนมีเงินพอที่จะซื้อสัตว์เหล่านั้นไหม ซึ่งก็ทำให้การถวายเครื่องบูชาไถ่ความผิดของเขาต้องล่าช้าออกไปอีก?
พระบัญญัติสะท้อนให้เห็นความห่วงใยอันอ่อนละมุนของพระยะโฮวา ดังนี้: “ถ้าผู้นั้นไม่มีลูกแกะก็ให้เอานกเขาสองตัว, หรือนกพิราบหนุ่มสองตัวมาเป็นเครื่องถวายแก่พระยะโฮวาไถ่ความผิด.” (ข้อ 7) ถ้าชาวอิสราเอลคนใดยากจนมากถึงขนาดที่ไม่สามารถหาลูกแกะมาถวายได้ พระเจ้าก็ทรงพอพระทัยที่จะรับสิ่งที่เขาสามารถหาได้—คือนกเขาสองตัวหรือนกพิราบสองตัว.
จะว่าอย่างไรถ้าแม้แต่นกสองตัวก็ยังหาไม่ได้? พระบัญญัติระบุว่า “ก็ให้เขานำเครื่องบูชาไถ่บาปซึ่งเขาได้กระทำนั้นมาคือยอดแป้งหนึ่งในสิบเอฟาห์ [แปดหรือเก้าถ้วย] เอามาเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป.” (ข้อ 11, ฉบับ R73) สำหรับคนที่ยากจนมาก พระยะโฮวาก็ทรงมีข้อยกเว้นและยอมให้เขาถวายเครื่องบูชาที่ปราศจากโลหิตเพื่อไถ่ความผิดของเขาได้.a ในอิสราเอล ความยากจนไม่เป็นอุปสรรคต่อการที่คนหนึ่งคนใดจะรับประโยชน์จากการไถ่โทษหรือมีโอกาสที่จะมีสันติสุขกับพระเจ้า.
บัญญัติเกี่ยวกับการถวายเครื่องบูชาไถ่ความผิดนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับพระยะโฮวา? เราได้เห็นว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าที่เข้าใจและเห็นอกเห็นใจ ทั้งยังทรงคำนึงถึงข้อจำกัดของผู้ที่นมัสการพระองค์. (บทเพลงสรรเสริญ 103:14) พระองค์ทรงประสงค์ให้เราใกล้ชิดพระองค์และสร้างสายสัมพันธ์ที่ดีกับพระองค์แม้ว่าเราจะมีสภาพการณ์ที่ยากลำบาก เช่น อายุมาก, สุขภาพไม่ดี, มีพันธะทางครอบครัวหรือพันธะด้านอื่น ๆ. เราจะมีกำลังใจที่รู้ว่าพระยะโฮวาพระเจ้าทรงพอพระทัยเมื่อเราทำทุกสิ่งที่เราสามารถทำได้.
[เชิงอรรถ]
a คุณค่าในการไถ่ความผิดของเครื่องบูชาที่เป็นสัตว์นั้นอยู่ที่เลือด ซึ่งเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงถือว่าศักดิ์สิทธิ์. (เลวีติโก 17:11) นี่หมายความว่าเครื่องบูชาที่เป็นแป้งซึ่งคนยากจนนำมาถวายเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่าอย่างนั้นไหม? ไม่ใช่เช่นนั้น. เราแน่ใจได้ว่าพระยะโฮวาทรงเห็นคุณค่าของความถ่อมและความเต็มใจซึ่งเป็นน้ำใจที่อยู่เบื้องหลังการถวายเครื่องบูชานั้น. นอกจากนั้น บาปของคนทั้งชาติ รวมทั้งคนยากจน ก็ได้รับการไถ่อยู่แล้วด้วยเลือดของสัตว์ที่มีการถวายแด่พระเจ้าในวันไถ่โทษประจำปี.—เลวีติโก 16:29, 30