การ​ที่​ฮันนา​ได้​ระบาย​ความ​ใน​ใจ​ต่อ​พระ​ยะโฮวา​และ​นมัสการ​พระองค์​ที่​พลับพลา​มี​ผล​เช่น​ไร​ต่อ​นาง? บันทึก​กล่าว​ว่า “แล้ว​นาง​ก็​ลา​ไป​รับประทาน​อาหาร, โดย​หน้า​ชื่น​บาน​มิ​ได้​เศร้า​โศก​ต่อ​ไป​อีก.” (1 ซามูเอล 1:18) ฮันนา​รู้สึก​โล่ง​ใจ. ประหนึ่ง​ว่า​นาง​ได้​ยก​ภาระ​ที่​หนัก​อึ้ง​ใน​ใจ​ตน​วาง​ไว้​บน​บ่า​ที่​กว้าง​และ​แข็งแรง​ซึ่ง​ไม่​มี​ผู้​ใด​เทียบ​ได้​ของ​พระ​บิดา​ผู้​อยู่​ใน​สวรรค์. (บทเพลง​สรรเสริญ 55:22) มี​ปัญหา​ใด​ที่​หนัก​เกิน​ไป​สำหรับ​พระองค์​ไหม? ไม่​มี​เลย ไม่​ว่า​ใน​อดีต, ปัจจุบัน, หรือ​ใน​อนาคต!

เมื่อ​เรา​รู้สึก​หดหู่​ท้อ​ใจ​หรือ​เป็น​ทุกข์ นับ​ว่า​ดี​ที่​เรา​จะ​ทำ​ตาม​ตัว​อย่าง​ของ​ฮันนา และ​ทูล​ทุก​สิ่ง​ต่อ​ผู้​ที่​คัมภีร์​ไบเบิล​เรียก​ว่า “ผู้​สดับ​คำ​อธิษฐาน.” (บทเพลง​สรรเสริญ 65:2) ถ้า​เรา​ทำ​เช่น​นั้น​ด้วย​ความ​เชื่อ เรา​จะ​ประสบ​เช่น​กัน​ว่า “สันติ​สุข​ของ​พระเจ้า​ซึ่ง​เหนือ​กว่า​ความ​คิด​ทุก​อย่าง” จะ​เข้า​มา​แทน​ที่​ความ​ทุกข์​ใจ​ของ​เรา.—ฟิลิปปอย 4:6, 7

พะนีนา​มา​รู้​ตัว​เมื่อ​ไร​ว่า​การ​กระทำ​ของ​นาง​ไม่​สามารถ​ทำ​ให้​ฮันนา​ทุกข์​ใจ​ได้​อีก​แล้ว? คัมภีร์​ไบเบิล​ไม่​ได้​กล่าว​ไว้ แต่​วลี​ที่​ว่า “มิ​ได้​เศร้า​โศก​ต่อ​ไป​อีก” บ่ง​บอก​ว่า​ตั้ง​แต่​นั้น​มา​ฮันนา​มี​ความ​สุข​ไม่​เป็น​ทุกข์​อีก​ต่อ​ไป. ไม่​ว่า​จะ​อย่าง​ไร ไม่​ช้า​พะนีนา​ก็​มา​รู้​ว่า​การ​กระทำ​ที่​ร้ายกาจ​ของ​นาง​ไม่​เกิด​ผล​อะไร​เลย. คัมภีร์​ไบเบิล​ไม่​พูด​ถึง​นาง​อีก​เลย.