เป็น​คน​ที่​ไม่​มี​ใคร​ติเตียน​ได้. คริสเตียน​ผู้​ดู​แล​ต้อง​เป็น “คน​ที่​ไม่​มี​ใคร​ติเตียน​ได้” เพื่อ​ที่​จะ​มี​คุณวุฒิ​สำหรับ​ตำแหน่ง​ของ​เขา. ทำนอง​คล้าย​กัน ทั้ง​ประชาคม​ก็​ไม่​ควร​เป็น​ที่​ติเตียน​ใน​สาย​พระ​เนตร​ของ​พระเจ้า. (1 ติโมเธียว 3:2; เทียบ​กับ​เอเฟโซ 5:27.) เพราะ​ฉะนั้น พวก​เขา​พยายาม​รักษา​ไว้​ซึ่ง​ชื่อเสียง​ที่​ดี​ใน​ชุมชน แม้​แต่​ใน​เรื่อง​การ​เสีย​ภาษี. พระ​เยซู​คริสต์​เอง​ทรง​วาง​ตัว​อย่าง​ใน​เรื่อง​นี้. เมื่อ​มี​การ​ถาม​สาวก​เปโตร​ว่า​พระ​เยซู​เสีย​ภาษี​บำรุง​พระ​วิหาร​หรือ​ไม่ ซึ่ง​เป็น​เรื่อง​เล็ก​น้อย​เกี่ยว​กับ​เงิน​สอง​แดร็กมา. จริง ๆ แล้ว พระ​เยซู​ได้​รับ​การ​ยก​เว้น​จาก​ภาษี​นี้ เนื่อง​จาก​พระ​วิหาร​เป็น​พระ​นิเวศ​ของ​พระ​บิดา​ของ​พระองค์ และ​ไม่​มี​กษัตริย์​องค์​ใด​เก็บ​ภาษี​จาก​โอรส​ของ​พระองค์​เอง. พระ​เยซู​ตรัส​ไว้​อย่าง​นั้น ถึง​กระนั้น​พระองค์​ก็​ยัง​ชำระ​ภาษี. ที่​จริง พระองค์​ถึง​กับ​ใช้​การ​อัศจรรย์​เพื่อ​ได้​เงิน​ที่​จำเป็น​นั้น​ด้วย​ซ้ำ! ทำไม​จึง​ชำระ​ภาษี​ซึ่ง​พระองค์​ได้​รับ​การ​ยก​เว้น​อย่าง​ถูก​ต้อง​นั้น? ดัง​ที่​พระ​เยซู​เอง​ตรัส “เพื่อ​มิ​ให้​เขา​สะดุด.”—มัดธาย 17:24-27, ฉบับ​แปล​ใหม่.b