ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 1990 | 15 มีนาคม
- คำถามจากผู้อ่าน
  
  ▪ เราควรสรุปจากมัดธาย 7:13, 14 และลูกา 13:24 ว่า แม้ในคราวการเป็นขึ้นจากตายคนส่วนใหญ่ก็ยังจะปฏิเสธการนมัสการแท้ อย่างนั้นไหม?
  
  เปล่าเลย ข้อคัมภีร์เหล่านี้ไม่ได้สนับสนุนการสรุปเช่นนั้น. ถ้าจะพูดให้ถูก ข้อเหล่านี้กล่าวโดยเฉพาะถึงการได้รับชีวิตในราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์.
  
  คำกล่าวของพระเยซูที่มัดธาย 7:13, 14 เป็นตอนหนึ่งของคำเทศน์บนภูเขา. พระองค์ตรัสว่า “จงเข้าไปทางประตูคับแคบ เพราะว่าประตูใหญ่และทางกว้างนำไปถึงความพินาศ และคนที่เข้าไปทางนั้นมีมาก เพราะว่าประตูคับและทางแคบซึ่งนำไปถึงชีวิตนั้นก็มีผู้พบปะน้อย.”
  
  สิ่งที่พระเยซูตรัสในโอกาสนั้นส่วนใหญ่กล่าวโดยเฉพาะถึงราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์. ยกตัวอย่าง พระองค์ทรงเริ่มดังนี้ “ความสุขย่อมมีแก่ผู้ที่รู้สำนึกถึงความขาดแคลนฝ่ายวิญญาณของตน เนื่องจากอาณาจักรฝ่ายสวรรค์เป็นของเขาแล้ว.” พระองค์ตรัสว่าบุคคลที่มีใจบริสุทธิ์จะได้ “เห็นพระเจ้า” และตรัสว่า “แผ่นดินสวรรค์” เป็นของคนเหล่านั้นที่ “ทนความราวีเบียดเบียนเพราะความชอบธรรม.” (มัดธาย 5:3, 8, 10) ต่อจากนั้นในคำบรรยายเดียวกัน พระเยซูตรัสถึงทางกว้างที่นำไปถึงความพินาศและทางแคบที่นำไปสู่ชีวิต. และพระองค์ทรงกล่าวเสริมว่า “มิใช่ทุกคนที่เรียกเราว่า พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้าจะได้เข้าในเมืองสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์นั้นจึงจะเข้าได้.”—มัดธาย 7:13, 14, 21.

คำถามจากผู้อ่าน

หอสังเกตการณ์ 1990 | 15 มีนาคม
- ดังนั้น เราจึงเห็นได้จากบริบทในทั้งสองตัวอย่างว่า คำตรัสของพระเยซู (เกี่ยวกับคนจำนวนน้อยที่อยู่บนทางแคบที่นำไปสู่ชีวิตและที่ได้รับการช่วยให้รอด) ได้กล่าวถึงความสำคัญที่จะได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้าในเวลาที่พระองค์ทรงเสนอความหวังเกี่ยวด้วยชีวิตฝ่ายสวรรค์. ผู้คนที่ได้ฟังข่าวสารแห่งความจริงและได้เรียนรู้ว่าข้อเรียกร้องคืออะไรนั้นมีค่อนข้างน้อยที่ได้ตอบรับและพิสูจน์ตัวซื่อสัตย์.—มัดธาย 22:14; 24:13; โยฮัน 6:60-66.