-
คำถามจากผู้อ่านหอสังเกตการณ์ (ศึกษา) 2018 | พฤศจิกายน
-
-
ในคืนสุดท้ายที่พระเยซูมีชีวิตอยู่ ท่านสอนพวกอัครสาวกว่าอย่าไปอยากได้ตำแหน่งสูงหรือมีชื่อเสียง ท่านบอกพวกเขาว่า “กษัตริย์ในโลกนี้ชอบทำตัวเป็นนายเหนือประชาชน และคนที่มีอำนาจเหนือคนอื่นก็อยากให้คนมองเขาว่าเป็นผู้ทำประโยชน์เพื่อสังคม พวกคุณต้องไม่เป็นอย่างนั้น”—ลูกา 22:25, 26
-
-
คำถามจากผู้อ่านหอสังเกตการณ์ (ศึกษา) 2018 | พฤศจิกายน
-
-
ดังนั้น พระเยซูหมายความว่าอย่างไรเมื่อท่านบอกสาวกว่า “พวกคุณต้องไม่เป็นอย่างนั้น”? พระเยซูหมายความว่าท่านไม่อยากให้พวกสาวกมีจิตสาธารณะและไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไรไหม? ไม่เลย ดูเหมือนว่าสิ่งที่พระเยซูเป็นห่วงก็คือเจตนาที่อยู่เบื้องหลังความมีใจกว้างนี้
ในสมัยพระเยซู คนรวยชอบสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองโดยเป็นผู้สนับสนุนการแสดงและการแข่งขันในสนามกีฬา สร้างสวนสาธารณะและศาสนสถาน หรือสนับสนุนกิจกรรมทำนองนั้น แต่จุดประสงค์ที่พวกเขาทำแบบนั้นก็เพื่อจะให้คนอื่นยกย่องสรรเสริญ สร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง หรือเพื่อประชาชนจะได้ลงคะแนนเสียงให้พวกเขา แหล่งอ้างอิงหนึ่งบอกว่า “แม้ผู้บริจาคบางคนอาจเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องการมีน้ำใจเอื้อเฟื้อจริง ๆ แต่ผู้บริจาคส่วนใหญ่ทำแบบนั้นเพราะหวังผลทางการเมือง” ความคิดที่ทะเยอทะยานและเห็นแก่ตัวแบบนั้นแหละที่พระเยซูเตือนพวกสาวก
หลายปีต่อมา อัครสาวกเปาโลก็เน้นความจริงสำคัญนี้เกี่ยวกับการให้ด้วยเจตนาที่ถูกต้อง เขาเขียนถึงเพื่อนร่วมความเชื่อในเมืองโครินธ์ว่า “ให้แต่ละคนทำตามที่ตั้งใจไว้ ไม่ใช่ฝืนใจทำหรือทำอย่างเสียไม่ได้ เพราะพระเจ้ารักคนที่มีความสุขกับการให้”—2 โครินธ์ 9:7
-