-
เธอ “ใคร่ครวญอยู่ในใจ”หอสังเกตการณ์ 2008 | 1 ตุลาคม
-
-
มาเรียกับโยเซฟพบว่าที่หมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนคับคั่ง. คนอื่น ๆ ที่มาจดทะเบียนไปถึงก่อนพวกเขา จึงไม่มีที่ว่างสำหรับพวกเขาในห้องพัก.b พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพักค้างคืนในคอกสัตว์. เราคงจินตนาการได้ว่าโยเซฟคงจะรู้สึกกังวลใจสักเพียงไรเมื่อเห็นภรรยาเจ็บท้องมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและเจ็บมากขึ้นเรื่อย ๆ. ในสถานที่ที่ไม่เหมาะเลยเช่นนี้ มาเรียก็เริ่มเจ็บท้องคลอด.
ผู้หญิงทั่วโลกคงจะเห็นใจมาเรีย. ก่อนหน้านั้นราว ๆ 4,000 ปี พระยะโฮวาทรงพยากรณ์ว่า ผู้หญิงทุกคนจะเจ็บท้องเมื่อคลอดบุตรเนื่องจากบาปที่ได้รับสืบทอดมา. (เยเนซิศ 3:16) ไม่มีหลักฐานที่แสดงว่ามาเรียได้รับการยกเว้นในเรื่องนี้. บันทึกของลูกาไม่ได้พรรณนาเหตุการณ์ตอนนี้อย่างชัดเจน แต่บอกเพียงว่า “นางจึงคลอดบุตรชายหัวปี.” (ลูกา 2:7) ใช่แล้ว นี่คือ “บุตรชายหัวปี”—เป็นบุตรคนแรกของมาเรียก่อนที่เธอจะให้กำเนิดบุตรอีกหลายคน อย่างน้อย ๆ ก็เจ็ดคน. (มาระโก 6:3) แต่บุตรคนนี้จะไม่เหมือนคนอื่น ๆ. ไม่ใช่เพราะเขาเป็นบุตรคนแรกของเธอเท่านั้น แต่เพราะเขาเป็น “ผู้ที่เกิดก่อนสรรพสิ่งทรงสร้าง” ของพระยะโฮวา เป็นพระบุตรผู้ได้รับกำเนิดองค์เดียวของพระเจ้า!—โกโลซาย 1:15.
เมื่อถึงตอนนี้บันทึกของลูกาให้รายละเอียดเพิ่มเติมที่หลายคนคุ้นเคยดีว่า “นางเอาผ้าพันทารกแล้ววางไว้ในรางหญ้า.” (ลูกา 2:7) การแสดงละครเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันประสูติของพระเยซู, ภาพวาด, และฉากจำลองต่าง ๆ ทั่วโลกมักแสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกที่เกินจริง. แต่ขอให้คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง ๆ. รางหญ้านั้นเป็นที่ใส่อาหารสัตว์ ซึ่งสัตว์ในฟาร์มจะมากิน. ครอบครัวของโยเซฟกำลังอยู่ในคอกสัตว์ ซึ่งไม่ถือว่าเป็นสถานที่ที่มีอากาศสดชื่นหรือถูกสุขอนามัยเลย ไม่ว่าในสมัยก่อนหรือสมัยนี้. ที่จริงแล้ว ถ้าหากเลือกได้มีพ่อแม่คนไหนบ้างจะเลือกสถานที่เช่นนี้เป็นที่เกิดของลูก? พ่อแม่ส่วนใหญ่ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกของตน. มาเรียและโยเซฟคงต้องการยิ่งกว่านั้นสักเท่าไรที่จะจัดหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพระบุตรของพระเจ้า!
อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดเหล่านี้ไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกขมขื่น พวกเขาก็เพียงแต่ทำดีที่สุดเท่าที่ทำได้ด้วยสิ่งที่มีอยู่. ตัวอย่างเช่น ขอให้สังเกตว่ามาเรียเองก็ดูแลเอาใจใส่ทารกน้อยโดยเอาผ้าพันรอบตัวเขาแล้วค่อย ๆ เอาเขานอนในรางหญ้าเพื่อให้เขาอบอุ่นและปลอดภัย. มาเรียไม่ได้มัวแต่กังวลกับสภาพการณ์ของเธอในขณะนั้นจนละเลยการจัดหาสิ่งดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้. ทั้งเธอและโยเซฟต่างก็ทราบว่า สิ่งสำคัญที่สุดที่พวกเขาจะทำให้ทารกคนนี้ได้คือช่วยเหลือและดูแลเขาในด้านการนมัสการพระเจ้า. (พระบัญญัติ 6:6-8) ทุกวันนี้ พ่อแม่ที่ฉลาดสุขุมพยายามจัดลำดับความสำคัญในแบบเดียวกันขณะที่ต้องเลี้ยงดูลูกในโลกที่ผู้คนมักไม่เห็นคุณค่าการนมัสการพระเจ้า.
-
-
เธอ “ใคร่ครวญอยู่ในใจ”หอสังเกตการณ์ 2008 | 1 ตุลาคม
-
-
b เป็นธรรมเนียมในสมัยนั้นที่เมืองเล็ก ๆ จะมีห้องพักรวมสำหรับคนเดินทางหรือกองคาราวานจะแวะพักค้างคืนได้.
-