การ​ฉลอง​อย่าง​เดียว

พระ​เยซู​ทรง​ตั้ง​การ​ฉลอง​นี้​ใน​วัน​ที่​พระองค์​สิ้น​พระ​ชนม์. พระองค์​ได้​ฉลอง​เทศกาล​เลี้ยง​ปัศคา​ของ​ชาว​ยิว​กับ​พวก​อัครสาวก​ของ​พระองค์. ครั้น​แล้ว พระองค์​ทรง​ส่ง​ขนมปัง​ปัศคา​ที่​ไม่​มี​เชื้อ​ส่วน​หนึ่ง​ให้​กับ​พวก​เขา ตรัส​ว่า “นี้​หมาย​ถึง​กาย​ของ​เรา​ซึ่ง​จะ​ประทาน​ให้​เพื่อ​ประโยชน์​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย.” ถัด​จาก​นั้น พระ​เยซู​ทรง​ส่ง​ถ้วย​เหล้า​องุ่น ตรัส​ว่า “ถ้วย​นี้​หมาย​ถึง​คำ​สัญญา​ไมตรี​ใหม่​โดย​อาศัย​โลหิต​ของ​เรา ซึ่ง​จะ​ต้อง​เท​ออก​เพื่อ​ประโยชน์​ของ​เจ้า​ทั้ง​หลาย.” พระองค์​ยัง​ตรัส​อีก​ด้วย​ว่า “จง​กระทำ​อย่าง​นี้​ให้​เป็น​ที่​ระลึก​ถึง​เรา.” (ลูกา 22:19, 20, ล.ม.; 1 โกรินโธ 11:24-26) การ​ฉลอง​นี้​เรียก​ว่า​อาหาร​มื้อ​เย็น​ของ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า หรือ​การ​ฉลอง​อนุสรณ์. นั่น​เป็น​การ​ฉลอง​เดียว​เท่า​นั้น​ที่​พระ​เยซู​ทรง​บัญชา​พวก​สาวก​ของ​พระองค์​ให้​ถือ​รักษา.

หลาย​คริสต์​จักร​อ้าง​ว่า พวก​เขา​จัด​การ​ฉลอง​นี้​พร้อม​กับ​เทศกาล​เลี้ยง​ฉลอง​อื่น ๆ ทั้ง​หมด​ของ​พวก​เขา แต่​ส่วน​ใหญ่​ฉลอง​ต่าง​จาก​วิธี​ที่​พระ​เยซู​ทรง​บัญชา​ไว้. บาง​ที ความ​แตกต่าง​ที่​โดด​เด่น​มาก​ที่​สุด​คือ​ความ​ถี่ ใน​การ​ฉลอง​นั้น. บาง​คริสต์​จักร​ฉลอง​ทุก​เดือน, ทุก​สัปดาห์, ทุก​วัน​ด้วย​ซ้ำ. นี้​เป็น​สิ่ง​ที่​พระ​เยซู​ทรง​มุ่ง​หมาย​ไหม​เมื่อ​พระองค์​รับสั่ง​กับ​พวก​สาวก​ว่า “จง​กระทำ​อย่าง​นี้​ให้​เป็น​ที่​ระลึก​ถึง​เรา”? เดอะ นิว อิงลิช ไบเบิล บอก​ว่า “จง​กระทำ​อย่าง​นี้​เพื่อ​เป็น​อนุสรณ์​ถึง​เรา.” (1 โกรินโธ 11:24, 25) มี​การ​ฉลอง​อนุสรณ์​หรือ​วัน​ครบ​รอบ​บ่อย​เพียง​ไร? ตาม​ปกติ เพียง​ปี​ละ​ครั้ง.

พึง​ระลึก​ด้วย​ว่า พระ​เยซู​ทรง​ริเริ่ม​การ​ฉลอง​นี้​และ​ครั้น​แล้ว​ก็​สิ้น​พระ​ชนม์​ใน​วัน​ที่ 14 เดือน​ไนซาน​ตาม​ปฏิทิน​ของ​ยิว.a นั่น​เป็น​วัน​ปัศคา เทศกาล​ฉลอง​ที่​เตือน​ให้​พวก​ยิว​ระลึก​ถึง​การ​ช่วย​ให้​รอด​อัน​ใหญ่​ยิ่ง​ที่​พวก​เขา​ได้​ประสบ​ใน​อียิปต์​ใน​ศตวรรษ​ที่ 16 ก่อน​สากล​ศักราช. เวลา​นั้น การ​ถวาย​แกะ​เป็น​เครื่อง​บูชา​ยัง​ผล​ด้วย​ความ​รอด​ของ​บุตร​หัวปี​ชาว​ยิว ขณะ​ที่​ทูต​สวรรค์​ของ​พระ​ยะโฮวา​ประหาร​บุตร​หัวปี​ทั้ง​หมด​ของ​ชาว​อียิปต์.—เอ็กโซโด 12:21, 24-27.

เรื่อง​นี้​เป็น​ประโยชน์​อย่าง​ไร​ต่อ​ความ​เข้าใจ​ของ​เรา? เอา​ละ คริสเตียน​อัครสาวก​เปาโล​ได้​เขียน​ว่า “พระ​คริสต์​ผู้​เป็น​ปัศคา​ของ​เรา​ทั้ง​หลาย​ได้​ถูก​ฆ่า​บูชา​เสีย​แล้ว.” (1 โกรินโธ 5:7) การ​วาย​พระ​ชนม์​ของ​พระ​เยซู​เป็น​เครื่อง​บูชา​ปัศคา​ที่​ล้ำ​เลิศ​กว่า ทำ​ให้​มนุษยชาติ​มี​โอกาส​ใน​เรื่อง​ความ​รอด​อัน​เยี่ยมยอด​กว่า​มาก​นัก. เพราะ​ฉะนั้น สำหรับ​คริสเตียน​แล้ว การ​รำลึก​ถึง​การ​วาย​พระ​ชนม์​ของ​พระ​คริสต์​จึง​เข้า​มา​แทน​ปัศคา​ของ​ชาว​ยิว.—โยฮัน 3:16.

ปัศคา​เป็น​การ​ฉลอง​ประจำ​ปี. ถ้า​เช่น​นั้น ตาม​เหตุ​ผล​แล้ว การ​ฉลอง​อนุสรณ์​ก็​เป็น​เช่น​นั้น. วัน​ปัศคา—วัน​ที่​พระ​เยซู​สิ้น​พระ​ชนม์—ตก​ใน​วัน​ที่ 14 เดือน​ไนซาน​ของ​ยิว​เสมอ. เนื่อง​จาก​เหตุ​นี้ จึง​ควร​รำลึก​ถึง​การ​วาย​พระ​ชนม์​ของ​พระ​คริสต์​ปี​ละ​ครั้ง​ตาม​วัน​ใน​ปฏิทิน​ที่​ตรง​กับ​วัน​ที่ 14 เดือน​ไนซาน. ใน​ปี 1994 วัน​นั้น​คือ​วัน​เสาร์​ที่ 26 มีนาคม ภาย​หลัง​ดวง​อาทิตย์​ตก. ทว่า​ทำไม​คริสต์​จักร​ต่าง ๆ ใน​คริสต์​ศาสนจักร​จึง​มิ​ได้​กำหนด​วัน​นี้​เป็น​วัน​สำหรับ​การ​ฉลอง​พิเศษ​นั้น? การ​พิจารณา​ประวัติศาสตร์​แบบ​รวบรัด​จะ​ตอบ​คำ​ถาม​นั้น.