อะไรทำให้คุณ “ปลาบปลื้มยินดี”?
1. อะไรทำให้เราปลาบปลื้มยินดีเมื่อถึงตอนสิ้นเดือน?
1 เมื่อถึงเวลาที่ทุกคนต้องส่งรายงานตอนสิ้นเดือนอะไรทำให้คุณ “ปลาบปลื้มยินดี”? (กลา. 6:4) ไม่ว่าเราจะเป็นไพโอเนียร์พิเศษที่ส่งรายงานการรับใช้ 130 ชั่วโมงหรือเป็นผู้ประกาศที่ได้รับอนุญาตให้ส่งรายงานเพียง 15 นาที เราทุกคนควรชื่นชมยินดีที่ได้รับใช้พระยะโฮวาสุดชีวิต.—เพลง. 100:2
2. ทำไมเราควรทุ่มเทตัวในงานรับใช้พระยะโฮวา?
2 พระยะโฮวาพระเจ้าองค์ใหญ่ยิ่งแห่งเอกภพทรงคู่ควรจะได้รับสิ่งดีที่สุดจากเรา. (มลคี. 1:6) เนื่องจากเรารักพระยะโฮวา เราจึงอุทิศชีวิตของเราเพื่อทำตามพระประสงค์ของพระองค์. ด้วยเหตุนั้น เมื่อถึงตอนสิ้นสุดของแต่ละวันหรือแต่ละเดือน ถ้าเรามั่นใจว่าเราได้ถวาย “ผลแรก” ของเวลา ความสามารถ และกำลังของเราเพื่อรับใช้พระยะโฮวาแล้ว เราเองก็มีเหตุที่จะปลาบปลื้มยินดี. (สุภา. 3:9) แต่ถ้าสติรู้สึกผิดชอบของเราเตือนว่าเราน่าจะทำได้มากกว่านี้ เราก็ควรคิดหาวิธีปรับปรุงงานรับใช้ของเรา.—โรม 2:15
3. ทำไมจึงไม่ฉลาดที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น?
3 “ไม่ใช่ด้วยการเปรียบเทียบกับคนอื่น”: นับว่าไม่ฉลาดที่เปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่น หรือเปรียบเทียบกับตัวเองตอนที่มีกำลังวังชามากกว่านี้. สภาพการณ์อาจเปลี่ยนแปลงได้. ความสามารถของแต่ละคนก็ต่างกัน. การเปรียบเทียบมักทำให้เกิดน้ำใจแข่งขันหรือทำให้รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า. (กลา. 5:26; 6:4) พระเยซูไม่เคยเปรียบเทียบความสามารถของใคร. แต่พระองค์ทรงชมเชยผู้คนตามความสามารถของแต่ละคน.—มโก. 14:6-9
4. เราได้บทเรียนล้ำค่าอะไรจากอุทาหรณ์สอนใจของพระเยซูเรื่องเงินตะลันต์?
4 ในอุทาหรณ์สอนใจเรื่องเงินตะลันต์ ทาสแต่ละคนได้รับเงินตะลันต์ “ตามความสามารถของแต่ละคน.” (มัด. 25:12-15) เมื่อนายกลับมาและเรียกทาสมารายงานเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำ ทาสสองคนที่ได้ทำงานอย่างขยันขันแข็งตามความสามารถและสภาพการณ์ของตนก็ได้รับคำชมเชยและร่วมยินดีกับนาย. (มัด. 25:21, 23) ในทำนองเดียวกัน ถ้าเราทำงานประกาศเรื่องราชอาณาจักรอย่างขยันขันแข็งเสมอ เราก็มั่นใจได้ว่าเราจะได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้าและมีเหตุที่จะปลาบปลื้มยินดี!