บทยี่สิบ
จงคำนึงถึงวันของพระยะโฮวาเสมอ
1. ครั้งแรกที่คุณได้เรียนรู้ว่าการช่วยให้รอดพ้นจากความปวดร้าวใจที่มีอยู่ในระบบเก่านี้ใกล้เข้ามาแล้ว คุณรู้สึกอย่างไร?
หนึ่งในสิ่งแรก ๆ ที่คุณได้เรียนจากคัมภีร์ไบเบิลคือ พระประสงค์ของพระยะโฮวาที่จะทำให้แผ่นดินโลกทั้งสิ้นกลายเป็นอุทยาน. ในโลกใหม่นั้น สงคราม, อาชญากรรม, ความยากจน, ความเจ็บป่วย, ความทุกข์ยาก, และความตายจะไม่มีอีกต่อไป. แม้กระทั่งคนตายจะกลับมามีชีวิตอีก. ช่างเป็นความหวังอันน่าพิศวงจริง ๆ! หลักฐานที่แสดงว่า การประทับของพระคริสต์ซึ่งไม่ปรากฏแก่ตาในฐานะกษัตริย์ผู้ครองราชย์เริ่มขึ้นในปี 1914 และนับแต่นั้นมาเราได้เข้าสู่สมัยสุดท้ายแห่งโลกชั่วนี้ ทั้งหมดนี้เน้นว่าความหวังทั้งสิ้นนั้นจวนจะสำเร็จเป็นจริงแล้ว. ในตอนสิ้นสุดแห่งสมัยสุดท้ายนี้ พระยะโฮวาจะทรงทำลายระบบปัจจุบันและนำโลกใหม่ที่ทรงสัญญาไว้เข้ามา!
2. “วันของพระยะโฮวา” คืออะไร?
2 คัมภีร์ไบเบิลเรียกเวลาแห่งความหายนะที่กำลังจะมาถึงนี้ว่า “วันของพระยะโฮวา.” (2 เปโตร 3:10, ล.ม.) นั่นคือ “วันแห่งความพิโรธของพระยะโฮวา” ต่อโลกทั้งสิ้นของซาตาน. (ซะฟันยา 2:3) วันนี้จะถึงจุดสุดยอด ณ “สงครามแห่งวันใหญ่ของพระเจ้าองค์ทรงฤทธานุภาพทุกประการ . . . ซึ่งเรียกในภาษาฮีบรูว่า ฮาร์-มาเกดโดน [อาร์มาเก็ดดอน]” ซึ่ง “กษัตริย์ทั้งหลายทั่วทั้งแผ่นดินโลกที่มีผู้คนอาศัยอยู่” จะถูกขจัดให้หมดสิ้น. (วิวรณ์ 16:14, 16, ล.ม.) วิถีชีวิตของคุณแสดงให้เห็นไหมว่า คุณเชื่อมั่นว่า “วันของพระยะโฮวา” มาใกล้แล้ว?—ซะฟันยา 1:14-18; ยิระมะยา 25:33.
3. (ก) วันของพระยะโฮวาจะมาเมื่อไร? (ข) นับว่าเป็นประโยชน์อย่างไรที่พระยะโฮวามิได้ทรงเปิดเผย “วันนั้นโมงนั้น”?
3 คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้บอกเราเกี่ยวกับวันเวลาแน่นอนที่พระเยซูคริสต์จะเสด็จมาในฐานะผู้สำเร็จโทษของพระยะโฮวาต่อระบบของซาตาน. พระเยซูตรัสว่า “วันนั้นโมงนั้นไม่มีผู้ใดรู้, ถึงทูตสวรรค์หรือพระบุตรก็ไม่รู้ รู้แต่พระบิดาองค์เดียว.” (มาระโก 13:32) ถ้าคนใดไม่รักพระยะโฮวาจริง ๆ พวกเขาก็มักจะเลื่อนวันของพระองค์ออกไปจากความคิดจิตใจของเขาและหันไปแสวงหาสิ่งฝ่ายโลก. แต่ผู้ที่รักพระยะโฮวาอย่างแท้จริงจะรับใช้พระองค์อย่างสิ้นสุดจิตวิญญาณ ไม่ว่าอวสานแห่งระบบชั่วนี้จะมาเมื่อไร.—บทเพลงสรรเสริญ 37:4; 1 โยฮัน 5:3.
4. พระเยซูทรงให้คำเตือนเช่นไร?
4 เมื่อให้คำเตือนแก่บรรดาผู้ที่รักพระยะโฮวา พระเยซูตรัสดังนี้: “จงคอยดูอยู่ จงตื่นตัวเสมอ เพราะเจ้าทั้งหลายไม่รู้ว่าเมื่อไรจะถึงเวลากำหนด.” (มาระโก 13:33-37, ล.ม.) พระองค์ทรงเตือนเราที่จะไม่ปล่อยให้การกินดื่มหรือ “ความกระวนกระวายในเรื่องชีวิต” ดึงความสนใจของเราไปมากจนเรามองไม่เห็นความสำคัญของยุค.—ลูกา 21:34-36, ล.ม.; มัดธาย 24:37-42.
5. ดังที่เปโตรอธิบาย จะมีอะไรเกิดขึ้นในวันของพระยะโฮวา?
5 ในทำนองคล้ายกัน เปโตรแนะนำเราให้คำนึงถึง “วันของพระยะโฮวาเสมอ ซึ่งด้วยวันนั้นฟ้าสวรรค์จะถูกไฟละลายไป และธาตุทั้งหลายก็จะละลายไปเพราะร้อนจัด.” รัฐบาลทั้งสิ้นของมนุษย์ ซึ่งก็คือ “ฟ้าสวรรค์” จะถูกทำลายไป และสังคมมนุษย์ที่ชั่วช้าทั้งมวล ซึ่งก็คือ “แผ่นดินโลก” และ “ธาตุทั้งหลาย” ซึ่งได้แก่แนวคิดและกิจกรรมต่าง ๆ ของโลกชั่วนี้ อย่างเช่น เจตคติที่ไม่หมายพึ่งพระเจ้ารวมทั้งการดำเนินชีวิตแบบที่ผิดศีลธรรมและนิยมวัตถุ ก็จะถูกทำลายสิ้นเช่นกัน. สิ่งเหล่านี้จะถูกแทนที่ด้วย “ฟ้าสวรรค์ใหม่ [ราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์ของพระเจ้า] และแผ่นดินโลกใหม่ [สังคมมนุษย์ใหม่ทางแผ่นดินโลก]” ที่ซึ่ง “ความชอบธรรมจะดำรงอยู่ที่นั่น.” (2 เปโตร 3:10-13, ล.ม.) เหตุการณ์อันสะท้านโลกจะเริ่มขึ้นอย่างฉับพลันและในวันเวลาที่คาดไม่ถึง.—มัดธาย 24:44.
จงตื่นตัวอยู่เสมอต่อหมายสำคัญ
6. (ก) คำตอบที่พระเยซูทรงให้แก่เหล่าสาวกใช้ได้กับอวสานของระบบยิวถึงขนาดไหน? (ข) คำตอบส่วนไหนของพระเยซูที่เน้นถึงเหตุการณ์และเจตคติต่าง ๆ ที่มีมาตั้งแต่ปี 1914?
6 เมื่อคำนึงถึงสมัยที่เรามีชีวิตอยู่นี้ เราน่าจะคุ้นเคยเป็นอย่างดีเกี่ยวกับรายละเอียดต่าง ๆ ที่ประกอบกันเป็นหมายสำคัญซึ่งบ่งชี้ถึงสมัยสุดท้าย หรือ “ช่วงอวสานของระบบนี้.” จงจำไว้เสมอว่า เมื่อพระเยซูทรงตอบคำถามของเหล่าสาวกของพระองค์ ดังที่มีบันทึกไว้ในมัดธาย 24:3 (ล.ม.) บางจุดที่พระองค์พรรณนาไว้ในข้อ 4 ถึง 22 ได้สำเร็จเป็นจริงในขอบเขตเล็ก ๆ กับระบบของพวกยิว ระหว่างปี ส.ศ. 33 ถึงปี ส.ศ. 70. แต่ความสำเร็จเป็นจริงครั้งใหญ่ของคำพยากรณ์นี้เกิดขึ้นนับตั้งแต่ปี 1914 เป็นต้นมา คือในสมัยแห่ง “การประทับ” ของพระคริสต์ “และช่วงอวสานของระบบนี้.” มัดธาย 24:23-28 บอกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่ปี ส.ศ. 70 ไปจนถึงสมัยแห่งการประทับของพระคริสต์. เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่มีพรรณนาไว้ในมัดธาย 24:29–25:46 เกิดขึ้นในเวลาอวสาน.
7. (ก) เหตุใดเราแต่ละคนควรตื่นตัวต่อวิธีที่สภาพการณ์ต่าง ๆ ในปัจจุบันสำเร็จเป็นจริงตามหมายสำคัญ? (ข) จงตอบคำถามท้ายวรรคนี้ โดยแสดงให้เห็นว่าหมายสำคัญดังกล่าวสำเร็จเป็นจริงตั้งแต่ปี 1914 อย่างไร.
7 ตัวเราเองควรจะสังเกตเหตุการณ์และเจตคติต่าง ๆ ซึ่งสำเร็จสมจริงตามหมายสำคัญนั้น. การเชื่อมโยงสิ่งเหล่านี้เข้ากับคำพยากรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลจะช่วยเราให้คำนึงถึงวันของพระยะโฮวาอยู่เสมอ. นอกจากนั้น เราจะสามารถพูดจูงใจผู้อื่นได้เมื่อเตือนเขาให้รู้ถึงความกระชั้นชิดของวันนั้น. (ยะซายา 61:1, 2) เมื่อคำนึงถึงวัตถุประสงค์ดังกล่าว ให้เราทบทวนคำถามต่อไปนี้ซึ่งเน้นถึงส่วนต่าง ๆ ของหมายสำคัญ ดังที่มีบันทึกไว้ในมัดธาย 24:7 (ล.ม.) และลูกา 21:10, 11.
ดังที่บอกไว้ล่วงหน้าว่า “ชาติจะลุกขึ้นต่อสู้ชาติและอาณาจักรต่อสู้อาณาจักร” นั้นเริ่มสำเร็จเป็นจริงในวิธีที่ผิดธรรมดาอย่างไรในปี 1914? เกี่ยวกับสงคราม มีอะไรเกิดขึ้นนับตั้งแต่นั้นมา?
คุณจำได้ไหมว่า ในปี 1918 โรคระบาดอะไรได้คร่าชีวิตผู้คนมากกว่าสงครามโลกครั้งที่ 1? (ดูหนังสือความรู้ บท 11 วรรค 7) ทั้ง ๆ ที่มนุษย์มีความรู้ทางการแพทย์ โรคอะไรบ้างที่ยังคร่าชีวิตผู้คนนับล้าน?
การขาดแคลนอาหารมีผลกระทบต่อแผ่นดินโลกถึงขนาดไหนทั้ง ๆ ที่มีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่แล้ว?
อะไรทำให้คุณมั่นใจว่า สภาพต่าง ๆ ที่พรรณนาไว้ใน 2 ติโมเธียว 3:1-5, 13 ไม่ได้เป็นแค่วิถีชีวิตที่เคยเป็นมา แต่สภาพอันเลวร้ายนั้นทวีความรุนแรงขึ้นขณะที่เรารุดหน้าสู่อวสานของสมัยสุดท้าย?
การแยกผู้คน
8. (ก) เหตุการณ์อื่นอะไรที่พรรณนาไว้ในมัดธาย 13:24-30, 36-43 ซึ่งพระเยซูทรงนำมาเชื่อมโยงเข้ากับช่วงอวสานของระบบนี้? (ข) อุทาหรณ์ของพระเยซูหมายความเช่นไร?
8 มีเหตุการณ์สำคัญอื่น ๆ อีกที่พระเยซูทรงนำมาเชื่อมโยงเข้ากับช่วงอวสานของระบบนี้. เหตุการณ์อย่างหนึ่งคือ การแยก “พลเมืองแห่งแผ่นดินของพระเจ้า” ออกจาก “พลเมืองของผู้ชั่ว.” พระเยซูตรัสถึงเรื่องนี้ในคำอุปมาเรื่องนาข้าวสาลีซึ่งศัตรูได้หว่านข้าวละมานลงไป. “ข้าวดี” ในอุทาหรณ์ของพระองค์ได้แก่ชนคริสเตียนแท้ผู้ถูกเจิม. “ข้าวละมาน” คือผู้ที่อ้างว่าเป็นคริสเตียน แต่พิสูจน์ตัวว่าเป็น “พลเมืองของผู้ชั่ว” เนื่องจากพวกเขาติดสนิทกับโลกซึ่งพญามารเป็นผู้ครอบครอง. คนเหล่านี้ถูกแยกออกจาก “พลเมืองแห่งแผ่นดินของพระเจ้า” และถูกหมายไว้สำหรับความพินาศ. (มัดธาย 13:24-30, 36-43) การแบ่งแยกนี้ได้เกิดขึ้นจริงไหม?
9. (ก) หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 มีการแบ่งแยกครั้งใหญ่อะไรในบรรดาคนที่อ้างตัวว่าเป็นคริสเตียน? (ข) คริสเตียนผู้ถูกเจิมให้หลักฐานอย่างไรว่าพวกเขาเป็นผู้รับใช้แท้แห่งราชอาณาจักร?
9 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 มีการแยกทุกคนซึ่งอ้างตัวว่าเป็นคริสเตียนออกเป็นสองจำพวก: (1) นักเทศน์นักบวชแห่งคริสต์ศาสนจักร และเหล่าผู้ติดตามเขาซึ่งให้การสนับสนุนอย่างแข็งขันต่อสันนิบาตชาติ (ปัจจุบันคือองค์การสหประชาชาติ) ขณะที่ยังคงยึดมั่นกับความภักดีต่อชาติของตน และ (2) คริสเตียนแท้ในยุคหลังสงคราม ซึ่งให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ต่อราชอาณาจักรมาซีฮาของพระเจ้า มิใช่ชาติต่าง ๆ ของโลกนี้. (โยฮัน 17:16) คนเหล่านี้ได้พิสูจน์ตนเป็นผู้รับใช้แท้แห่งราชอาณาจักรของพระเจ้าโดยทำการประกาศ “ข่าวดีเรื่องราชอาณาจักร” ไปทั่วโลก. (มัดธาย 24:14, ล.ม.) พร้อมด้วยผลเช่นไร?
10. ผลประการแรกอันเนื่องมาจากงานประกาศราชอาณาจักรคืออะไร?
10 ประการแรก มีการรวบรวมชนที่เหลือแห่งผู้ถูกเจิมโดยพระวิญญาณของพระเจ้า ซึ่งมีความหวังที่จะได้ร่วมกับพระคริสต์ฐานะเป็นส่วนแห่งราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์. แม้ว่าคนกลุ่มนี้กระจัดกระจายไปในท่ามกลางนานาชาติ แต่พวกเขาก็ถูกนำเข้ามาสู่ความเป็นเอกภาพในองค์การ. ความสำเร็จในการประทับตราชนผู้ถูกเจิมเหล่านี้ใกล้เข้ามาแล้ว.—วิวรณ์ 7:3, 4.
11. งานรวบรวมอะไรที่ยังดำเนินต่อไป และสอดคล้องกับคำพยากรณ์อะไร?
11 จากนั้น ภายใต้การชี้นำของพระคริสต์ การรวบรวม “ชนฝูงใหญ่ . . . จากชาติและตระกูลและชนชาติและภาษาทั้งปวง” ก็ได้เริ่มขึ้น. คนเหล่านี้ประกอบกันเป็น “แกะอื่น” ซึ่งจะรอดจาก “ความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่” เข้าสู่โลกใหม่ของพระเจ้า. (วิวรณ์ 7:9, 14, ล.ม.; โยฮัน 10:16) งานประกาศราชอาณาจักรของพระเจ้าก่อนอวสานจะมาถึงนี้ยังคงดำเนินเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน. ชนฝูงใหญ่แห่งแกะอื่นซึ่งบัดนี้มีจำนวนหลายล้านคน ต่างก็ช่วยชนที่เหลือผู้ถูกเจิมประกาศข่าวสารสำคัญเรื่องราชอาณาจักรด้วยความภักดี. ข่าวสารนี้แพร่ไปถึงชนทุกชาติ.
อะไรรออยู่ข้างหน้า?
12. งานประกาศจะต้องทำอีกมากเพียงไรก่อนวันของพระยะโฮวาจะมาถึง?
12 หลักฐานทั้งสิ้นที่กล่าวข้างต้นบ่งชี้ว่าเราอยู่ใกล้อวสานของสมัยสุดท้าย และวันของพระยะโฮวาก็คืบใกล้เข้ามาแล้ว. แต่มีคำพยากรณ์อื่นอีกไหมที่จะต้องสำเร็จก่อนวันอันน่าสะพรึงกลัวนี้จะเริ่มขึ้น? มี. ประการหนึ่งคือ การแยกผู้คนในประเด็นเรื่องราชอาณาจักรยังไม่แล้วเสร็จ. ในบางพื้นที่ซึ่งมีการต่อต้านอย่างรุนแรงมาหลายปี บัดนี้มีสาวกใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น. แม้แต่ในที่ซึ่งผู้คนปฏิเสธข่าวดี ความเมตตาของพระยะโฮวายังปรากฏให้เห็นในการให้คำพยานของเรา. ดังนั้น ให้เราทำงานต่อ ๆ ไป! พระเยซูทรงรับรองว่า เมื่องานเสร็จ อวสานก็จะมาถึง.
13. ดังที่มีบันทึกไว้ใน 1 เธซะโลนิเก 5:2, 3 (ล.ม.) เหตุการณ์ที่น่าสังเกตอะไรจะต้องเกิดขึ้น และเหตุการณ์นั้นจะมีความหมายต่อเราอย่างไร?
13 คำพยากรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลที่นับว่าสำคัญมากอีกข้อหนึ่งบอกล่วงหน้าว่า “เมื่อไรก็ตามที่พวกเขากล่าวว่า ‘สันติภาพและความปลอดภัย!’ แล้วความพินาศโดยฉับพลันก็จะมาถึงเขาทันที เหมือนความปวดร้าวมาถึงหญิงมีครรภ์; และเขาจะไม่มีทางหนีให้พ้น.” (1 เธซะโลนิเก 5:2, 3, ล.ม.) การประกาศเรื่อง “สันติภาพและความปลอดภัย” จะมาในรูปแบบใดยังต้องรอดูต่อไป. แต่แน่นอนว่าการประกาศนั้นจะมิได้หมายความว่าเหล่าผู้นำของโลกแก้ปัญหาของมนุษยชาติได้สำเร็จจริง ๆ. ผู้ซึ่งคำนึงถึงวันของพระยะโฮวาเสมอจะไม่ถูกชักนำให้เขวไปเพราะคำประกาศนั้น. พวกเขารู้ว่าทันทีหลังจากนั้น พินาศกรรมจะมาโดยฉับพลัน.
14. เหตุการณ์อะไรบ้างจะเกิดขึ้นในช่วงความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่ และเป็นไปตามลำดับอะไร?
14 ณ ตอนเริ่มต้นความทุกข์ครั้งลำบากใหญ่ เหล่าผู้ปกครองจะหันมาเป็นปฏิปักษ์ต่อบาบูโลนใหญ่ จักรภพโลกแห่งศาสนาเท็จ และจะขจัดให้สูญสิ้น. (มัดธาย 24:21; วิวรณ์ 17:15, 16) หลังจากนั้น ชาติต่าง ๆ จะหันมาต่อสู้พวกที่สนับสนุนพระบรมเดชานุภาพของพระยะโฮวา ซึ่งเป็นการยั่วยุให้พระยะโฮวาทรงพิโรธต่อรัฐบาลฝ่ายการเมืองและบรรดาผู้สนับสนุนเหล่านั้น และจะยังผลให้พวกเขาพินาศย่อยยับ. นั่นคืออาร์มาเก็ดดอน จุดสุดยอดแห่งความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่. ครั้นแล้ว ซาตานและผีปิศาจบริวารของมันจะถูกกักไว้ในเหวลึก ไม่สามารถชักจูงมนุษยชาติอีกต่อไป. นั่นจะเป็นเหตุการณ์สุดท้ายแห่งวันของพระยะโฮวา เมื่อพระนามของพระองค์จะได้รับการเทิดทูน.—ยะเอศเคล 38:18, 22, 23; วิวรณ์ 19:11–20:3.
15. เหตุใดไม่ฉลาดที่จะหาเหตุผลว่าวันของพระยะโฮวายังอยู่อีกไกล?
15 อวสานของระบบนี้จะมาตรงตามเวลากำหนดของพระยะโฮวา. จะไม่ล่าช้าเลย. (ฮะบาฆูค 2:3) จำไว้ว่า พินาศกรรมของกรุงเยรูซาเลมในปี ส.ศ. 70 มาถึงอย่างฉับพลัน เมื่อชาวยิวมิได้คาดคิด เมื่อพวกเขาคิดว่าอันตรายผ่านไปแล้ว. และกรุงบาบิโลนโบราณล่ะเป็นอย่างไร? เมืองนั้นมีกำลังอำนาจและมีความมั่นใจพร้อมทั้งมีกำแพงเมืองมหึมาเป็นปราการที่แน่นหนา. แต่มันก็พินาศในคืนเดียว. ดังนั้น พินาศกรรมก็จะมาถึงระบบชั่วในปัจจุบันโดยฉับพลันเช่นกัน. เมื่อวันนั้นมาถึง ขอให้พระองค์พบว่าพวกเรามีความเป็นเอกภาพในการนมัสการแท้ โดยได้คำนึงถึงวันของพระยะโฮวาเสมอ.
การอภิปรายทบทวน
• เหตุใดจึงสำคัญที่จะคำนึงถึงวันของพระยะโฮวาเสมอ? เราจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร?
• การแยกผู้คนซึ่งกำลังดำเนินอยู่นี้มีผลกระทบต่อเราแต่ละคนอย่างไร?
• อะไรยังรออยู่ข้างหน้าก่อนที่วันของพระยะโฮวาจะเริ่มขึ้น? ดังนั้น เราแต่ละคนควรทำอะไร?
[ภาพหน้า 180, 181]
ในไม่ช้าสมัยสุดท้ายจะสิ้นสุดลงด้วยพินาศกรรมแห่งระบบของซาตาน