Матта

21 Олар Иерусалимиң голайындакы Зейтун дагында ерлешйән Бефагия голайланларында, Иса ики шәгирдини ёллап, 2 шейле дийди: «Шу оба барың, оңа гирениңизде, даңылгы эшеги ве янында дуран тайхары гөрерсиңиз. Олары чөзүң-де, яныма гетириң. 3 Бири сизе бир зат дийсе: „Булар бизиң Халыпамыза герек“ дийиң. Ол шол бада олары сизе берер».

4 Шейлеликде, пыгамбериң шу айдан сөзлери берҗай болды: 5 «Сион гызына* айдың: „Ине сениң песгөвүнли* патышаң эшеге, хава, тайхара мүнүп гелйәр!“»

6 Шонда ики шәгирди гидип, Исаның айдышы ялы этдилер. 7 Олар эшеги ве тайхары гетирип, тайхарың үстүне донларыны атдылар. Иса хем онуң үстүнде отурды. 8 Адамларың көпүси донларыны чыкарып, ёла язярдылар, кәбирлери болса агаҗың шахаларыны дөвүп алып, олары ёла дүшейәрдилер. 9 Шейле-де онуң өңүнден ве ызындан барян мәреке: «Эй Худай, ялбарярыс, Давут Оглуны халас эт! Ехованың* адындан гелйәне шөхрат болсун! Эй гөкдәки Худайымыз, ялбарярыс, оны халас эт!» дийип гыгырярды.

10 Иса Иерусалиме гиренде, шәхериң адамлары: «Бу кимкә?» дийип гыгырышдылар. 11 Мәреке олара: «Бу Җелиләниң Назарет шәхеринден гелен Иса. Ол вада эдилен пыгамбер!» диййәрди.

12 Иса ыбадатхана гирип, ол ердәки әхли сатыҗылары ве алыҗылары ковуп чыкарды. Пул чалышянларың столларыны ве кепдери сатянларың отургычларыны агдарды. 13 Иса олара: «Язгыларда: „Мениң өйүм дога эдилйән ер болар“ дийип язылгы. Сиз болса оны гаракчыларың меканына өвүрдиңиз» дийди. 14 Соңра ыбадатханада онуң янына көр ве майып адамлар гелдилер. Иса хем олары сагалтды.

15 Улы руханылар ве канунчылар онуң эден гудратларыны хем-де ыбадатханада чагаларың*: «Эй Худай, ялбарярыс, Давут Оглуны халас эт!» дийип гыгырышяндыкларыны эшиденлеринде, гахарлары гелди. 16 Олар оңа: «Сен бу чагаларың нәме диййәндигини эшидйәрмиң?» дийдилер. Иса олара: «Хава, эшидйәрин. Сиз нәме „Чагаларың ве бәбеклериң дили сени шөхратландырар“ дийлени окамадыңызмы?» дийди. 17 Соңра ол шәхерден чыкып, Бетания гитди ве шол ерде гиҗәни гечирди.

18 Иса ирден шәхере доланып гелйәркә аҗыкды. 19 Ёлда бир инҗир агаҗыны гөрүп, янына барды. Йөне япракдан башга хич зат тапмансоң: «Гой, сенден гайдып хич хачан миве өнмесин» дийди. Инҗир агаҗы хем шол бада гурады. 20 Муны гөрен шәгиртлер гең галып: «Инҗир агаҗы нәме үчин гурады?» дийип сорадылар. 21 Иса шейле җогап берди: «Сизе догрусыны айдярын, эгер сиз иман этсеңиз ве хич хили шүбхәңиз болмаса, диңе муны дәл, эйсем, шу дага: „Ериңден гал-да, өзүңи деңзе зың“ дийсеңиз, бу хөкман болар. 22 Шейле-де иман билен дилән әхли задыңызы аларсыңыз».

23 Соңра Иса ыбадатхана гелип, адамлара өвредип дурка, улы руханылар ве халкың яшулулары ондан: «Сен бу затлары кимиң гүйҗи билен эдйәрсиң? Саңа булары этмәге ким ыгтыяр берди?» дийип сорадылар. 24 Иса олара җогап берип, шейле дийди: «Мен хем сизе бир сораг берҗек. Эгер сиз оңа җогап берип билсеңиз, мен бу затлары кимиң ыгтыяры билен эдйәндигими айдайын: 25 Яхя сува чүмдүрмек ыгтыярыны кимден алды? Худайданмы* я-да адамлардан?» Шонда олар өз араларында шейле дийишдилер: «Эгер „Худайдан*“ дийсек, ол бизе „Онда нәме үчин оңа ынанмадыңыз?“ диер. 26 Эмма „адамлардан“ диймәге-де халкдан горкярыс, себәби олар Яхяны пыгамбер хасаплаярлар». 27 Шонда олар Иса: «Биз билмейәрис» дийип җогап бердилер. Иса болса: «Онда менем бу затлары кимиң ыгтыяры билен эдйәндигими айтмарын» дийди.

28 «Сиз шу барада нәме пикир эдйәрсиңиз? Бир адамың ики чагасы барды. Ол биринҗисине: „Балам, шу гүн гидип үзүмчиликде ишле“ диййәр. 29 Ол болса: „Ёк, гитҗек дәл“ диййәр. Йөне соңра айданына өкүнип, ишлемәге гидйәр. 30 Ол адам икинҗи чагасының хем янына барып, шол сөзлери айдяр. Ол болса: „Боляр, хоҗайын“ диййәр-де, йөне гитмейәр. 31 Бу ики чаганың хайсысы атасының диенини этди?» Олар: «Биринҗиси» дийип җогап бердилер. Шонда Иса олара шейле дийди: «Сизе догрусыны айдярын, салгытчылар ве бозук аяллар Худайың Патышалыгына сизден өңүрти гирерлер. 32 Себәби Яхя гелип, сизе догры ёлы гөркезди, йөне сиз оңа ынанмадыңыз. Эмма салгытчылар ве бозук аяллар ынандылар. Сиз муны гөрүп-де, оңа ынанмак үчин эдйән ишлериңизе өкүнмедиңиз.

33 Ене бир мысалы диңләң: бир адам экин мейданында үзүм агачларыны отурдып, оларың дашына хаят айлаяр ве үзүм сыкылян ер тайярлап, гөзегчилик этмек үчин бир диң гуряр. Соңра үзүмчилигини багбанлара кәрендесине берйәр-де, өзи башга юрда гидйәр. 34 Хасыл дөври геленде, ол миве алмак үчин багбанларың янына гулларыны иберйәр. 35 Эмма багбанлар гулларың кәбирини урярлар, кәбирини өлдүрйәрлер, кәбирини болса дашлаярлар. 36 Шонда ол өңкүсинден хем көп гул иберйәр. Эмма олар булары-да шейле эдйәрлер. 37 Ахырында, ол өз оглуны иберип, „Оглумы-ха сыларлар“ дийип пикир эдйәр. 38 Эмма багбанлар хоҗайының оглуны гөрүп, өз араларында „Бу үзүмчилигиң мирасдүшери. Гелиң, оны өлдүрип, экин мейданыны өзүмизе алалың!“ диййәрлер. 39 Шейдип, олар оны алып, үзүмчиликден чыкарып өлдүрйәрлер. 40 Үзүмчилигиң эеси геленде, багбанлары нәме эдер?» 41 Олар оңа: «Үзүмчилигиң эеси багбанларың залымлык эдендиги үчин олары өлдүрер. Үзүмчилиги болса мивесини вагтында йыгнап берҗек багбанлара табшырар» дийдилер.

42 Иса олара шейле дийди: «Сиз Язгыларда: „Гурлушыкчыларың герек дәл дийип зыңан дашы иң ваҗып даш* болды. Муны Ехова* этди, бу бизиң үчин өрән геңдир“ дийлени асла окамадыңызмы? 43 Шол себәпли сизе диййәрин, Худайың Патышалыгы сизден алнып, мивесини өндүрҗек халка берлер. 44 Шейле-де ким бу даша йыкылса, чым-пытрак болар. Даш кимиң үстүне гачса, ол оны мынҗырадар».

45 Улы руханылар ве фарисейлер бу мысаллары эшиденлеринде, өзлери хакда айдыландыгына дүшүндилер. 46 Олар Исаны туссаг этмек иследилер, эмма халкдан горкдулар. Себәби адамлар оны пыгамбер хасаплаярды.